Acts 20
1 And after the tumult had subsided, Paul called the disciples to him, and comforted them, and kissed them, and departed, and went into Macedonia.
Nang tumigil na ang kaguluhan, ipinatawag ni Pablo ang mga alagad at pinalakas ang kanilang loob. Pagkatapos nagpaalam siya sa kanila at umalis papuntang Macedonia.
2 And when he had travelled over those regions, and had comforted them with many discourses, he proceeded to the country of Greece.
Nang mapuntah niya ang mga rehiyong iyon at labis na mapalakas ang loob ng mga mananampalataya, pumunta siya sa Grecia.
3 And he was there three months. And the Jews formed a plot against him, when he was about to go to Syria: and he contemplated returning to Macedonia.
Pagkatapos niyang namalagi ng tatlong buwan doon, may nabuong masamang balak ang mga Judio laban sa kaniya nang siya ay maglalayag sa Siria, kaya nagpasiya siya na bumalik sa Macedonia.
4 And there departed with him, as far as Asia, Sopater of the city Berea, and Aristarchus and Secundus who were of Thessalonica, and Gaius who was of the city of Derbe, and Timothy of Lystra, and of Asia Tychicus and Trophimus.
Sinamahan siya hanggang sa Asia nina Sopater na anak ni Pirro mula sa Berea; Aristarco at Segundo, na mga mananampalataya na nagmula sa Tesalonica; ni Gayo na nagmula sa Derbe; Timoteo; Tiquico at Trofimo mula sa Asia.
5 these proceeded on before us, and waited for us at Troas.
Ngunit nauna ang mga kalalakihang ito at hinintay kami sa Troas
6 And we departed from Philippi, a city of the Macedonians, after the days of unleavened bread; and proceeded by water and arrived at Troas in five days, and remained there seven days.
Naglayag kami mula Filipos pagkatapos ng mga araw ng tinapay na walang lebadura, at sa loob ng limang araw ay nakarating kami sa Troas. Nanatili kami doon ng pitong araw.
7 And on the first day of the week, when we assembled to break the eucharist, Paul discoursed with them, because he was to depart the next day; and he continued his discourse till midnight.
Sa unang araw ng linggo, nang kami ay nagtipun-tipon upang pagpira-pirasuhin ang tinapay, nagsalita si Pablo sa mga mananampalataya. Binabalak niyang umalis kinabukasan, kaya patuloy siyang nagsalita hanggang hating gabi.
8 And there were many lamps burning in the chamber where we were assembled.
May maraming mga ilawan sa itaas ng silid kung saan kami nagtipun-tipon.
9 And a young man named Eutychus was sitting in a window and listening. And while Paul prolonged his discourse, he sunk into a deep sleep; and, in his sleep, he fell from the third loft, and was taken up as dead.
May isang binata na nakaupo sa bintana na nagngangalang Eutico, na nakatulog ng mahimbing. Habang tumatagal ang pangangaral ni Pablo, patuloy parin sa pagtulog ang binatang ito, nahulog mula sa pangatlong palapag at kinuha siyang patay.
10 And Paul went down, and bent over him and embraced him, and said: Be not agitated, for his soul is in him.
Ngunit bumaba si Pablo, dumapa sa kaniya at yinakap siya. At sinabi niya “Wag kayong mag-alala, dahil siya ay buhay.”
11 And when he had gone up, he broke the bread and tasted it, and discoursed until the morning dawned. And then he departed to go by land.
Pagkatapos umakyat siya sa itaas at pinag-piraso ang tinapay at kumain. Pagkatapos niyang makipag-usap sa kanila hanggang madaling-araw, siya ay umalis.
12 And they brought the young man alive, and rejoiced over him greatly.
Naibalik nila ang binata ng buhay at naging panatag ang kanilang kalooban.
13 And we went on board the ship, and sailed to the port of Thesos; because, there we were to take in Paul: for so had he bidden us, when he proceeded on by land.
Nauna kaming pumunta kay Pablo sa pamamagitan ng barko at naglayag papuntang Ason, kung saan namin binalak isakay si Pablo. Ito ang ninais niyang gawin, dahil binalak niyang maglakbay sa lupa.
14 And when we had received him at Thesos, we took him on board ship and proceeded to Mitylene.
Nang nakasalubong namin siya sa Ason, isinama namin siya sa barko at nagpunta sa Mitilene.
15 And from there, the next day, we sailed over against the island Chios; and again, the next day we arrived at Samos, and stopped at Trogyllium; and on the following day we arrived at Miletus.
At naglayag kami mula doon at nakarating kinabukasan sa kabilang pulo ng Quio. Sa sumunod na araw nakarating kami sa pulo ng Samos, at pagkalipas ng isang araw, nakarating kami sa lungsod ng Mileto.
16 For Paul had determined with himself to pass by Ephesus, lest he should be delayed there; because he hasted on, if possible, to keep the day of pentecost in Jerusalem.
Sapagka't ipinasya ni Pablo na lumampas ng Efeso, upang hindi siya maglaan ng ilang araw sa Asia; sapagkat nagmamamadali siyang makarating sa Jerusalem para sa araw ng Pentecostes, kung ang lahat na ito'y makaya niyang gawin.
17 And from Miletus, he sent and called the Elders of the church at Ephesus.
Mula Mileto, nagpadala siya ng mga kalalakihan sa Efeso at pinatawag niya mismo ang mga nakatatanda ng iglesia.
18 And when they had come to him, he said to them: Ye yourselves know, how, at all times, since the first day that I entered Asia, I have been with you;
Nang dumating sila sa kaniya, sinabi niya sa kanila, “Kayo mismo ang nakakaalam, na mula pa noong unang araw na tumungtong ako sa Asia, palagi akong naglalaan ng oras kasama kayo.
19 laboring for God, in great humility, and with tears, amid the trials which beset me from the plottings of Jews:
Patuloy akong naglilingkod sa Panginoon ng buong pagpapakumbaba ng isip at may luha, at sa mga pagdurusang naranasan ko dahil sa mga masamang balak ng mga Judio.
20 and I shunned not that which was advantageous to your souls, that I might preach to you, and teach in the streets and in houses,
Alam ninyo na hindi ko ipinagkait na ituro sa inyo ang mga bagay na nakatutulong, at kung paano ko kayo tinuruan sa publiko at pumunta din ako sa mga bahay-bahay.
21 while I testified to Jews and to Gentiles, as to repentance towards God and faith in our Lord Jesus Messiah.
Alam ninyo na lagi kong binabalaan ang mga Judio at mga Griego tungkol sa pagsisisi sa Diyos at pananalig sa ating Panginoong Jesus.
22 And now I am bound in spirit, and I go to Jerusalem; and I know not what will befall me there;
Ngayon, tingnan ninyo, pupunta ako na natatali sa Banal na Espiritu patungong Jerusalem, na hindi nalalaman kung ano ang mangyayari sa akin doon,
23 except that the Holy Spirit in every city, testifieth to me and saith: Bonds and afflictions await thee.
maliban sa pagpapatotoo sa akin ng Banal na Espiritu sa bawat lungsod at magsabing naghihintay sa akin ang mga kadena at pagdurusa.
24 But my life is accounted by me as nothing, so that I may but finish my course, and the ministration which I have received from our Lord Jesus, to bear testimony to the gospel of the grace of God.
Ngunit hindi ko itinuturing na mahalaga ang aking buhay para sa aking sarili, upang matapos ko ang aking pagtakbo at ang ministeryong tinanggap ko mula sa Panginoong Jesus, na magpatotoo sa ebanghelyo ng biyaya ng Diyos.
25 And now, I know that ye will see my face no more, all of you among whom I have travelled and preached the kingdom of God.
Ngayon, tingnan ninyo, nalalaman ko na kayong lahat, na pinuntahan ko at ipinangaral ang patungkol sa kaharian, hindi na ninyo makikita pang muli ang aking mukha.
26 I therefore protest to you, this day, that I am pure from the blood of you all.
Kaya nga pinatotohanan ko sa inyo sa araw na ito, na ako'y walang sala sa dugo ng sinumang tao.
27 For I have not shunned to acquaint you with all the will of God.
Dahil hindi ko ipinagkait sa inyo ang pagpapahayag ng lahat ng kalooban ng Diyos.
28 Take heed therefore to yourselves, and to all the flock over which the Holy Spirit hath established you bishops; that ye feed the church of God, which he hath acquired by his blood.
Kaya mag-ingat kayo sa inyong mga sarili, at tungkol sa mga kawan na pinamahala ng Banal na Espiritu sa inyo. Pag-ingatan ninyo ang kawan sa kapulungan ng Panginoon, na tinubos ng kaniyang sariling dugo.
29 For I know, that after I am gone, fierce wolves will come in among you, and will have no mercy on the flock.
Alam ko na pagkatapos ng aking pag-alis, papasukin kayo ng mabagsik na mga lobo, at walang ititira sa kawan.
30 And also, from among yourselves, there will rise up men speaking perverse things, that they may turn away the disciples to go after them.
Alam ko na kahit sa inyong mga sarili, may ilang mga tao na lilitaw at magsasabi ng masasamang mga bagay, upang ilayo ang mga alagad sa kanila.
31 Therefore be ye vigilant; and remember, that for three years I ceased not to admonish each one of you, by day and by night, with tears.
Kaya maging mapagbantay. Alalahanin ninyo na sa loob ng tatlong taon, hindi ako tumigil sa pagtuturo sa inyo na may kasamang luha sa araw at gabi.
32 And now I commend you to God, and to the word of his grace, which is able to build you up, and to give you an inheritance among all the saints.
At ngayon ipinagkatiwala ko kayo sa Diyos, at sa salita ng kaniyang biyaya, na makapagpapatibay at magbigay sa inyo ng mana kasama sa lahat ng mga taong nakalaan sa Diyos.
33 Silver, or gold, or garments, I have not coveted.
Hindi ko pinagnasahan ang pilak, ginto o damit ng ibang tao.
34 And ye yourselves, know, that these hands ministered to my wants, and to them that were with me.
Alam ninyo na itong mga kamay na ito ang naglingkod para sa aking sariling pangangailangan at maging sa pangangalingan ng aking mga kasama.
35 And I have showed you all things; that thus it is a duty to labor, and to care for the infirm, and to remember the words of our Lord Jesus; for he hath said, That he is more blessed who giveth, than he who receiveth.
Sa lahat ng bagay nagbigay ako ng halimbawa kung paano ninyo dapat tulungan ang mga mahihina sa pamamagitan ng pagtratrabaho at kung paano ninyo dapat maalala ang salita ng Panginoong Jesus, mga salita na siya mismo ang nagsabi: “Mas mapalad ang nagbibigay kaysa sa tumatanggap.”
36 And when he had said these things, he fell on his knees and prayed, and all the people with him.
Pagkatapos niyang magsalita sa ganitong paraan, lumuhod siya at nanalangin kasama nilang lahat.
37 And there was great weeping among them all. And they embraced him, and kissed him.
Umiyak silang lahat ng labis at yumakap kay Pablo at hinalikan siya.
38 And they had the most anguish, because of the word he uttered, that they would see his face no more. And they accompanied him to the ship.
Higit sa lahat nalulungkot sila dahil sa kaniyang sinabi, na hindi na nila makikita pa kailan man ang kaniyang mukha. At hinatid nila siya sa barko.
