Matthew 22
1 And answering Jesus again spoke in parables to them saying;
| و عیسی توجه نموده، باز به مثلها ایشان را خطاب کرده، گفت: | ۱ |
2 Has become like the kingdom of the heavens to a man a king who made a wedding feast for the son of him.
| «ملکوت آسمان پادشاهی را ماند که برای پسر خویش عروسی کرد. | ۲ |
3 And he sent the servants of him to call those invited to the wedding feast, and not they were willing to come.
| و غلامان خود را فرستاد تا دعوت‌شدگان را به عروسی بخوانند و نخواستند بیایند. | ۳ |
4 Again he sent other servants saying; do say to those invited; Behold the dinner of mine (I have prepared, *N(k)O*) the oxen of Mine and the fatlings killed, and all things [are] ready; come to the wedding feast.
| باز غلامان دیگر روانه نموده، فرمود: “دعوت‌شدگان را بگویید که اینک خوان خود را حاضر ساخته‌ام و گاوان و پرواریهای من کشته شده و همه‌چیز آماده است، به عروسی بیایید.” | ۴ |
5 And having paid no attention they went away, (that [one] *N(k)O*) indeed to [his] own field, (that [one] *N(k)O*) however (to *N(k)O*) the business of him;
| ولی ایشان بی‌اعتنایی نموده، راه خود را گرفتند، یکی به مزرعه خود و دیگری به تجارت خویش رفت. | ۵ |
6 And the rest having laid hold of the servants of him mistreated and killed [them].
| و دیگران غلامان او را گرفته، دشنام داده، کشتند. | ۶ |
7 (and *o*) (having heard *k*) Now the king (that *k*) was angry, and having sent the armies of him he destroyed the murderers those and the city of them he burned.
| پادشاه چون شنید، غضب نموده، لشکریان خود را فرستاده، آن قاتلان را به قتل رسانید و شهر ایشان را بسوخت. | ۷ |
8 Then he says to the servants of him; The indeed wedding feast ready is, those however invited not were worthy.
| آنگاه غلامان خود را فرمود: “عروسی حاضر است؛ لیکن دعوت‌شدگان لیاقت نداشتند. | ۸ |
9 do go therefore into the thoroughfares of the highways, and as many as (if *N(k)O*) you shall find, do invite to the wedding feast.
| الان به شوارع عامه بروید و هرکه را بیابید به عروسی بطلبید.” | ۹ |
10 And having gone out the servants those into the highways they brought together all (as many as *N(k)O*) they found, evil both and good; and became full the (wedding hall *NK(O)*) of those reclining.
| پس آن غلامان به‌سر راهها رفته، نیک و بد هرکه را یافتند جمع کردند، چنانکه خانه عروسی ازمجلسیان مملو گشت. | ۱۰ |
11 Having entered in then the king to see those reclining he saw there a man not being dressed himself in clothes of wedding
| آنگاه پادشاه بجهت دیدن اهل مجلس داخل شده، شخصی را درآنجا دید که جامه عروسی در بر ندارد. | ۱۱ |
12 and he says to him; Friend, how did you enter here not having garment of wedding? And he was speechless.
| بدوگفت: “ای عزیز چطور در اینجا آمدی و حال آنکه جامه عروسی در بر نداری؟” او خاموش شد. | ۱۲ |
13 Then the king said to the servants; Having bound his feet and hands (do take and *KO*) do cast out him into the darkness outer; there will be the weeping and the gnashing of the teeth.
| آنگاه پادشاه خادمان خود را فرمود: “این شخص را دست و پا بسته بردارید و در ظلمت خارجی اندازید، جایی که گریه و فشار دندان باشد.” | ۱۳ |
14 Many for are called, few however chosen.
| زیرا طلبیدگان بسیارند و برگزیدگان کم.» | ۱۴ |
15 Then having gone out the Pharisees counsel took how Him they may trap in His words.
| پس فریسیان رفته، شورا نمودند که چطوراو را در گفتگو گرفتار سازند. | ۱۵ |
16 And they send to Him the disciples of them with the Herodians (saying; *NK(o)*) Teacher, we know that true You are and the way of God in [the] truth You teach, and not there is care to You about no [one], not for You look on [the] appearance of men.
| و شاگردان خودرا با هیرودیان نزد وی فرستاده، گفتند: «استادامی دانیم که صادق هستی و طریق خدا را به راستی تعلیم می‌نمایی و از کسی باک نداری زیراکه به ظاهر خلق نمی نگری. | ۱۶ |
17 do tell therefore us what You think? Is it lawful to give tribute to Caesar or not?
| پس به ما بگو رای تو چیست. آیا جزیه دادن به قیصر رواست یا نه؟» | ۱۷ |
18 Having known however Jesus the malice of them He said; Why Me do you test, hypocrites?
| عیسی شرارت ایشان را درک کرده، گفت: «ای ریاکاران، چرا مرا تجربه می‌کنید؟ | ۱۸ |
19 do show Me the coin of the tribute. And they presented to Him a denarius.
| سکه جزیه را به من بنمایید.» ایشان دیناری نزد وی آوردند. | ۱۹ |
20 And He says to them; Of whom [is] likeness this And [of whom is] the inscription?
| بدیشان گفت: «این صورت و رقم از آن کیست؟» | ۲۰ |
21 They say to Him; Of Caesar. Then He says to them; do give back therefore the [things] of Caesar to Caesar and the [things] of God to God.
| بدو گفتند: «از آن قیصر.» بدیشان گفت: «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا رابه خدا!» | ۲۱ |
22 And having heard they marveled, and having left Him they went away.
| چون ایشان شنیدند، متعجب شدندو او را واگذارده، برفتند. | ۲۲ |
23 On that [very] day came to Him Sadducees (those *k*) saying not being a resurrection and they questioned Him
| و در همان روز، صدوقیان که منکر قیامت هستند نزد او آمده، سوال نموده، | ۲۳ |
24 saying; Teacher, Moses said; If anyone shall die not having children, will marry the brother of him the wife of him and he will raise up offspring for the brother of him.
| گفتند: «ای استاد، موسی گفت اگر کسی بی‌اولاد بمیرد، می‌باید برادرش زن او را نکاح کند تا نسلی برای برادر خود پیدا نماید. | ۲۴ |
25 There were now among us seven brothers. and the first having married died, and not having seed he left the wife of him to the brother of him;
| باری در میان ما هفت برادر بودند که اول زنی گرفته، بمرد و چون اولادی نداشت زن را به برادر خود ترک کرد. | ۲۵ |
26 Likewise also the second and the third until the seventh.
| وهمچنین دومین و سومین تا هفتمین. | ۲۶ |
27 Finally then of all died (and *ko*) the woman.
| و آخر ازهمه آن زن نیز مرد. | ۲۷ |
28 In the resurrection therefore of which of the seven will she be wife? All for had her.
| پس او در قیامت، زن کدام‌یک از آن هفت خواهد بود زیرا که همه او راداشتند؟» | ۲۸ |
29 Answering now Jesus said to them; You err not knowing the Scriptures nor the power of God.
| عیسی در جواب ایشان گفت: «گمراه هستید از این‌رو که کتاب و قوت خدا رادر نیافته‌اید، | ۲۹ |
30 In for the resurrection neither do they marry nor (are given in marriage *N(k)O*) but like angels (*K*) (of God *KO*) in (*no*) heaven they are.
| زیرا که در قیامت، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند بلکه مثل ملائکه خدا در آسمان می‌باشند. | ۳۰ |
31 Concerning now the resurrection of the dead surely you have read that which has been spoken to you by God saying;
| اما درباره قیامت مردگان، آیا نخوانده‌اید کلامی را که خدا به شما گفته است، | ۳۱ |
32 I myself am the God of Abraham and the God of Isaac and the God of Jacob?’ Not He is the God (God *k*) of [the] dead but of [the] living.
| من هستم خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب؟ خدا، خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است.» | ۳۲ |
33 And having heard the crowds were astonished at the teaching of Him.
| و آن گروه چون شنیدند، از تعلیم وی متحیر شدند. | ۳۳ |
34 And the Pharisees having heard that He had silenced the Sadducees were gathered together the same.
| اما چون فریسیان شنیدند که صدوقیان را مجاب نموده است، با هم جمع شدند. | ۳۴ |
35 And questioned [Him] one of them a lawyer testing Him (and saying: *k*)
| و یکی از ایشان که فقیه بود، از وی به طریق امتحان سوال کرده، گفت: | ۳۵ |
36 Teacher, which commandment [is the] greatest in the law?
| «ای استاد، کدام حکم در شریعت بزرگتر است؟» | ۳۶ |
37 And (Jesus *k*) (was saying *N(k)O*) to him; You will love [the] Lord the God of you with all the heart of you and with all the soul of you and with all the mind of you.’
| عیسی وی را گفت: «اینکه خداوند خدای خود را به همه دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما. | ۳۷ |
38 This is (the *no*) great and first commandment.
| این است حکم اول و اعظم. | ۳۸ |
39 [The] second also [is] like (to it: *NK(o)*) You will love the neighbour of you as yourself.’
| و دوم مثل آن است یعنی همسایه خود را مثل خود محبت نما. | ۳۹ |
40 On these two commandments all the law (hangs *N(k)O*) and the Prophets.
| بدین دو حکم، تمام تورات و صحف انبیامتعلق است.» | ۴۰ |
41 When were assembled now the Pharisees questioned them Jesus
| و چون فریسیان جمع بودند، عیسی ازایشان پرسیده، | ۴۱ |
42 saying; What you think concerning the Christ? Of whom son is He? They say to Him; Of David.
| گفت: «درباره مسیح چه گمان می‌برید؟ او پسر کیست؟» بدو گفتند: «پسر داود.» | ۴۲ |
43 He says to them; How then David in spirit does call Him Lord saying:
| ایشان را گفت: «پس چطور داود در روح، او راخداوند می‌خواند؟ چنانکه می‌گوید: | ۴۳ |
44 Said (the *k*) Lord to the Lord of me; do sit on [the] right hand of Me until when I may place the enemies of You ([as] a footstool *N(k)O*) for the feet of You?
| “خداوندبه خداوند من گفت، به‌دست راست من بنشین تادشمانان تو را پای انداز تو سازم.” | ۴۴ |
45 If therefore David calls Him Lord, how son of him is He?
| پس هرگاه داود او را خداوند می‌خواند، چگونه پسرش می‌باشد؟» | ۴۵ |
46 And no [one] was able to answer Him a word nor dared anyone from that [very] day to question Him no longer. no longer.
| و هیچ‌کس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی از آن روز دیگرجرات سوال کردن از او نمود. | ۴۶ |
