Acts 10
1 And there was a certain man in Caesarea, whose name was Cornelius, a centurion of the regiment called the Italian.
Дэ Кесария сля мануш, савэ акхарэнас Корнилии, шэлякоро пхурэдэр, халавдэнгэрэ Италиякэрэ стидэмастар.
2 And he was righteous, and feared God, he and all his house; and he did much alms among the people, and prayed to God at all times.
Корнилии, сар и всавэрэ лэхкэрэ цэрунэ, сля пативалэ манушэґа тай даралас Дэвлэстар, роздэлас чёрорэнди пэхкэрэ хулаимастар и всавири вряма мангляпэ Дэвлэсти.
3 This man distinctly saw, in a vision, about the ninth hour of the day, an angel of God, who came in to him and said to him: Cornelius!
Екхвар, паша трин чясуря дэ дивэ, Корнилиести сля дыкхлимо. Вов мишто дыкхля Дэвлэхкэрэ ангело, саво авиля лэстэ тай пхэнда: — Корнилии!
4 And he looked upon him, and was afraid; and he said: What, my Lord? And the angel said to him: Thy prayers and thy alms have come up in remembrance before God.
Вов подыкхля пэр лэстэ дараґа тай пхэнда: — Со, рае? Ангело пхэнда: — Дэвэл срапирда пала тут. Тиро мангимо и лачимо, саво ту терэх манушэнди, ваздэнепэ Лэстэ.
5 And now, send men to the city of Joppa, and bring Simon who is called Cephas.
Бичал манушэн дэ Яффа, соб вонэ акхарэн Симоно, савэ инте акхарэн Петроґа.
6 Lo, he lodgeth in the house of Simon the tanner, which is by the side of the sea.
Вов джювэл Симоностэ, саво вытерэл морця, дэ цэр паша море.
7 And when the angel that talked with him was gone, he called two of his household, and a soldier who feared God and was obedient to him.
Кала ангело, савэґа вов дэдуманя, уджиля, Корнилии акхарда дон пэхкэрэн копылен тай пативалэ халавдэ, саво терэлас важ лэсти бути.
8 And he related to them all that he had seen, and sent them to Joppa.
Вов розпхэнда лэнди пала вса, со тердапэ, и бичалда лэн дэ Яффа.
9 And the next day, as they travelled the road and approached the city, Simon ascended the roof to pray, at the sixth hour.
Пэ авэр диво, кала бичалдэ поджянас форостэ, паша дэшудуй чясуря, Пётро ваздэняпэ пэ цэрэхкири стрэха, соб тэ помангэпэ.
10 And he became hungry, and desired to eat. And while they were providing for him, he fell into a trance.
Вов ачиля бокхало и фартэ закамля тэ ха. Кала тавэнас хамо, Петрости сля дыкхлимо.
11 And he saw the heavens opened, and a certain vessel fastened at the four corners, and it was like a great sheet; and it descended from heaven to the a earth.
Вов дыкхля оттердо болыбэн и кода, со сля поджило пэ бари цэрга, сави обмукэласпэ пэ пхув пала штар рига.
12 And there were in it all fourfooted animals, and creeping things of the earth, and fowls of heaven.
Дэ кадыя цэрга сля всаворо штарэпурэнгоро ското, сапа тай болыбнахкэрэ чирикля.
13 And a voice came to him, which said: Simon, arise, slay and eat.
Тунчи роздэняпэ ґласо тай пхэнда лэсти: — Пётро, вщи, чин и ха!
14 And Simon said: Far be it, my Lord: for never have I eaten any thing unclean and polluted.
— Нат, Рае! — пхэнда Пётро. — Мэ никала на халём кода, со исин маґрисардо тай нажужо.
15 And again the second time, there was a voice to him: What God hath cleansed, make thou not unclean.
Тунчи ґласо пхэнда лэсти авэр моло: — На акхар маґрисардэґа кода, со Дэвэл жужарда.
16 And this was done three times; and the vessel was taken up to heaven.
Кади сля тривар, и тунчи цэрга сля подлити дэ болыбэн.
17 And while Simon was wondering with himself, what the vision he had seen could denote, the men who were sent by Cornelius arrived; and they inquired for the house in which Simon lodged, and came and stood at the gate of the court.
Пётро вса на полэлас, со када за дыкхлимо, кала мануша, савэн бичалда Корнилии, розпхучле, тев исин Симонохкоро цэр, поджиле тай ачиле паша вударэн.
18 And there they called out, and asked if Simon who is called Cephas lodged there?
Вонэ ачиле тэ пхуче, чи на джювэл катэ екхатар Симоно, савэ инте акхарэн Пётро.
19 And while Simon was reflecting on the vision, the Spirit said to him: Lo, three men are inquiring for thee.
Пётро инте думисарэлас пала дыкхлимо, кала Фано пхэнда лэсти: — Тут родэн трин мануша.
20 Arise, go down, and accompany them; and let not thy mind hesitate, for I have sent them.
Вщи тай змукпэ тэлэ. Джя лэнца тай на думисар ни пала со. Колэсти со када Мэ лэн бичалдом.
21 Then Simon went down to the men, and said to them: I am he for whom ye inquire: what is the cause for which ye have come?
Пётро змукляпэ тэлэ тай пхэнда кадэлэ манушэнди: — Мэ кодэва, ка тумэ родэн. Пав саво рындо тумэ авиле?
22 They say to him: A certain man whose name is Cornelius, a centurion fearing God, and of whom all the people of the Jews bear good report, was told in vision, by a holy angel, to send and bring thee to his house, that he might hear discourse from thee.
Вонэ пхэндэ: — Шэлякоро пхурэдэр Корнилии, мануш пативало, саво дарал Дэвлэстар, и пэ савэ тховэл патив родо иудеенгоро, прылиля свэнтонэ ангелостар лав тэ акхарэ тут дэ пэхкоро цэр тай тэ вышунэ, со ту лэсти пхэнэґа.
23 And Simon led them in, and entertained them where he lodged. And the following day, he arose, departed, and went with them: and some of the brethren of Joppa also went with them.
Тунчи Пётро акхарда лэн тэ заджя дэ цэр тай стховда лэнди патив. Пэ авэр диво Пётро и койсавэ пхрала Яффатар джиле лэнца.
24 And the next day, they entered Caesarea. And Cornelius was expecting them: and all the kindred of his family, and also such intimate friends as he had, were assembled with him.
Пэ авэр диво вонэ авиле дэ Кесария. Корнилии дожутярэлас лэн. Вов акхарда всаворо пэхкоро родо тай пашунэн амалэн.
25 And as Simon came up, Cornelius met him, and fell down worshipping at his feet.
Кала Пётро авиля, Корнилии выджиля лэстэ, тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай тэлиля лэсти.
26 And Simon raised him up, and said to him: Arise; I also am a man.
Нэ Пётро подлиля лэ тай пхэнда: — Вщи, мэ кацаво ж мануш, сар и ту.
27 And as he talked with him, he went in, and found that many had come there.
Кала Пётро инте дэдуманя Корнилиеґа, вов заджиля дэ цэр тай дыкхля, со котэ стидэняпэ бут манушэн.
28 And he said to them: Ye know, that it is not lawful for a Jewish man, to associate with an alien who is not of his race: but God hath showed me, that I should not say of any one, that he is defiled or unclean.
Тай пхэнда лэнди: — Тумэ еджинэ джянэн, со иудеести нащи тэ авэ амалэґа наиудеенгэрэ манушэґа тай тэ заджя лэстэ дэ цэр. Нэ Дэвэл сикавда манди: нащи тэ дэдумэ ни пала савэ манушэ, со вов маґрисардо чи нажужо.
29 Therefore I came readily, when ye sent for me. But, I ask you, for what cause did ye send for me?
Колэсти, кала пала ман авиле, мэ джилём и нисо на пхэнавас. Кана мэ камав тумэндар тэ пхуче: пэ со тумэ бичалдэ пала ман?
30 And Cornelius said to him: It is four days ago, that, lo, I was fasting; and at the ninth hour, while I was praying in my house, a certain man stood before me, clothed in white,
Корнилии пхэнда: — Штар дивэ павпалэ, дэ кадыя вряма, паша трин чясуря дэ дивэ, мэ манглёмпэ дэ пэхкоро цэр. Тай англа ман ачиля мануш дэ їда, сави сар яг пхаболас.
31 and said to me: Cornelius, thy prayer is heard, and there remembrance of thy alms before God.
«Корнилии, — пхэнда вов, — тиро мангимо ушундо, тай лачимо, саво ту терэх, срапирда Дэвэл.
32 But send to the city of Joppa, and bring Simon who is called Cephas: lo, he lodgeth in the house of Simon the tanner, which is by the side of the sea. And he will come and converse with thee.
Бичал манушэн дэ Яффа пала Симоно, савэ инте акхарэн Пётро. Вов екхатар джювэл дэ цэр паша море, Симоностэ, саво вытерэл морця».
33 And immediately I sent to thee; and thou hast done well to come: and lo, we are all of us before thee, and desirous to hear whatever is commanded thee from God.
Мэ сиго бичалдом пала тут, тай ту мишто тердан, со авилян. Екхатар амэ всавэрэ катэ, англа Дэвлэ, и камах тэ шунэ кода, со Рай прыпхэнда тути тэ пхэнэ.
34 And Simon opened his mouth, and said: Truly I discover that God is no respecter of persons.
Пётро ачиля тэ дэдумэ: — Кана мэ полав, со Дэвэл на дыкхэл пэ муй манушэхкоро,
35 but, among all the nations, he who feareth him, and worketh righteousness, is acceptable with him.
нэ дэ всавэрэн манушэнгэрэн родонэн Лэсти чялёл кодэва, ко дарал Лэстар и терэл чячимо!
36 For this is the word, which he sent to the sons of Israel, announcing to them peace and rest by Jesus Messiah, He is Lord of all;
Вов бичалда Израилёхкэрэ родости Бахтало Лав пала кода, со Исусо Христосо, Саво исин Рай всавэрэ манушэндэ, слиджял амэн Дэвлэґа.
37 and ye also know the word, which was in all Judaea, which commenced from Galilee, after the baptism that John preached,
Тумэ джянэн пала кода, со тердапэ пав всавири Иудея, майанглал Галилеятар и пала кодэлэ, сар Иоанно прыакхарэлас манушэн тэ болдэпэ.
38 concerning Jesus, who was of Nazareth, whom God anointed with the Holy Spirit and with power. And he it was, who went about and healed those that were suffering from evil, because God was with him.
Дэвэл помакхля Свэнтонэ Фаноґа тай зораґа Исусо Назаретостар тай Вов пхирэлас, терэлас лаче рындуря и састярэлас всавэрэн, ко сля дэ копылен барэ бэнгэстэ, колэсти со Лэґа сля Дэвэл.
39 And we are his witnesses, as to whatever he did in all the region of Judaea and in Jerusalem. This same person the Jews hanged on a tree, and slew him.
Амэ — допхэнимаря пала кода, со терэлас Исусо дэ иудеенгири пхув тай дэ Ерусалимо. Лэ амблавдэ пэ каштунэ трушулэ тай умардэ,
40 And him did God raise up, on the third day; and caused him to be seen with naked eyes;
нэ Дэвэл пэ трито диво отджювдярда Лэ и дэня, соб Вов тэ сикавэлпэ манушэнди, —
41 not indeed by all the people, but by us, who were chosen of God to be his witnesses, and who ate and drank with him after his resurrection from the dead.
на всавэрэнди, нэ амэнди, допхэнимаренди, ка майанглал вытидэня Дэвэл. Тай амэ хале и пиле Лэґа пала колэ, сар Вов отджювдиня мулэндар.
42 And he commanded us to proclaim and testify to the people, that he is appointed of God to be judge of the living and of the dead.
Вов прыпхэнда, соб амэ тэ розпхэнах манушэнди тай тэ авах допхэнимаря, со Вов исин Кодэва, Ка вытидэня Дэвэл тэ сундисарэ джювдэн тай мулэн.
43 And of him all the prophets testify, that whoever believeth in his name, will receive remission of sins.
Пала Лэ допхэнэн всавэрэ англунаря, кала дэдумэн, со кожно мануш, саво патял дэ Лэ, фирисарэлапэ бэзимастар важ Лэхкоро лав.
44 And while Simon was uttering these things, the Holy Spirit overshadowed all them that were hearing the word.
Кала Пётро инте дэдумэлас пала кода, пэ всавэрэн, ко шунда лэхкэрэ лава, сджиля Свэнто Фано.
45 And the circumcised brethren who came with him, were amazed and astonished, that the gift of the Holy Spirit was poured out upon the Gentiles also.
Патякунэ иудея, савэ авиле Петроґа, дэнаспэ дыво, со Дэвэл бичалда Свэнто Фано дэ даро кади ж и наиудеенди,
46 For they heard them speak with diverse tongues, and magnify God.
колэсти со вонэ шундэ, сар кодэла дэдумэнас пэ аврэн чибэн и ашарэнас Дэвлэ. Тунчи Пётро пхэнда:
47 And Simon said: Can any one forbid water, that those should not be baptized, they who have received, lo, the Holy Spirit, as well as we?
— Ко на дэла тэ болдэпэ панеґа кадэлэ манушэнди, савэ прылиле Свэнто Фано кади ж, сар и амэ?
48 Then he commanded them to be baptized in the name of our Lord Jesus Messiah. And they requested him to remain with them some days.
И вов прыпхэнда лэнди тэ болдэнпэ важ Исусохкоро Христохкоро лав. Тунчи хулая мангле Петро, соб тэ ачелпэ лэнца пэ набут дивэн.
