Psalms 90

1 A prayer of Moses [the] man of God O Lord a dwelling place you you have been of us in a generation and a generation.

دعای موسی، مرد خدا. ای خداوند، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.

2 Before - mountains they were born and you brought forth [the] earth and [the] world and from antiquity until perpetuity you [are] God.

قبل از آنکه دنیا را بیافرینی و کوهها را به وجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهایی نیست.

3 You return humankind to crushed matter and you said return O children of humankind.

انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی: «ای خاکیان، به خاک تبدیل شوید!»

4 For a thousand years in view your [are] like a day of yesterday that it passes and a watch in the night.

هزار سال در نظر تو چون یک روز، بلکه چون یک ساعت است.

5 You flood them sleep they are in the morning like grass [which] it sprouts up.

تو انسان را چون سیلاب از جای بر می‌کنی و می‌بری. زندگی او خوابی بیش نیست. او مانند گیاهی است که صبح می‌روید و می‌شکفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.

6 In the morning it flourishes and it sprouts up to the evening it withers and it dries up.

7 For we come to an end in anger your and by rage your we are terrified.

بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رویم و خشم تو ما را پریشان و بی‌قرار ساخته است.

8 (You set *Q(k)*) iniquities our to before you concealed [sins] our to [the] light of face your.

گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هیچ خطای ما از دید تو پنهان نیست.

9 For all days our they turn in fury your we finish years our like a sigh.

روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو کوتاه شده است و عمر خود را مثل یک خواب می‌گذرانیم.

10 [the] days of Years our in them [are] seventy year[s] and if by strength - eighty year[s] and pride their [is] toil and trouble for it passes away quickly and we flew away!

عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشیم، شاید به هشتاد سال برسد. ولی در طول این مدت چیزی جز درد و رنج نصیب ما نمی‌شود. هر آن ممکن است عمرمان به سر آید و به عالم دیگر پرواز کنیم.

11 Who? [is] knowing [the] strength of anger your and [is] like fear your fury your.

خداوندا، کیست که بداند شدت خشم تو چقدر است؟ کدام یک از ما چنانکه باید و شاید از تو می‌ترسد؟

12 To count days our thus teach [us] so we may bring a heart of wisdom.

به ما یاد بده که بدانیم عمر ما چه زودگذر است تا در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم.

13 Return! O Yahweh until when? and have compassion on servants your.

ای خداوند، نزد ما برگرد! تا به کی منتظر باشیم؟ بر بندگانت رحم کن.

14 Satisfy us in the morning covenant loyalty your so let us shout for joy and let us rejoice in all days our.

صبحگاهان ما را از محبت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشیم.

15 Make rejoice us according to [the] days [which] you afflicted us [the] years [which] we saw trouble.

به اندازهٔ سالهایی که ما را ذلیل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان.

16 May it appear to servants your deed[s] your and majesty your to children their.

بگذار ما بندگانت بار دیگر اعمال شگفت‌انگیز تو را مشاهده کنیم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمایان ساز.

17 And let it be - [the] kindness of [the] Lord God our towards us and [the] work of hands our establish! on us and [the] work of hands our establish it.

خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما، بله، در تمام کارهایمان ما را برکت عطا فرما!