2 Kings 16
1 When Pekah had been ruling Israel for almost 17 years, Ahaz, the son of Jotham, became the king of Judah.
Sa ikanapulo ug pito ka tuig ni Peka ang anak nga lalake ni Remalias si Achaz ang anak nga lalake ni Jotham hari sa Juda nagsugod sa paghari.
2 He was 20 years old when he became the king [of Judah]. He ruled from Jerusalem for 16 years. He did not do things that pleased Yahweh his God, good things like his ancestor King David had done.
Kaluhaan ka tuig ang panuigon ni Achaz sa pagsugod niya sa paghari; ug siya naghari ug napulo ug unom ka tuig sa Jerusalem: ug wala niya buhata ang matarung sa mga mata ni Jehova nga iyang Dios, sama kang David nga iyang amahan.
3 Instead, he was as sinful as the kings of Israel had been. He even sacrificed his son as an offering to idols. That was worse than the disgusting things that the people who previously lived there had done, people whom Yahweh had expelled as the Israelis were advancing through the land.
Apan siya naglakat sa dalan sa mga hari sa Israel, oo, ang iyang anak nga lalake gipaagi sa kalayo, sumala sa buhat nga dulumtanan sa mga nasud, nga gisalikway ni Jehova gikan sa atubangan sa mga anak sa Israel.
4 Ahaz offered sacrifices and burned incense [to honor Yahweh] on the tops of many hills and under many [HYP] big trees, [instead of in Jerusalem as Yahweh had commanded].
Ug siya naghalad ug nagsunog sa incienso didto sa hatag-as nga mga dapit, ug sa ibabaw sa mga bungtod, ug sa ilalum sa tagsatagsa ka malunhaw nga kahoy.
5 While he was the king of Judah, King Rezin of Assyria and King Pekah of Israel [came with their armies] and attacked Jerusalem. They surrounded the city, but they could not conquer it.
Unya si Resin nga hari sa Siria ug si Peka anak nga lalake ni Remalias nga hari sa Israel mingsulong sa Israel aron sa pagpakiggubat, ug ilang gilibutan si Achaz; apan wala makadaug kaniya.
6 At that time the [army of the] king of Edom expelled the people of Judah who were living in Elath [city]. Some of the people of Edom started to live there, and they are still living there.
Niadtong panahona nabawi ni Resin nga hari sa Siria ang Elath ngadto sa Siria, ug gihinginlan ang mga Judio gikan sa Elath; ug ang mga Sirianhon nangadto sa Elath, ug nanagpuyo didto hangtud niining mga adlawa.
7 King Ahaz sent messengers to King Tiglath-Pileser of Assyria, to tell this message to him: “I promise that I will completely do what you tell me to do, [as though] I [was] your son. Please come and rescue us from the armies of Syria and Israel who are attacking my country.”
Busa gipaadto ni Achaz ang mga sinugo ngadto kang Tiglath-pileser nga hari sa Asiria, nga nagaingon: Ako ang imong alagad ug imong anak nga lalake: umari ka, ug luwason mo ako gikan sa kamot sa hari sa Siria, ug gikan sa kamot sa hari sa Israel, nga mingtindog batok kanako.
8 Ahaz took the silver and gold that was in the palace and in the temple and sent it to Assyria to be a present/gift for the king of Assyria.
Ug gikuha ni Achaz ang salapi ug bulawan nga nakaplagan didto sa balay ni Jehova, ug diha sa mga bahandi sa balay sa hari, ug gipadala kini nga usa ka gasa ngadto sa hari sa Asiria.
9 So Tiglath-Pileser did what Ahaz requested. His army marched to Damascus and captured it, and they took the people of Damascus as prisoners to live in the capital city of Assyria, and executed [King] Rezin.
Ug ang hari sa Asiria namati kaniya; ug ang hari sa Asiria mitungas batok sa Damasco, ug gikuha kini, ug gidala ang katawohan niini nga binihag ngadto sa Kir, ug gipatay si Resin.
10 When King Ahaz went to Damascus to meet King Tiglath-Pileser, he saw the altar that was there. So he sent to Uriah, the Supreme Priest [in Jerusalem], a drawing of the altar and a model that was exactly like the altar in Damascus.
Ug ang hari nga si Achaz miadto sa Damasco aron sa pagtagbo kang Tiglath-pileser nga hari sa Asiria, ug nakakita sa halaran nga diha sa Damasco, ug ang dagway sa halaran, ug ang sumbanan niana, gipadala ni Achaz nga hari ngadto kang Urias, nga sacerdote, sumala sa tanang pagkabuhat niini.
11 So Uriah built an altar [in Jerusalem], following the drawing that King Ahaz had sent. Uriah finished the altar before Ahaz returned [to Jerusalem] from Damascus.
Ug gitukod ni Urias nga sacerdote ang usa ka halaran: sumala sa tanang gipadala ni hari Achaz gikan sa Damasco, busa gihimo kini ni Urias nga sacerdote andam sa paghiabut ni Achaz nga hari gikan sa Damasco.
12 When the king returned from Damascus, he saw the altar. He went to it
Ug sa pag-abut sa hari gikan sa Damasco, ang hari nakakita sa halaran: ug mipaduol ang hari ngadto sa halaran, ug mihalad sa ibabaw niini.
13 and burned animal sacrifices and a grain offering on it. He also poured a wine offering on it and threw on it the blood of the offerings to maintain fellowship with God.
Ug iyang gisunog ang iyang halad-nga-sinunog ug ang iyang halad-nga-kalan-on, ug gibubo ang iyang halad-nga-ilimnon, ug gisablig ang dugo sa iyang mga halad-sa-pakigdait, sa ibabaw sa halaran.
14 The old bronze altar which had been dedicated long ago to Yahweh was between the new altar and the temple, so Ahaz moved it to the north side of his new altar, [which was bigger than the old altar].
Ug ang halaran nga tumbaga, nga diha sa atubangan ni Jehova, iyang gidala gikan sa atbang sa balay, gikan sa kinataliwad-an sa iyang halaran ug sa balay ni Jehova, ug gibutang kini dapit sa amihanan sa iyang halaran.
15 Then King Ahaz ordered Uriah: “Each morning put on this new altar the sacrifices that will be completely burned, and in the evening put on it the grain offering, along with my offering and the offerings that the people bring, ones that will be completely burned, and my grain offering and the people’s grain and wine offerings. Pour against the sides of the altar the blood of all the animals that are sacrificed. But the old bronze altar will be only for me to use to find out what Yahweh wants me to do.”
Ug si hari Achaz nagsugo kang Urias nga sacerdote, nga nagaingon: Sa ibabaw sa dakung halaran sunoga ang buntagon nga halad-nga-sinunog ug ang haponon nga halad-nga-kalan-on, ug ang sa hari nga halad-nga-sinunog, ug ang iyang halad-nga-kalan-on, lakip ang halad-nga-sinunog alang sa tibook katawohan sa yuta, ug ang ilang halad-nga-kalan-on, ug ang ilang halad-nga-ilimnon; ug isablig sa ibabaw niini ang tanang dugo sa halad-nga-sinunog, ug ang tanang dugo sa halad: apan ang halaran nga tumbaga kini alang kanako diin ako magpangutana.
16 So Uriah did what the king commanded him to do.
Sa ingon niini gihimo kini ni Urias nga sacerdote, sumala sa tanang gisugo ni Achaz nga hari.
17 King Ahaz told his workers to take off the frames of the carts [that were outside the temple] and to take down the basins that were on them. They also took down the bronze tank from the backs of the bronze [statues of the] oxen and put it on a stone foundation.
Ug si Achaz nga hari nagputol sa mga sanggaan sa mga tungtonganan, ug gikuha ang dolang gikan kanila, ug gipaubos ang dagat-dagat gikan sa mga vaca nga tumbaga nga dinha sa ilalum niana, ug gibutang kini sa ibabaw sa usa ka salog nga bato.
18 Then to please the king of Assyria, Ahaz had them remove from the temple the roof under which the people walked into the temple on the Sabbath Day, and closed up the private entrance into the temple for the kings of Judah.
Ug ang tinabonan nga dapit alang sa adlaw nga igpapahulay nga ilang gitukod diha sa balay, ug ang agianan sa pagsulod sa hari nga sa gawas, iyang giliso paingon ngadto sa balay ni Jehova, tungod sa hari sa Asiria.
19 [If you want to know about] the other things that Ahaz did, they are written [RHQ] in the scroll called ‘The History of the Kings of Judah’.
Karon ang uban nga mga buhat ni Achaz nga iyang gihimo, wala ba sila mahisulat sa basahon sa mga Cronicas sa mga hari sa Juda?
20 Ahaz died [EUP], and he was buried in [the part of Jerusalem called] ‘The City of David’, where his ancestors had been buried. Then his son Hezekiah became the king.
Ug si Achaz natulog uban sa iyang mga amahan, ug gilubong uban sa iyang mga amahan sa ciudad ni David: ug si Ezechias nga iyang anak nga lalake naghari ilis kaniya.
