Mark 4
1 And again He began to teach beside the sea. And (are gathered together *N(k)O*) to Him a crowd (greatest *N(K)O*) so that He into a boat having climbed (*k*) sitting in the sea, and all the crowd close to the sea on the land (was. *N(k)O*)
| بار دیگر عیسی در کنار دریاچه به تعلیم مردم پرداخت و گروهی دور او جمع شدند، به طوری که مجبور شد سوار قایقی شود و کمی از ساحل فاصله بگیرد و از همان جا با مردم سخن بگوید. |
2 And He was teaching them in parables many things and He was saying to them in the teaching of Him;
| او مطالب بسیاری را به شکل مَثَل به مردم می‌آموخت، مانند این مَثَل: |
3 do listen! Behold went out the [one] sowing (of the *ko*) to sow;
| «گوش کنید! روزی کشاورزی رفت تا در مزرعه‌اش بذر بکارد. |
4 And it came to pass while sowing, some fell along the road, and came the birds (heaven *K*) and devoured it.
| هنگامی که بذر می‌پاشید، مقداری از بذرها در جاده افتادند و پرنده‌ها آمده، آنها را از آن زمین خشک برداشتند و خوردند. |
5 (And *no*) other (however *k*) fell upon the rocky place (and *o*) where not it had soil much, and immediately it sprang up because of the not having depth of soil.
| بعضی روی خاکی افتادند که زیرش زمین سنگلاخ بود. بذرها روی آن خاک کم‌عمق، خیلی زود سبز شدند. |
6 (And *N(k)O*) (after *NO*) (rose *N(k)O*) (the *no*) (sun it was scorched *N(k)O*) and because of not having root it withered away.
| ولی وقتی خورشید برآمد، همه سوختند و از بین رفتند، چون ریشهٔ عمیقی نداشتند. |
7 And other fell among the thorns, and grew up the thorns and choked it, and fruit no it yielded.
| بعضی دیگر از بذرها لابلای خارها افتادند، و خارها رشد کرده، آن گیاهان ظریف را خفه کردند و نگذاشتند ثمری بدهند. |
8 And (others *N(k)O*) fell into the soil good and was yielding fruit growing up and (increasing *N(k)(o)*) and was bearing (one *N(K)(o)*) thirtyfold and (one *N(K)(o)*) sixty and (one *N(K)(o)*) a hundred.
| اما مقداری از بذرها در زمین خوب افتادند و جوانه زدند و محصول به بار آوردند، محصولی سی یا شصت یا صد برابر آنچه کاشته شده بود.» |
9 And He was saying (to them: *k*) ([He] who has *N(k)O*) ears to hear he should hear.
| سپس گفت: «هر که گوش شنوا دارد، بشنود!» |
10 (And *no*) when (now *k*) He was (utterly *N(K)O*) (alone, they were asking *N(k)O*) Him those around Him with the Twelve (about the *N(k)O*) (parables. *N(K)O*)
| پس از آن، وقتی آن دوازده نفر و سایر پیروانش با او تنها بودند، از او پرسیدند: «منظور از این داستان چه بود؟» |
11 And He was saying to them; To you (to know *k*) the mystery has been given of the kingdom of God, To those however who are outside in parables everything is done
| عیسی جواب داد: «درک اسرار ملکوت خدا به شما عطا شده. اما برای آنانی که از من پیروی نمی‌کنند، باید همه چیز را به صورت مَثَل بیان کرد، |
12 so that Looking they may look and not they may perceive and hearing they may hear and not they may understand otherwise otherwise they may turn and may be forgiven to them’ (sins. *k*)
| تا این نوشتۀ کتب مقدّس تحقق یابد که:”وقتی آنچه را انجام می‌دهم، ببینند، آن را نخواهند فهمید. وقتی آنچه را که می‌گویم، بشنوند، آن را درک نخواهند کرد. اگر نه، نزد من بازمی‌گردند و آمرزیده می‌شوند.“» |
13 And He says to them; Not understand you parable this? And how all the parables will you understand?
| سپس به ایشان گفت: «اگر منظور این مَثَل را درک نکردید، مَثَلهای دیگر را که خواهم گفت، چگونه خواهید فهمید؟ |
14 The [one] sowing the word sows.
| منظور از کشاورز کسی است که پیام خدا را مانند بذر در دل مردم می‌کارد. |
15 These now are they along the road where is sown the word, and when they may hear, immediately comes Satan and takes away the word sown (in *N(k)O*) (hearts *K*) (them. *N(k)(o)*)
| آن جادهٔ خشک که بعضی بذرها بر آن افتاد، بیانگر کسانی است که پیام خدا را می‌شنوند، ولی چون قلبشان سخت است، شیطان می‌آید و آنچه را که کاشته شده است می‌رباید. |
16 And these are (likewise *KO*) those upon the rocky places sown, who when they may hear the word, immediately with joy receive it
| خاکی که زیرش سنگ بود، بیانگر کسانی است که پیام خدا را می‌شنوند و بی‌درنگ آن را با شادی می‌پذیرند. |
17 and not they have root in themselves but temporary are. then when was happening tribulation or persecution on account of the word, immediately they fall away.
| اما چون ریشه ندارند، زیاد دوام نمی‌آورند. اینها گرچه اول خوب پیش می‌روند ولی همین که به خاطر کلام آزار و اذیتی ببینند، فوری ایمان خود را از دست می‌دهند. |
18 And (another *N(K)O*) are those among the thorns sown; These are those the word (hearing, *N(k)O*)
| زمینی که از خارها پوشیده شده بود، حالت کسی را نشان می‌دهد که کلام را می‌شنود، |
19 and the cares of the (age *NK(O)*) (this *k*) and the deceit of the riches and of the other things desires entering in they choke the word, and unfruitful it becomes. (aiōn g165)
| اما نگرانی‌های زندگی، زرق و برق ثروت و هوس چیزهای دیگر در او رسوخ کرده، کلام خدا را در او خفه می‌کنند، و هیچ ثمری به بار نمی‌آید. (aiōn g165) |
20 And (those *N(k)O*) are those upon the soil good having been sown, such as hear the word and receive [it] and bring forth fruit (one *N(K)O*) thirtyfold and (one *N(K)O*) sixty and (one *N(K)O*) a hundred.
| و اما زمین خوب بیانگر کسانی است که کلام خدا را می‌پذیرند و محصولی به بار می‌آوَرَند که سی، یا شصت یا صد برابر آن چیزی است که کاشته شده بود.» |
21 And He was saying to them (that: *o*) surely not ever is brought in the lamp so that under the basket it may be put or under the bed? Surely that upon the lampstand (may it be put? *N(k)O*)
| سپس از ایشان پرسید: «چراغی را که روشن می‌کنند، آیا زیر کاسه یا تخت می‌گذارند؟ نه، بلکه آن را روی پایه می‌گذارند تا نورش بر همه بتابد. |
22 Nothing for there is (anything *k*) hidden (which *k*) only unless (in order *NO*) it shall be made manifest, nor has taken place a secret thing but that it shall come to light.
| همین‌طور نیز هر چه پوشیده است روزی عیان خواهد شد، و هر چه مخفی است ظاهر خواهد شد. |
23 If anyone has ears to hear he should hear.
| هر که گوش شنوا دارد، بشنود.» |
24 And He was saying to them; do take heed what you hear. With what measure you measure it will be measured to you and more will be added to you (who are hearing. *K*)
| سپس ادامه داد: «به آنچه می‌شنوید، خوب توجه کنید! زیرا هر چه دقیقتر گوش کنید، درک بیشتری به شما عطا خواهد شد، و بیشتر نیز دریافت خواهید کرد. |
25 Who[ever] for (maybe *k*) (has, *N(k)O*) it will be given to him; and he who not has, even (what *N(k)O*) he has will be taken away from him.
| چون کسی که بتواند آنچه را که دارد خوب به کار ببرد، به او باز هم بیشتر داده می‌شود. ولی کسی که کارش را درست انجام ندهد، آن را هر چقدر هم کوچک باشد از دست خواهد داد. |
26 And He was saying; Thus is the kingdom of God, as (if *ko*) a man shall cast the seed upon the earth
| «حال، داستان دیگری تعریف می‌کنم تا بدانید ملکوت خدا چگونه است: کشاورزی در مزرعه‌اش بذر پاشید و رفت. |
27 and he may sleep and he may be risen night and day, and the seed may sprout and it may grow how not knows he himself.
| روزها گذشت و کم‌کم بذر سبز شد و رشد کرد بدون آنکه کشاورز بداند چگونه این امر اتفاق افتاد. |
28 Of itself (for *k*) the earth brings forth fruit — first a plant then an ear then full (grain *NK(o)*) in the ear.
| زیرا زمین بدون کمک کسی، خودش بذر را به ثمر می‌آورد. یعنی اول ساقه بالا می‌آید، بعد خوشه درست می‌شود، و بعد از آن دانهٔ کامل در خوشه پدید می‌آید. |
29 When then it may produce the fruit, immediately he sends the sickle for has come the harvest.
| و وقتی به ثمر رسید، کشاورز داس را برمی‌دارد تا محصول را درو کند.» |
30 And He was saying; (how *N(k)O*) shall we liken the kingdom of God Or in (which *N(k)O*) it parable (let us present *N(k)O*)
| سپس گفت: «چطور می‌توانم ملکوت خدا را برای شما تشریح کنم؟ با چه مثلی آن را برایتان شرح دهم؟ |
31 As (a grain *NK(o)*) of mustard which when it may be sown upon the earth, (smaller than is *N(k)O*) all the seeds which [are] upon the earth.
| مانند دانهٔ خردل است که گرچه یکی از کوچکترین دانه‌هاست که در زمین می‌کارند، |
32 and when it may be sown, it grows up and becomes (greater *N(k)O*) than all the garden plants and it produces branches great so that to be able under the shadow of it the birds of the air to perch.
| ولی وقتی کاشته شد، از همهٔ گیاهان بزرگتر می‌شود و شاخه‌های بلند می‌آورد، به طوری که پرندگان می‌توانند زیر سایه‌اش آشیانه بسازند.» |
33 And with such parables many He was speaking to them the word even as they were able to hear.
| او پیام خدا را تا آنجا که مردم می‌توانستند بفهمند، به صورت داستان و با مَثَلهای بسیار برای ایشان بیان می‌کرد. |
34 Without then parables not was He speaking to them; in private however (to [His] own *N(k)O*) disciples He was explaining all things.
| در واقع عیسی همیشه به صورت داستان و مثل به مردم تعلیم می‌داد. ولی وقتی با شاگردانش تنها می‌شد، معنی تمام آنها را برای ایشان شرح می‌داد. |
35 And He says to them on that [very] day evening having come; let us pass over to the other side.
| غروب آن روز، عیسی به شاگردانش فرمود: «به آن طرف دریاچه برویم.» |
36 And having dismissed the crowd they take with [them] Him since He was in the boat, also other (now *k*) (boats *N(k)O*) were with Him.
| پس آن عده‌ای را که در ساحل گرد آمده بودند، روانه کردند و با همان قایقی که عیسی در آن نشسته بود، به راه افتادند. البته عده‌ای نیز با قایقهای دیگر همراهشان رفتند. |
37 And comes a storm violent of wind (And *no*) the (now *k*) waves were breaking over the boat so that already is being filled up (the *no*) (boat. *N(K)O*)
| چیزی نگذشت که توفانی شدید درگرفت. امواج سهمگین، قایق را آنچنان در هم می‌کوبید که نزدیک بود از آب پر شده، غرق شود. |
38 And He himself was (in *N(k)O*) the stern on the cushion sleeping. And (they wake *N(k)O*) Him and say to Him; Teacher, not is it concern to You that we perish?
| اما عیسی در انتهای قایق آسوده‌خاطر، سر را بر بالشی گذاشته و خوابیده بود. شاگردان سراسیمه او را بیدار کردند و گفتند: «استاد، به فکر ما نیستی؟ ما غرق می‌شویم!» |
39 And having been awoken He rebuked the wind and said to the sea; Silence! you must be still! And abated the wind, and there was a calm great.
| او برخاست و بر باد نهیب زد و به دریا فرمان داد: «ساکت شو! آرام باش!» همان لحظه باد از وزیدن بازایستاد و آرامشی کامل پدید آمد. |
40 And He said to them; Why fearful are you? (Still not *N(K)O*) (how not *K*) have you faith?
| عیسی به شاگردانش فرمود: «چرا اینقدر ترسیده بودید؟ آیا هنوز هم به من اعتماد ندارید؟» |
41 And they feared [with] fear great and were saying to each other; Who then this is that even the wind and the sea (it obeys *N(k)O*) Him?
| ایشان در حالی که ترس سراسر وجودشان را فرا گرفته بود، به یکدیگر می‌گفتند: «این کیست که حتی باد و دریا هم از او فرمان می‌برند!» |
