2 Corinthians 3
1 Are we beginning to commend ourselves again? Do we need, as some do, letters of recommendation to you or letters of recommendation from you?
αρχομεθα παλιν εαυτους συνιστανειν ει μη χρηζομεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υμας η εξ υμων συστατικων
2 You are our letter, written on our hearts, known and read by all.
η επιστολη ημων υμεις εστε εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
3 You show that you are a letter from Christ, delivered by us, written not with ink, but with the Spirit of the living God, not on stone tablets, but on tablets of human hearts.
φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλ εν πλαξιν καρδιαις σαρκιναις
4 Such is the confidence that we have in God through Christ.
πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
5 Not that we are competent in and of ourselves to claim that anything comes from us, but our competence comes from God.
ουχ οτι ικανοι εσμεν αφ εαυτων λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
6 He has made us competent to be ministers of a new covenant, not of the letter, but of the Spirit. For the letter kills, but the Spirit gives life.
ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα αποκτενει το δε πνευμα ζωοποιει
7 Now if the ministry of death, which was engraved in letters on stone, came with glory, so that the sons of Israel could not gaze at the face of Moses because of its glory (a glory that was fading away),
ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη εν λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωυσεος δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
8 will not the ministry of the Spirit be even more glorious?
πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
9 For if the ministry of condemnation was glorious, the ministry of righteousness abounds in glory even more.
ει γαρ η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη
10 For what was once glorious now has no glory in comparison with the glory that surpasses it.
και γαρ ου δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει εινεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
11 And if what was fading away came with glory, what remains will be even more glorious.
ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
12 Therefore, since we have such a hope, we act with great boldness.
εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
13 We are not like Moses, who would put a veil over his face so that the sons of Israel would not gaze at the end of what was fading away.
και ου καθαπερ μωυσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
14 But their minds were hardened, for to this day the same veil remains unlifted when the old covenant is read. Only in Christ is this veil taken away.
αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον οτι εν χριστω καταργειται
15 But to this day, when Moses is read, a veil lies over their hearts.
αλλ εως σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
16 But whenever someone turns to the Lord, the veil is taken away.
ηνικα δ αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
17 Now the Lord is the Spirit, and where the Spirit of the Lord is, there is freedom.
ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια
18 And we all, with unveiled faces reflecting the glory of the Lord, are being transformed into the same image from one degree of glory to another; this comes from the Lord, who is the Spirit.
ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος
