Luke 20
1 AND it was on one of the days, while he taught the people in the temple and evangelized, the chief priests and scribes with the elders rose up against him,
Андэ екх дес, кала Исусо сытярэлас андо храмо и пхэнэлас Радосаво Лав, Лэстэ авиле барэ рашая, сытяримаря Законостирэ и пхурэдэра.
2 and said to him, Tell us by what authority thou doest these, and who is he who gave thee this authority?
— Пхэн амэнди, савэ баримаса Ту када терэс? Ко дя тути кацаво баримос? — пушле онэ.
3 Jeshu answered and said to them, I will also ask of you a word, and tell you me:
Исусо пхэндя лэнди: — Тунчи и Мэ пушава тумэндар. Пхэнэн Манди,
4 the baptism of Juchanon, from heaven was it, or from the sons of men?
болдимос Иоаноско сас пав болыбэн чи манушэндар?
5 But they reasoned within themselves, saying, If we shall say, From heaven, he saith to us, Why did you not believe him?
Онэ линэ тэ дэн дума машкар пэстэ: — Сар пхэнаса: «Пав упралимос», — то Вов пхэнэла: «Состар тумэ на патяйле лэсти?»
6 But if we shall say, From men, all the people will stone us; for they are persuaded that Juchanon was a prophet.
Сар пхэнаса: «Манушэндар», тунчи всаворэ мануша марэна амэн лэ барэнца, колэстар со онэ патян, кай Иоано сас пророко.
7 And they said to him, We know not from whence it is.
И пхэнэнас онэ Лэсти: — На жанас, катар.
8 Jeshu saith to them, Nor tell I you by what authority I do these.
Исусо пхэндя лэнди: — И Мэ на пхэнава тумэнди, савэ баримаса Мэ када терав.
9 And he began to speak to the people this parable: A certain man planted a vinery, and let it to husbandmen, and removed for a great time.
Вов ля тэ роспхэнэл манушэнди кацави дума: — Екх мануш ганадя винограднико, ашадя пэ вряма лэ бутярнэнди, а ежэно улагля пэ бут вряма.
10 And at the season he sent his servant to the husbandmen that they should give him of the fruit of the vinery. But the husbandmen beat him, and sent him away empty.
Кала поджыля и вряма, бишалдя лэндэ пэстирэс бутярнэс, кай онэ тэ дэн лэско котор пав винограднико, нэ онэ помардэ лэн и отмэкле шушэ вастэнца.
11 And he added and sent another servant; but they beat him also, and maltreated him, and sent him away empty.
Инке бишалдя аврэс бутярнэс, нэ онэ и кадалэс помардэ, акушле и отмэкле шушэ вастэнца.
12 And he added and sent a third; but they also wounded him, and cast him out.
И тритонэс бутярнэс бишалдя, нэ онэ и кодлэс помардэ жы кав рат и вышутэ андай винограднико.
13 The lord of the vinery saith, What shall I do? I will send my son, the beloved; now will they see him and reverence him.
Тоди пхэндя о хулай виноградникоско: — Со манди тэ терав? Бишалава пэстирэс шавэс, савэс мэ камав. Ко жанэл, чи на лажана лэстар?
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, and the inheritance will be ours.
Кала бутярнэ удикхле лэ шавэс, пхэндэ машкар пэстэ: «Акэ лэско шаво, саво авэла хулай лэ виноградникоско. Авэн, умараса лэс, и всаворо хулаимос заласа пэсти».
15 And they cast him out of the vinery, and killed him. What therefore shall the lord of the vinery do to them?
Онэ выандярдэ лэс андав винограднико и умардэ. Со терэла лэнца о хулай виноградникоско?
16 He will come and destroy those husbandmen, and will give the vinery to others. But when they heard, they said, May this not be!
Вов авэла тай умарэла колэн бутярнэн, ай винограднико отдэла аврэнди. Ко шунэлас, кала пхэндэ: — Мэк на авэл кадя!
17 But he beheld them, and said, And what is that which is written, The stone which the builders rejected is become the head of the corner?
Нэ Исус подикхля пэр лэндэ и пхэндя: — Сар тэ полэ кала лава андай Пистросаримос: «Бар, саво отшутэ кола, ко терэнас о чер, ашыля англунэ барэса, пэ саво ритярдёл всаворо чер»?
18 And every one who shall fall upon this stone shall be broken; and every one on whom it shall fall it will scatter him.
Кожно, ко пэрэла пэ кадва бар, розмардёла, и пэр кастэ пэрэла кадва бар, колэс ростасавэла.
19 But the chief priests and Sophree sought to lay hands on him in that very hour; but they feared the people, for they knew that concerning them(selves) he had spoken this parable.
Сытяримаря Законостирэ и барэ рашая полинэ, со кадья дума Исусо роспхэндя пала лэндэ, и камле сыго тэ лэн Лэс, нэ даранас манушэндар.
20 And they sent to him spies, who should resemble just men, that they might take him in discourse, and deliver him to the judgment and to the authority of the governor.
Онэ линэ тэ дикхэн палав Исусо тай подбишалдэ Лэстэ хохавнэн манушэн, савэ притердэпэ, кай онэ пативалэ, тэ астарэн Лэс андэ лава и тэ отдэн Лэс андэ васта барэ раести андав Римо.
21 And they asked him, and said to him, Doctor, we know that thou speakest and teachest rightly, neither dost thou deceive, but with integrity thou teachest the way of Aloha.
Кола пушле Лэс: — Сытяримари! Амэ жанас, кай Ту чячес пхэнэс и сытярэс. И на дикхэс, ко англав тутэ ашэл, нэ чячимаса сытярэс Дэвлэстирэ дромэсти.
22 Is it lawful for us to give head-silver to Cesar or not?
Трэбуй тэ дас налогоря лэ императорости чи нат?
23 But he understood their subtilty, and said, Why tempt you me?
Вов поля лэнго хрантимос и пхэндя:
24 Show me a dinara. Of whom upon it is the image and the inscription? But they said, Of Cesar.
— Сикавэнтэ Манди динариё. Каско муй пэр лэстэ вымардо, и каско пэр лэстэ алав? — Императороско, — пхэндэ онэ.
25 Jeshu saith to them, Give then of Cesar's to Cesar, and of Aloha's unto Aloha.
— Акэ и отдэн императороско императорости, а Дэвлэско — Дэвлэсти, — пхэндя Вов.
26 And they could not take hold of his words before the people; and they wondered at his answer, and were silent.
И кадя онэ на астардэ Лэс англай мануша пала Лэстирэ лава. Онэ дивосайле Лэстирэ лавэнди и ашыле мулком.
27 BUT some of the Zadukoyee approached, they who say that there is no resurrection;
Кав Исусо поджыле коисавэ садукеёря. Онэ сытярэнас, кай мулэ на жундён. Тай пушле Лэстар:
28 and they questioned him, and said to him, Doctor, Musha wrote to us that if a man's brother die having a wife who hath not children, his brother shall take his wife, and raise up seed unto his brother.
— Сытяримари! Моисеё пистросардя, сар кастэ мэрэла пхрал, савэстэ ашэлапэ ромни и на сас бэяцэ, тунчи авэр пхрал трэбуй тэ лэл ла пэстиря ромняса, кай тэ авэн бэяцэ андо лэндиро родо.
29 But there were seven brethren; and the first took; a wife, and died without children.
Сас эхта пхрала. Англуно ля пэсти ромня, нэ муля бибэяцэнго.
30 And the second took his wife, and he died without children.
И авэр,
31 And the third also took her; and so also the seven of them: and they died and left no children.
и трито лэнас ла пэстиря ромняса, и кадя всаворэ эхта пхрала муле и на ашадэ бэяцэн.
32 Died in the end also the woman.
Тунчи муля и ромни.
33 In the resurrection therefore, whose of them shall she be the wife? for the seven of them had taken her.
Сар жундёна андай мулэ, кастири вой авэла ромни? Акэ, всаворэ эхта пхрала сас латирэ ромэнца!
34 Jeshu saith to them, The sons of this world take wives, and women become (the wives) of men: (aiōn g165)
Исусо пхэндя лэнди: — Икхатар мануша лэн пэсти ромнян и выжан палав ром. (aiōn g165)
35 but they who of that world are worthy, and of the resurrection which is from among the dead, take not wives, neither do women become (the wives) of men. (aiōn g165)
Ай кола, савэ авэна тэ жувэн андэ авэр люма тай жундёна андай мулэ, на авэна тэ лэн пэсти ромнян и тэ жан палав ром. (aiōn g165)
36 Neither again can they die, for they are as the angels; and the children are they of Aloha, because they have become the children of the resurrection.
Онэ на мэрэна, нэ авэна, сар ангелоря. Онэ — шавэ Дэвлэстирэ, савэ жундиле.
37 But that the dead arise, Musha also showeth; for he commemorateth at the bush, while he saith, The Lord the God of Abraham, and the God of Ishok, and the God of Jakub.
Ай со мулэ жундён, андо роспхэнимос, сар пхаболас о пусаимаско кустарнико, сикадя Моисеё, кала акхардя Раес Дэвлэс «Дэл Авраамоско, Дэл Исаакоско и Дэл Иаковоско».
38 But he was not the God of the dead, but of the living: for they all live unto him.
Дэл исин Дэл на мулэнго, ай жундэнго. Важ Лэсти всаворэ жундэ!
39 And some of the Sophree answered and said to him, Doctor, thou hast well said.
Коисавэ андай сытяримаря Законостирэ пхэндэ: — Мишто Ту пхэндян, Сытяримари!
40 And they dared not question him again of any thing.
И будэр нико на пушэлас Лэстар.
41 AND he said to them, How say the Sophree concerning the Meshicha, that he is the Son of David?
Тунчи Исусо пушля лэндар: — Состар дэн дума, со Христосо — шаво лэ Давидоско?
42 And David himself saith in the book of Psalms, The Lord said unto my Lord, Sit thou at my right hand,
Ай ежэно Давидо пхэнэл андо пэско лил псалморя: Пхэндя Рай Дэл мэрнэ Раести: «Бэш пай право риг Мандар,
43 until I put thine adversaries beneath thy feet.
кола вряматэ, кала шава тирэ вражымарен кай и пэрнэ Тирэ».
44 If David therefore calleth him Lord, how is he his son?
Сар Давидо акхарэл Лэс Раеса, сар жэ Вов Шаво лэсти?
45 And while all the people heard, he said to his disciples,
Кала всаворэ мануша ашунэнас Лэс, Вов пхэндя Пэстирэ сытярнэнди:
46 Beware of the Sophree, who will to walk in stoles, and love the shaloma in public places, and the chief seats in the synagogues, and the chief reclining-places at evening feasts;
— Фэрисавэн лэ сытяримарендар Законостирэ. Лэнди чялёл тэ урявэнпэ андэ лунго йида, онэ камэн, кай мануша лэнди тэ пхэнэн пэ форо: «Тэ авэн бахталэ», и соб тэ бэшэн пэ англунэ тхана андэ синагоги ай пэ свэнкоря.
47 who devour the houses of widows, and for the occasion prolong their prayers: these shall receive the greater judgment.
Онэ залэн чера кай пхивля и бут мангэнпэ Дэвлэс, кай тэ удикхэн лэн мануша. Лэн ажутярэл майбаро сындо.
