Luke 20
1 One day, as Jesus was teaching the people in the temple courts and preaching the gospel, the priests and the scribes came with the elders
| روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می‌داد که روسا کهنه و کاتبان با مشایخ آمده، | ۱ |
2 and said to him, “Tell us, by what authority are yoʋ doing these things, or who is it that gave yoʋ this authority?”
| به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها رامی کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟» | ۲ |
3 He answered them, “I will also ask you one question. Tell me:
| در جواب ایشان گفت: «من نیز از شماچیزی می‌پرسم. به من بگویید. | ۳ |
4 Did John's authority to baptize come from heaven or from men?”
| تعمید یحیی ازآسمان بود یا از مردم؟» | ۴ |
5 So they discussed it among themselves, saying, “If we say, ‘From heaven,’ he will say, ‘Why did you not believe him?’
| ایشان با خود اندیشیده، گفتند که اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟ | ۵ |
6 But if we say, ‘From men,’ all the people will stone us, for they are persuaded that John was a prophet.”
| و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می‌دارند که یحیی نبی است.» | ۶ |
7 So they answered that they did not know where it came from.
| پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.» | ۷ |
8 Then Jesus said to them, “Neither will I tell you by what authority I am doing these things.”
| عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت به‌جا می‌آورم.» | ۸ |
9 Then he began to tell the people this parable: “A man planted a vineyard, leased it to farmers, and left the country for a long time.
| و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانش سپرده مدت مدیدی سفر کرد. | ۹ |
10 At harvest time he sent a servant to the farmers so that they would give him some of the fruit of the vineyard. But the farmers beat that servant and sent him away empty-handed.
| و در موسم غلامی نزدباغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اماباغبانان او را زده، تهی‌دست بازگردانیدند. | ۱۰ |
11 So he proceeded to send another servant, but they beat him also, treated him shamefully, and sent him away empty-handed.
| پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده بی‌حرمت کرده، تهی‌دست بازگردانیدند. | ۱۱ |
12 Then he proceeded to send a third, but they wounded him as well and threw him out.
| و بازسومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند. | ۱۲ |
13 So the owner of the vineyard said, ‘What should I do? I will send my beloved son; perhaps when they see him they will have respect for him.’
| آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود. | ۱۳ |
14 But when they saw him, the farmers discussed it among themselves, saying, ‘This is the heir. Come, let us kill him so that the inheritance will be ours.’
| اما چون باغبانان او رادیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ماگردد. | ۱۴ |
15 So they threw him out of the vineyard and killed him. What then will the owner of the vineyard do to them?
| در حال او را از باغ بیرون افکنده کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟ | ۱۵ |
16 He will come and destroy those farmers and give the vineyard to others.” When the people heard this, they said, “Certainly not!”
| اوخواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتندحاشا. | ۱۶ |
17 But Jesus looked at them and said, “What then is the meaning of this Scripture: ‘The stone the builders rejected has become the cornerstone’?
| به ایشان نظر افکنده گفت: «پس معنی‌این نوشته چیست، سنگی را که معماران ردکردند، همان سر زاویه شده است. | ۱۷ |
18 Everyone who falls on that stone will be broken to pieces, but anyone on whom it falls will be crushed.”
| و هر‌که برآن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتداو را نرم خواهد ساخت؟» | ۱۸ |
19 Then the chief priests and the scribes wanted to arrest him at that very hour, for they knew he had spoken this parable against them, but they were afraid.
| آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود. | ۱۹ |
20 So they watched him and sent spies who pretended to be sincere in order to catch him in something he said, so that they could deliver him up to the jurisdiction and authority of the governor.
| و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح می‌نمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند. | ۲۰ |
21 The spies asked him, “Teacher, we know that yoʋ speak and teach correctly, and that yoʋ do not show partiality but teach the way of God in truth.
| پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد می‌دانیم که تو به راستی سخن می‌رانی و تعلیم می‌دهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق می‌آموزی، | ۲۱ |
22 Is it lawful for us to pay taxes to Caesar, or not?”
| آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟» | ۲۲ |
23 But perceiving their craftiness, Jesus said to them, “Why are you testing me?
| او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می‌کنید؟ | ۲۳ |
24 Show me a denarius. Whose image and inscription does it have?” They answered, “Caesar's.”
| دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.» | ۲۴ |
25 He said to them, “Then render to Caesar the things that are Caesar's, and to God the things that are God's.”
| او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.» | ۲۵ |
26 So they were not able to catch him in what he said in the presence of the people. And being amazed at his answer, they fell silent.
| پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند. | ۲۶ |
27 Now some of the Sadducees, who deny that there is a resurrection, came up and asked Jesus,
| و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده، | ۲۷ |
28 “Teacher, Moses wrote for us: ‘If a man's brother dies, leaving a wife but no children, that man must marry the widow and raise up offspring for his brother.’
| گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد. | ۲۸ |
29 Now there were seven brothers. The first married a woman and died childless.
| پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد. | ۲۹ |
30 The second married the widow, and he also died childless.
| بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بی‌اولاد بمرد. | ۳۰ |
31 Likewise, the third also married her. In the same way all seven died, leaving no children.
| پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند. | ۳۱ |
32 Last of all, the woman also died.
| و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت. | ۳۲ |
33 In the resurrection, therefore, which of them will she be the wife of? For the seven all had her as a wife.”
| پس در قیامت، زن کدام‌یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او راداشتند؟» | ۳۳ |
| عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می‌کنند و نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165) | ۳۴ |
35 but those who are considered worthy to attain to that age and the resurrection from the dead neither marry nor are they given in marriage. (aiōn g165)
| لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165) | ۳۵ |
36 Indeed they can no longer die, for they are like angels. They are sons of God, since they are sons of the resurrection.
| زیرا ممکن نیست که دیگربمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدامی باشند، چونکه پسران قیامت هستند. | ۳۶ |
37 But even Moses indicated that the dead are raised, when he said in the passage about the burning bush, ‘The Lord, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.’
| و امااینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم وخدای اسحاق و خدای یعقوب خواند. | ۳۷ |
38 He is not the God of the dead, but of the living, for to him all are alive.”
| و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.» | ۳۸ |
39 Then some of the scribes responded, “Teacher, yoʋ have spoken well.”
| پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد. نیکوگفتی.» | ۳۹ |
40 And they no longer dared to ask him anything.
| و بعد از آن هیچ‌کس جرات آن نداشت که از وی سوالی کند. | ۴۰ |
41 Then Jesus said to them, “How can it be said that the Christ is the Son of David?
| پس به ایشان گفت: «چگونه می‌گویند که مسیح پسر داود است | ۴۱ |
42 Even David himself says in the Book of Psalms, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand
| و خود داود در کتاب زبور می‌گوید، خداوند به خداوند من گفت به‌دست راست من بنشین | ۴۲ |
43 until I make yoʋr enemies a footstool for yoʋr feet.”’
| تا دشمنان تو راپای انداز تو سازم؟ | ۴۳ |
44 David calls him ‘Lord,’ so how is he his son?”
| پس چون داود او راخداوند می‌خواند چگونه پسر او می‌باشد؟» | ۴۴ |
45 As all the people were listening, Jesus said to his disciples,
| و چون تمامی قوم می‌شنیدند، به شاگردان خود گفت: | ۴۵ |
46 “Beware of the scribes. They like to walk around in long robes, and they love to be greeted in the marketplaces and to have the best seats in the synagogues and the places of honor at banquets.
| «بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می‌پسندند و سلام در بازارها وصدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می‌دارند. | ۴۶ |
47 They devour widows' houses and for a pretense make long prayers. They will receive a more severe judgment.”
| و خانه های بیوه‌زنان را می‌بلعند ونماز را به ریاکاری طول می‌دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.» | ۴۷ |
