Luke 20
1 And on one of those days, as he was teaching the people in the temple, and preaching, the chief priests and Scribes, with the Elders, came upon him,
ਅਥੈਕਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨਿਦਰੇ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਲੋਕਾਨੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਾਞ੍ਚਸ਼੍ਚ ਤੰਨਿਕਟਮਾਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ
2 and said to him: Tell us, by what authority thou doest these things? And who is it, that gave thee this authority?
ਕਯਾਜ੍ਞਯਾ ਤ੍ਵੰ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਸ਼਼ਿ? ਕੋ ਵਾ ਤ੍ਵਾਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍? ਤਦਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦ|
3 Jesus answered, and said to them: I also will ask you a word, and tell ye me.
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਪਿ ਕਥਾਮੇਕਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ ਤਸ੍ਯੋੱਤਰੰ ਵਦਤ|
4 The baptism of John, was it from heaven, or from men?
ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਵਾਜ੍ਞਾਤੋ ਜਾਤੰ?
5 And they reasoned with themselves, and said: If we say, From heaven; he will say to us, And why did ye not believe him?
ਤਤਸ੍ਤੇ ਮਿਥੋ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਜਗਦੁਃ, ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਕੁਤੋ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ ਸ ਇਤਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
6 But if we say, From men; all the people will stone us; for they are persuaded that John was a prophet.
ਯਦਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯੇਤਿ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪਾਸ਼਼ਾਣੈ ਰ੍ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯਤੋ ਯੋਹਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਜਾਨਨ੍ਤਿ|
7 And they said to him: We do not know, whence it was.
ਅਤਏਵ ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ ਕਸ੍ਯਾਜ੍ਞਯਾ ਜਾਤਮ੍ ਇਤਿ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ|
8 Jesus said to them: Neither do I tell you, by what authority I do these things.
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਕਯਾਜ੍ਞਯਾ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਤਿ ਕਰੋਮੀਤਿ ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
9 And he began to utter this similitude to the people: A certain man planted a vineyard, and leased it to cultivators, and went abroad for a long time.
ਅਥ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨਾਂ ਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਬਹੁਕਾਲਾਰ੍ਥੰ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
10 And in time, he sent his servant to the cultivators, that they might give him of the fruits of the vineyard. But the cultivators beat him, and sent him away empty.
ਅਥ ਫਲਕਾਲੇ ਫਲਾਨਿ ਗ੍ਰਹੀਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਦਾਸੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤੰ ਵਿਸਸਰ੍ਜੁਃ|
11 And again he sent another servant; and him also they beat, and treated with rudeness, and sent empty away.
ਤਤਃ ਸੋਧਿਪਤਿਃ ਪੁਨਰਨ੍ਯੰ ਦਾਸੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਤੇ ਤਮਪਿ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕੁਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤੰ ਵਿਸਸ੍ਰੁʼਜੁਃ|
12 And again he sent the third. And they wounded him, and cast him out.
ਤਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਵਾਰਮ੍ ਅਨ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍ ਤੇ ਤਮਪਿ ਕ੍ਸ਼਼ਤਾਙ੍ਗੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਬਹਿ ਰ੍ਨਿਚਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪੁਃ|
13 The lord of the vineyard said: What shall I do? I will send my dear son. Perhaps they will look upon him, and be ashamed.
ਤਦਾ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿ ਰ੍ਵਿਚਾਰਯਾਮਾਸ, ਮਮੇਦਾਨੀਂ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ? ਮਮ ਪ੍ਰਿਯੇ ਪੁਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਹਿਤੇ ਤੇ ਤਮਵਸ਼੍ਯੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸਮਾਦਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
14 But when the cultivators saw him, they reasoned with themselves, and said: This is the heir; come, let us kill him, and the inheritance will be ours.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਅਯਮੁੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਆਗੱਛਤੈਨੰ ਹਨ੍ਮਸ੍ਤਤੋਧਿਕਾਰੋਸ੍ਮਾਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
15 And they cast him out of the vineyard, and slew him. What therefore will the lord of the vineyard do to them?
ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਨਿਪਾਤ੍ਯ ਜਘ੍ਨੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
16 He will come, and destroy those cultivators, and will lease the vineyard to others. And when they heard it, they said: This shall not be.
ਸ ਆਗਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਹਤ੍ਵਾ ਪਰੇਸ਼਼ਾਂ ਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ (ਅ)ਵਦਨ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਘਟਨਾ ਨ ਭਵਤੁ|
17 And he looked upon them, and said: What is that which is written, The stone, which the builders rejected, is become the chief corner stone?
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵਲੋਕ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਤਰ੍ਹਿ, ਸ੍ਥਪਤਯਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਗ੍ਰਾਵਾਣੰ ਯਨ੍ਤੁ ਤੁੱਛਕੰ| ਪ੍ਰਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸ ਏਵ ਹਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਏਤਸ੍ਯ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਚਨਸ੍ਯ ਕਿੰ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ?
18 And whoever shall fall upon this stone, will be broken; and on whomsoever it shall fall, it will crush him in pieces.
ਅਪਰੰ ਤਤ੍ਪਾਸ਼਼ਾਣੋਪਰਿ ਯਃ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਭੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯੋਪਰਿ ਸ ਪਾਸ਼਼ਾਣਃ ਪਤਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਤੇਨ ਧੂਲਿਵਚ੍ ਚੂਰ੍ਣੀਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
19 And the chief priests and Scribes sought to lay hands on him, at that time; but they were afraid of the people; for they knew, that he spoke this similitude against them.
ਸੋਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਰੁੱਧੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਮਿਮੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤਦੈਵ ਤੰ ਧਰ੍ਤੁੰ ਵਵਾਞ੍ਛੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
20 And they sent to him spies, who feigned themselves righteous men, that they might insnare him in discourse, and deliver him up to a court, and to the authority of the president.
ਅਤਏਵ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਤਰ੍ਕਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਕਥੰ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਦੋਸ਼਼ੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਦੇਸ਼ਾਧਿਪਸ੍ਯ ਸਾਧੁਵੇਸ਼ਧਾਰਿਣਸ਼੍ਚਰਾਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
21 And they questioned him, and said to him: Teacher, we know that thou speakest and teachest correctly, and hast no respect of persons, but teachest the way of God in truth.
ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਭਵਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਕਥਯਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਕਮਪ੍ਯਨਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸਤ੍ਯਤ੍ਵੇਨੈਸ਼੍ਵਰੰ ਮਾਰ੍ਗਮੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਵਯਮੇਤੱਜਾਨੀਮਃ|
22 Is it lawful for us to pay head-money to Caesar, or not?
ਕੈਸਰਰਾਜਾਯ ਕਰੋਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦੇਯੋ ਨ ਵਾ?
23 But he perceived their craftiness, and said: Why tempt ye me?
ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਞ੍ਚਨੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਵਦਤ੍ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ? ਮਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਮੇਕੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ|
24 Show me a denarius. Whose is this image and superscription upon it? They said to him, Caesar's.
ਇਹ ਲਿਖਿਤਾ ਮੂਰ੍ਤਿਰਿਯੰ ਨਾਮ ਚ ਕਸ੍ਯ? ਤੇ(ਅ)ਵਦਨ੍ ਕੈਸਰਸ੍ਯ|
25 Jesus said to them: Then, give to Caesar what is Caesar's, and to God what is God's.
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਤਰ੍ਹਿ ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ; ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤੁ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੀਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ|
26 And they could not catch from him a word of accusation before the people: and they were surprised at his answers, and were silent.
ਤਸ੍ਮਾੱਲੋਕਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ਤੁਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੇ ਤਸ੍ਯੋੱਤਰਾਦ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮਨ੍ਯਮਾਨਾ ਮੌਨਿਨਸ੍ਤਸ੍ਥੁਃ|
27 And some of the Sadducees, who say there is no resurrection, came and questioned him,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਨਾਨਙ੍ਗੀਕਾਰਿਣਾਂ ਸਿਦੂਕਿਨਾਂ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਜਨਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
28 and said to him: Teacher, Moses wrote to us, that if a man's brother die, who had a wife without children, his surviving brother shall take his wife, and raise up seed to his deceased brother.
ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਲਿਲੇਖ ਯਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨੋ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਸ ਤੱਜਾਯਾਂ ਵਿਵਹ੍ਯ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
29 Now, there were seven brothers; and the first took a wife, and died without children.
ਤਥਾਚ ਕੇਚਿਤ੍ ਸਪ੍ਤ ਭ੍ਰਾਤਰ ਆਸਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਰਪਤ੍ਯਃ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੌ|
30 And the second took her to wife; and he died without children.
ਅਥ ਦ੍ਵਿਤੀਯਸ੍ਤਸ੍ਯ ਜਾਯਾਂ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਰਪਤ੍ਯਃ ਸਨ੍ ਮਮਾਰ| ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਸ਼੍ਚ ਤਾਮੇਵ ਵ੍ਯੁਵਾਹ;
31 And again, the third took her, and in like manner also all the seven; and they died, and left no children.
ਇੱਥੰ ਸਪ੍ਤ ਭ੍ਰਾਤਰਸ੍ਤਾਮੇਵ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਰਪਤ੍ਯਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਮਮ੍ਰੁਃ|
32 At last, the woman likewise died.
ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਚ ਮਮਾਰ|
33 In the resurrection, therefore, of which of them will she be the wife, for the seven took her?
ਅਤਏਵ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਨਕਾਲੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਪ੍ਤਜਨਾਨਾਂ ਕਸ੍ਯ ਸਾ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਤਃ ਸਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਪ੍ਤਾਨਾਮੇਵ ਭਾਰ੍ੱਯਾਸੀਤ੍|
34 Jesus said to them: The children of this world take wives, and wives are given to husbands. (aiōn g165)
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਏਤਸ੍ਯ ਜਗਤੋ ਲੋਕਾ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾਸ਼੍ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ (aiōn g165)
35 But they who are worthy of that world, and of the resurrection from the dead, do not take wives, nor are wives given to husbands. (aiōn g165)
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਤੱਜਗਤ੍ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਯੋਗ੍ਯਤ੍ਵੇਨ ਗਣਿਤਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾੱਚੋੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੇ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾਸ਼੍ਚ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, (aiōn g165)
36 Neither can they die any more; for they are as the angels, and are the children of God, because they are children of the resurrection.
ਤੇ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁੱਥਾਪਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਸ਼੍ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|
37 But that the dead will arise, even Moses showed; for, at the bush, he maketh mention, while he saith: The Lord, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.
ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਮੂਸਾਃ ਸ੍ਤਮ੍ਬੋਪਾਖ੍ਯਾਨੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਈਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਲਿਲੇਖ|
38 Now God is not the God of the dead, but of the living; for they all live to him.
ਅਤਏਵ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜੀਵਤਾਮੇਵ ਪ੍ਰਭੁਃ, ਤੰਨਿਕਟੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜੀਵਨ੍ਤਃ ਸਨ੍ਤਿ|
39 And some of the Scribes answered, and said to him: Teacher, thou hast spoken well.
ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਕਿਯਨ੍ਤੋਧ੍ਯਾਪਕਾ ਊਚੁਃ, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਭਵਾਨ੍ ਭਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
40 And they did not again venture to question him, on any matter.
ਇਤਃ ਪਰੰ ਤੰ ਕਿਮਪਿ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾ ਨਾਭੂਤ੍|
41 And he said also to them: How do the Scribes say of Messiah, that he is the son of David?
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਾਨ੍ ਉਵਾਚ, ਯਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਲੋਕਾਃ ਕਥੰ ਕਥਯਨ੍ਤਿ?
42 And David himself said, in the book of Psalms: The Lord said to my Lord, seat thyself at my right hand,
ਯਤਃ ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵ ਸ਼ਤ੍ਰੂਨਹੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਕਰੋਮਿ ਨ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਾਵਿਸ਼|
43 until I shall place thy foes under thy feet.
ਇਤਿ ਕਥਾਂ ਦਾਯੂਦ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਗੀਤਗ੍ਰਨ੍ਥੇ(ਅ)ਵਦਤ੍|
44 If David, therefore, called him, My Lord; how is he his son?
ਅਤਏਵ ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਵਦਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਕਥੰ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਤਿ?
45 And while all the people heard, he said to his disciples:
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਰ੍ੱਵਜਨਾਨਾਂ ਕਰ੍ਣਗੋਚਰੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਵਾਚ,
46 Beware of the Scribes, who choose to walk in long robes, and love a salutation in the streets, and the chief seats in the synagogues, and the chief couches at suppers:
ਯੇ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾ ਦੀਰ੍ਘਪਰਿੱਛਦੰ ਪਰਿਧਾਯ ਭ੍ਰਮਨ੍ਤਿ, ਹੱਟਾਪਣਯੋ ਰ੍ਨਮਸ੍ਕਾਰੇ ਭਜਨਗੇਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰੋੱਚਾਸਨੇ ਭੋਜਨਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਧਾਨਸ੍ਥਾਨੇ ਚ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ
47 who eat up the houses of widows, under pretence that they prolong their prayers. They will receive a greater condemnation.
ਵਿਧਵਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਗ੍ਰਸਿਤ੍ਵਾ ਛਲੇਨ ਦੀਰ੍ਘਕਾਲੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਚ ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ, ਤੇਸ਼਼ਾਮੁਗ੍ਰਦਣ੍ਡੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
