Luke 14
1 AND it was that while he went into the house of one of the chief Pharishee to eat bread, on the day of shabath, they watched him.
Вә шундақ болдики, бир шабат күни у Пәрисийләрдин болған бир һөкүмдарниң өйигә ғизаға барди; әнди улар уни пайлап жүрүвататти.
2 And, behold, a certain man who had gathered waters was before him.
Вә мана, у йәрдә сулуқ ишшиқ кесилигә гириптар болған бир адәм бар еди.
3 And Jeshu answered and said to the Sophree and the Pharishee, Is it lawful on the shabath to heal?
Әйса Тәврат әһлилири вә Пәрисийләрдин: — Шабат күни кесәл сақайтиш Тәврат қануниға уйғунму-йоқ? — дәп сориди.
4 But they were silent. And he took him, and healed him, and dismissed him.
Бирақ улар лам-җим демиди. У һелиқи кесәлгә қолини тәккүзүп, сақайтип йолға салди.
5 And he said to them, Who from you, whose son or his ox hath fallen into a pit on the day of shabath, doth not at once bring him forth?
Андин у улардин йәнә: — Араңлардин бириңларниң мабада шабат күнидә ешиги я калиси қудуққа чүшүп кәтсә, уни дәрһал тартип чиқармайдиған зади ким бар? — дәп сориди.
6 And they could not give him the answer concerning this.
Вә улар униң бу сөзлиригә һеч җавап берәлмиди.
7 And he spoke a parable to them who had been invited there, forasmuch as he had observed them, that they chose the chief places of reclining:
Әйса чақирилған меһманларниң өзлиригә төрдин орунларни қандақ таллиғинини көрүп, уларға мундақ бир тәмсилни ейтип бәрди:
8 When thou art invited by one into the house of festivity, go not to recline on the principal seat, lest there be invited thither one more honourable than thou;
— Бириси сени той зияпитигә тәклип қилса, төрдә олтармиғин. Болмиса, сәндин һөрмәтликрәк бириси тәклип қилинған болса,
9 and he come who thyself and him had called, and say to thee, Give place to this; and thou be ashamed as thou arisest to take another place.
У чағда сени вә уни чақирған саһибхана келип саңа: «Бу кишигә орун бәргәйсиз» дәп қалса, сән хиҗаләттә қелип пәгаһға чүшүп қалисән.
10 But when thou art invited, go, recline thee in the last (seat), that when he who called thee cometh, he may say to thee, My friend, ascend and recline above, and thou shalt have honour before all of them who recline with thee.
Лекин сән чақирилғанда, берип пәгаһда олтарғин. Шуниң билән сени чақирған саһибхана келип: «Әй достум, жуқуриға чиқиң» дейиши мүмкин вә шуниң билән сениң билән дәстиханда олтарғанларниң һәммисиниң алдида саңа иззәт болиду.
11 For every one who exalteth himself shall be humbled; and every one who humbleth himself shall be exalted.
Чүнки һәр ким өзини үстүн тутса төвән қилиниду вә кимдәким өзини төвөн тутса үстүн қилиниду.
12 And he said to him who had called him, When thou makest a dinner or a supper, thou shouldest not call thy friends, nor thy brethren, nor thy kinsmen, nor thy rich neighbours, lest they also call thee, and thou have this recompence.
У өзини меһманға чақирған саһибханиға мундақ деди: — Меһманни тамаққа яки зияпәткә чақирғиниңда, дост-бурадәр, қериндаш, уруқ-туққан яки бай қолум-хошнилириңни чақирмиғин. Чүнки уларму сени меһманға чақирип, мәрһәмитиңни қайтуруши мүмкин.
13 But when thou makest a feast, call the poor, the maimed, the lame, the blind,
Шуниң үчүн зияпәт берәй десәң, ғериб-ғурва, мәйип-накар, ақсақ-чолақ, кор-әмаларни чақирғин
14 and thou shalt be blessed, because they cannot recompense thee; for thy recompence shall be in the resurrection of the just.
вә бәхит-бәрикәт көрисән; чүнки у кишиләрниң яхшилиғиңни қайтурушниң амали йоқтур. Шуниң билән һәққанийларниң қайта тирилгән күнидә қилғиниң өзүңгә қайтурулиду.
15 But when one of those who reclined heard these (words), he said to him, Blessed he who shall eat bread in the kingdom of Aloha!
Униң билән һәмдәстихан олтарғанлардин бири бу сөзләрни аңлап, униңға: — Худаниң падишалиғида ғизаланғучилар немидегән бәхитлик-һә! — деди.
16 Jeshu saith to him, A certain man made a great supper, and called many. And he sent his servant,
Бирақ у униңға җававән мундақ деди: — Бир киши катта зияпәткә тутуш қилип, нурғун меһманларни чақирип қоюпту.
17 at the time of the supper, to say to them who were called, Behold, every thing is prepared for you, come.
Дәстихан селинған шу сааттә, чакирини әвәтип, чақирилған меһманларға: «Мәрһәмәт, һәммә нәрсә тәйяр болди!» дәп ейтипту.
18 And every one of them began to excuse himself. The first said to him, I have bought an estate, and am constrained to go forth to see it: I beseech thee, permit me to be excused.
Бирақ, меһманларниң һәммиси бармаслиққа бир-бирләп өзрә-банә көрсәткили турупту. Биринчиси униңға: «Мән һелила бир парчә йәр сетивалған едим, берип көрүп кәлмисәм болмайду. Мени әпу қилғайла, баралмаймән» дәпту.
19 Another said, Five yoke of oxen have I bought, and I go to prove them: I beseech thee, permit me to be excused.
Йәнә бири: «Мән бәш қошлуқ өкүз сетивалдим, һазир берип уларни синап көрүшүм керәк. Мени әпу қилғайла, баралмаймән» дәпту.
20 Another said, A wife have I taken, and therefore I cannot come.
Йәнә бириси: «Мән йеңи өйләнгән, шуңа баралмаймән» дәпту.
21 And the servant came and told his lord these things. Then the lord of the house was angry, and said to his servant, Go into the streets and outskirts of the city, and bring hither the poor, and the afflicted, and the lame, and the sightless.
Чакар қайтип келип, бу ишларни ғоҗайиниға мәлум қипту. Ғоҗайин ғәзәпләнгән һалда чакириға: «Дәрһал шәһәрниң чоң-кичик кочилириға кирип, ғериб-ғурва, мәйип-накар, ақсақ-чолақ вә кор-әмаларни мошу йәргә жиғип кәл» дәпту.
22 And the servant said, My lord, it is done as thou hast commanded, and yet there is place.
Андин чакар қайтип келип: «Ғоҗайин, әмир бәргиниңдәк ада қилинди, вә йәнә бош орун бар!» дәпту.
23 And the lord said to his servant, Go forth into the ways, and among the hedges, and constrain them to come in, that my house may be filled:
Шуниң билән ғоҗайин чакарға: — «Өйүм меһманларға толуш үчүн йезилардики чоң-кичик йолларни, мәһәллиләрни арилап, удул кәлгән адимиңни зорлап елип кәлгин!
24 for I tell you, that not one of those men who were called shall taste of my supper.
Чүнки мән силәргә шуни ейтайки, башта чақирилған адәмләрниң һеч қайсиси дәстихинимдин тетимайду», дәпту.
25 AND while great multitudes were going with him, he turned and said to them,
Әнди топ-топ адәмләр униңға һәмраһ болуп кетивататти. У бурулуп уларға қарап мундақ деди:
26 Whoever cometh with me, and doth not hate his father and his mother, and his brethren and his sisters, and his wife and his children, and himself also, a disciple he cannot be of mine.
— Маңа әгәшкәнләр [маңа болған сөйүшлиридин] өз атиси вә аниси, аяли вә балилири, ака-укилири вә ача-сиңиллири, һәтта өз җениниму яман көрмисә маңа мухлис болалмас.
27 And whoever doth not take up his cross and come after me, a disciple he cannot be of mine.
Кимдәким өзиниң крестини йүдүп маңа әгәшмисә у маңа мухлис болалмас.
28 For who of you that willeth to build a tower, and doth not first sit down and reckon the expense of it, whether he have (wherewith) to finish it?
Араңлардин бириси мунар салмақчи болса, алди билән олтирип бу қурулушни пүткүзгидәк хираҗәт өзүмдә барму-йоқ дәп һесап қилмасму?
29 lest, when he shall have laid the foundation, and shall not be able to finish, all who see shall deride him,
Ундақ қилмиғанда, һулни селип пүткүзәлмисә, көргәнләрниң һәммиси мазақ қилип: «Бу адәм бенани башлап қоюп пүткүзәлмиди» — демәй қалмайду.
30 saying, This man began to build, and was not able to finish.
31 Or, what king, going to war with a king his neighbour, doth not first consider, whether he be able with ten thousand to meet him who cometh against him with twenty thousand?
Яки бир падиша йәнә бир падиша билән җәң қилғили чиқса алди билән олтирип: — Мениң үстүмгә келидиған жигирмә миң кишилик қошун егисигә мән он миң әскирим билән тақабил туралармәнму? дәп мөлчәрләп көрмәмду?!
32 and if not, while he is distant from him, he may send legates, and pray for peace.
Әгәр у «Соқушалмаймән» дәп ойлиса, дүшмән техи жирақтики чағда әлчи әвәтип, сулһ шәртлирини сорайду.
33 So every one of you who doth not leave all his possession, cannot be unto me a disciple.
Шуниңға охшаш, силәрдин кимдәким [көңлидә] өзиниң бар-йоқи билән хошлашмиса, маңа мухлис болалмас.
34 Salt is good; but if the salt also shall become insipid, with what shall it be seasoned?
Туз яхши нәрсидур; һалбуки, туз өз тәмини йоқатса, униңға қайтидин туз тәмини қандақму киргүзгили болиду?
35 Not for the earth, nor for the dunghill, it goeth. They cast it out. Who hath ears to hear, let him hear.
У тупраққа ишлитишкә яки оғутқа арилаштурушқиму яримай, талаға ташлиниду. Аңлиғидәк қулиқи барлар буни аңлисун!
