Luke 9
1 Having called together then the Twelve (disciples of him *K*) He gave to them power and authority over all the demons and diseases to heal
| پس دوازده شاگرد خود را طلبیده، به ایشان قوت و قدرت بر جمیع دیوها و شفادادن امراض عطا فرمود. | ۱ |
2 and He sent them to proclaim the kingdom of God and to heal the (sick. *N(k)O*)
| و ایشان را فرستاد تا به ملکوت خدا موعظه کنند و مریضان را صحت بخشند. | ۲ |
3 and He said to them; Nothing do take for the journey; neither (staff *N(K)O*) nor bag nor bread nor money nor apiece two tunics to have.
| و بدیشان گفت: «هیچ‌چیز بجهت راه برمدارید نه عصا و نه توشه‌دان و نه نان و نه پول ونه برای یک نفر دو جامه. | ۳ |
4 And into whatever maybe house you may enter, there do remain and from there do go forth.
| و به هرخانه‌ای که داخل شوید همان جا بمانید تا از آن موضع روانه شوید. | ۴ |
5 And as many as (maybe *NK(o)*) not (shall receive *N(k)O*) you, going forth from the city that (and *k*) the dust from the feet of you (do shake off *N(k)O*) as a testimony against them.
| و هر‌که شما را نپذیرد، وقتی که از آن شهر بیرون شوید خاک پایهای خود را نیزبیفشانید تا بر ایشان شهادتی شود.» | ۵ |
6 Going forth then they were passing through the villages evangelising and healing everywhere.
| پس بیرون شده در دهات می‌گشتند و بشارت می‌دادند و درهرجا صحت می‌بخشیدند. | ۶ |
7 Heard of now Herod the Tetrarch the [things] being done (by him *K*) all and was perplexed because of the saying by some that John (has been raised *N(k)O*) out from [the] dead,
| اما هیرودیس تیترارک، چون خبر تمام این وقایع را شنید مضطرب شد، زیرا بعضی می‌گفتندکه یحیی از مردگان برخاسته است، | ۷ |
8 by some also that Elijah had appeared, by others also that a prophet (someone *N(k)O*) of the ancients had arisen.
| و بعضی که الیاس ظاهر شده و دیگران، که یکی از انبیای پیشین برخاسته است. | ۸ |
9 (and *k*) Said (then *no*) (*ko*) Herod; John I myself beheaded; who however is this concerning whom (I myself *ko*) I hear such things? And he was seeking to see Him.
| اما هیرودیس گفت «سریحیی را از تنش من جدا کردم ولی این کیست که درباره او چنین خبر می‌شنوم» و طالب ملاقات وی می‌بود. | ۹ |
10 And having returned the apostles related to Him as much as they had done. And having taken them He withdrew by in private into (place solitary *K*) (a town being called *N(k)O*) Bethsaida.
| و چون رسولان مراجعت کردند، آنچه کرده بودند بدو بازگفتند. پس ایشان را برداشته به ویرانه‌ای نزدیک شهری که بیت صیدا نام داشت به خلوت رفت. | ۱۰ |
11 The now crowds having known [it] they followed Him. and (having received *N(k)O*) them He was speaking to them concerning the kingdom of God, and those need having of healing He was healing.
| اما گروهی بسیار اطلاع یافته در عقب وی شتافتند. پس ایشان را پذیرفته، ایشان را از ملکوت خدا اعلام می‌نمود و هر‌که احتیاج به معالجه می‌داشت صحت می‌بخشید. | ۱۱ |
12 And the day began to decline. having come then the Twelve said to Him; do dismiss the crowd that (having travelled *N(k)O*) into the surrounding villages and (*ko*) countryside they may lodge and they may find provisions; for here in a desolate place we are.
| و چون روز رو به زوال نهاد، آن دوازده نزدوی آمده، گفتند: «مردم را مرخص فرما تا به دهات و اراضی این حوالی رفته منزل و خوراک برای خویشتن پیدا نمایند، زیرا که در اینجا درصحرا می‌باشیم.» | ۱۲ |
13 He said now to them; do give to them you yourselves to eat. But they said; Not there are to us more than loaves five and fish two, except surely even having gone we ourselves shall buy for all people this food.
| او بدیشان گفت: «شماایشان را غذا دهید.» گفتند: «ما را جز پنج نان و دوماهی نیست مگر برویم و بجهت جمیع این گروه غدا بخریم.» | ۱۳ |
14 They were for about men five thousand. He said then to the disciples of Him; do make sit down them groups (of about *NO*) in fifty.
| زیرا قریب به پنجهزار مرد بودند. پس به شاگردان خود گفت که ایشان را پنجاه پنجاه، دسته دسته، بنشانند.» | ۱۴ |
15 And they did so and (he sat *N(K)O*) all.
| ایشان همچنین کرده همه را نشانیدند. | ۱۵ |
16 Having taken then the five loaves and the two fish, having looked up to the heaven He blessed them and broke [them] and He was giving [them] to the disciples (to set *N(k)O*) before the crowd.
| پس آن پنج نان و دوماهی را گرفته، به سوی آسمان نگریست و آنها رابرکت داده، پاره نمود و به شاگردان خود داد تاپیش مردم گذارند. | ۱۶ |
17 And they ate and were satisfied all, and was taken up that having been a surplus to them of fragments hand-baskets twelve.
| پس همه خورده سیرشدند. و دوازده سبد پر از پاره های باقی‌مانده برداشتند. | ۱۷ |
18 And it came to pass as happening He is praying in solitary were with Him the disciples, and He questioned them saying; Whom Me do pronounce the crowds to be?
| و هنگامی که او به تنهایی دعا می‌کرد وشاگردانش همراه او بودند، از ایشان پرسیده، گفت: «مردم مرا که می‌دانند؟» | ۱۸ |
19 And answering they said; John the Baptist, others also Elijah, others now that a prophet one of the ancients has arisen.
| در جواب گفتند: «یحیی تعمید‌دهنده و بعضی الیاس ودیگران می‌گویند که یکی از انبیای پیشین برخاسته است.» | ۱۹ |
20 He said then to them; You yourselves however whom Me do pronounce to be? (*k*) Peter then answering said; The Christ of God.
| بدیشان گفت: «شما مرا که می‌دانید؟» پطرس در جواب گفت: «مسیح خدا.» | ۲۰ |
21 And having strictly warned to them He instructed [them] to no one (to tell *N(k)O*) this
| پس ایشان را قدغن بلیغ فرمود که هیچ‌کس را از این اطلاع مدهید. | ۲۱ |
22 having said that It is necessary for the Son of Man many things to suffer and to be rejected by the elders and chief priests and scribes and to be killed and on the third day (to be raised. *NK(o)*)
| و گفت: «لازم است که پسر انسان زحمت بسیار بیند و از مشایخ وروسای کهنه و کاتبان رد شده کشته شود و روزسوم برخیزد.» | ۲۲ |
23 He was saying then to all; If anyone desires after Me (to come, he should deny *N(k)O*) himself and he should take up the cross of him every day and he should follow Me.
| پس به همه گفت: «اگر کسی بخواهد مراپیروی کند می‌باید نفس خود را انکار نموده، صلیب خود را هر روزه بردارد و مرا متابعت کند. | ۲۳ |
24 Who[ever] for (maybe *NK(o)*) shall desire the life of him to save, will lose it; who[ever] however maybe may lose the life of him on account of me, he will save it.
| زیرا هر‌که بخواهد جان خود را خلاصی دهدآن را هلاک سازد و هر کس جان خود را بجهت من تلف کرد، آن را نجات خواهد داد. | ۲۴ |
25 What for is profited a man having gained the world whole himself now having destroyed or having suffered the loss of?
| زیراانسان را چه فایده دارد که تمام جهان را ببرد ونفس خود را بر باد دهد یا آن را زیان رساند. | ۲۵ |
26 Who[ever] for maybe may have been ashamed of Me and My words, him the Son of Man will be ashamed of when He may come in the glory of Himself and of the Father and of the holy angels.
| زیرا هر‌که از من و کلام من عار دارد پسر انسان نیز وقتی که در جلال خود و جلال پدر و ملائکه مقدسه آید از او عار خواهد داشت. | ۲۶ |
27 I say now to you truthfully there are some of those (there *N(k)O*) already standing who certainly not (may taste *N(k)O*) of death until maybe they may have seen the kingdom of God.
| لیکن هرآینه به شما می‌گویم که بعضی از حاضرین دراینجا هستند که تا ملکوت خدا را نبینند ذائقه موت را نخواهند چشید.» | ۲۷ |
28 It came to pass now after sayings these about days eight, and having taken (*k*) Peter and John and James He went up on the mountain to pray.
| و از این کلام قریب به هشت روز گذشته بود که پطرس و یوحنا و یعقوب را برداشته برفراز کوهی برآمد تا دعا کند. | ۲۸ |
29 And it came to pass during praying by Him the appearance of the face of Him [was] altered, and the clothing of Him white became dazzling.
| و چون دعامی کرد هیات چهره او متبدل گشت و لباس اوسفید و درخشان شد. | ۲۹ |
30 And behold men two were talking with Him who were Moses and Elijah;
| که ناگاه دو مرد یعنی موسی و الیاس با وی ملاقات کردند. | ۳۰ |
31 Those having appeared in glory were speaking of the going out of Him which He was soon to accomplish in Jerusalem.
| و به هیات جلالی ظاهر شده درباره رحلت او که می‌بایست به زودی در اورشلیم واقع شود گفتگومی کردند. | ۳۱ |
32 And Peter and those with him were wearied with sleep. having awoken fully then they saw the glory of Him and the two men who already standing with Him.
| اما پطرس و رفقایش را خواب در ربود. پس بیدار شده جلال او و آن دو مرد را که با وی بودند، دیدند. | ۳۲ |
33 And it came to pass in the departing of them from Him said Peter to Jesus; Master, good it is for us here to be, also let us make tabernacles three, one for You and one for Moses and one for Elijah; not knowing what he is saying.
| و چون آن دو نفر از او جدامی شدند، پطرس به عیسی گفت که «ای استاد، بودن ما در اینجا خوب است. پس سه سایبان بسازیم یکی برای تو و یکی برای موسی ودیگری برای الیاس.» زیرا که نمی دانست چه می‌گفت. | ۳۳ |
34 These things then when he is saying came a cloud and (was overshadowing *N(k)O*) them. they feared then in the entering (of them *N(k)O*) into the cloud.
| و این سخن هنوز بر زبانش می‌بود که ناگاه ابری پدیدار شده بر ایشان سایه افکند وچون داخل ابر می‌شدند، ترسان گردیدند. | ۳۴ |
35 And a voice came out of the cloud saying; This is the Son of Mine the (chosen, *N(K)O*) to Him do listen.
| آنگاه صدایی از ابر برآمد که «این است پسرحبیب من، او را بشنوید.» | ۳۵ |
36 And as happening the voice was found (*k*) Jesus alone. And they themselves were silent and to no [one] they told in those the days no [thing] of what they have seen.
| و چون این آوازرسید عیسی را تنها یافتند و ایشان ساکت ماندندو از آنچه دیده بودند هیچ‌کس را در آن ایام خبرندادند. | ۳۶ |
37 It came to pass then (in *ko*) the next day when were descending they from the mountain met with Him a crowd great.
| و در روز بعد چون ایشان از کوه به زیرآمدند، گروهی بسیار او را استقبال نمودند. | ۳۷ |
38 And behold a man from the crowd (cried *N(k)O*) saying; Teacher, I implore You (to look *N(k)O*) upon the son of mine for an only child to me he is;
| که ناگاه مردی از آن میان فریادکنان گفت: «ای استادبه تو التماس می‌کنم که بر پسر من لطف فرمایی زیرا یگانه من است. | ۳۸ |
39 And behold a spirit takes him and suddenly he cries out and it throws into convulsions him with foaming and (with difficulty *NK(o)*) it departs from him bruising him.
| که ناگاه روحی او رامی گیرد و دفعه صیحه می‌زند و کف کرده مصروع می‌شود و او را فشرده به دشواری رها می‌کند. | ۳۹ |
40 And I begged the disciples of You that (they may cast out *N(k)O*) it, and not they were able.
| و از شاگردانت درخواست کردم که او را بیرون کنند نتوانستند.» | ۴۰ |
41 Answering now Jesus said, O generation unbelieving and perverted, until when will I be with you and I will bear with you? do bring here the son of you.
| عیسی در جواب گفت: «ای فرقه بی‌ایمان کج روش، تا کی با شما باشم و متحمل شما گردم. پسر خود را اینجا بیاور.» | ۴۱ |
42 While then when is coming near he threw down him the demon and threw [him] into convulsions. Rebuked then Jesus the spirit unclean and healed the boy and gave back him to the father of him.
| و چون او می‌آمددیو او را دریده مصروع نمود. اما عیسی آن روح خبیث را نهیب داده طفل را شفا بخشید وبه پدرش سپرد. | ۴۲ |
43 Were astonished then all at the majesty of God. Of all however wondering at all which (was doing *N(k)O*) (*k*) (Jesus *K*) He said to the disciples of Him;
| و همه از بزرگی خدامتحیر شدند و وقتی که همه از تمام اعمال عیسی متعجب شدند به شاگردان خودگفت: | ۴۳ |
44 do implant in yourself you yourselves into the ears of you words these; for the Son of Man is soon to be betrayed into [the] hands of men.
| «این سخنان را در گوشهای خود فراگیریدزیرا که پسر انسان به‌دستهای مردم تسلیم خواهدشد.» | ۴۴ |
45 But they were not understanding declaration this, and it was veiled from them that not they may understand it. And they were afraid to ask Him concerning declaration this.
| ولی این سخن را درک نکردند و از ایشان مخفی داشته شد که آن را نفهمند و ترسیدند که آن را از وی بپرسند. | ۴۵ |
46 Came up then an argument among them this who maybe would be greater of them.
| و در میان ایشان مباحثه شد که کدام‌یک ازما بزرگتر است. | ۴۶ |
47 But Jesus (knowing *N(k)O*) the reasoning of the heart of them, having taken hold of (a child *N(k)O*) set it by Himself
| عیسی خیال دل ایشان راملتفت شده طفلی بگرفت و او را نزد خود برپاداشت. | ۴۷ |
48 and He said to them; Who[ever] (maybe *NK(o)*) shall receive this child in the name of Me, Me myself receives; and who[ever] (maybe *N(k)O*) Me myself shall receive, receives the [One] having sent Me. The [one] for least among all you being he (is *N(k)O*) great.
| و به ایشان گفت: «هر‌که این طفل را به نام من قبول کند، مرا قبول کرده باشد و هر‌که مراپذیرد، فرستنده مرا پذیرفته باشد. زیرا هر‌که ازجمیع شما کوچکتر باشد، همان بزرگ خواهدبود.» | ۴۸ |
49 Answering now (*k*) John said; Master, we saw someone (in *N(k)O*) the name of You casting out demons and (we were forbidding *N(k)O*) him because not he follows with us.
| یوحنا جواب داده گفت: «ای استادشخصی را دیدیم که به نام تو دیوها را اخراج می‌کند و او را منع نمودیم، از آن رو که پیروی مانمی کند.» | ۴۹ |
50 (and *k*) Said (then *no*) to him Jesus; Not do forbid; who[ever] for not is against (you *N(K)O*) for (you *N(K)O*) is.
| عیسی بدو گفت: «او را ممانعت مکنید. زیرا هر‌که ضد شما نیست با شماست.» | ۵۰ |
51 It came to pass then in the completing the days of the ascension of Him that He himself the face (of him *ko*) steadfastly set to go to Jerusalem.
| و چون روزهای صعود او نزدیک می‌شدروی خود را به عزم ثابت به سوی اورشلیم نهاد. | ۵۱ |
52 And He sent messengers before [the] face of Him. And having gone they entered into a village of the Samaritans (so as *N(k)O*) to make ready for Him.
| پس رسولان پیش از خود فرستاده، ایشان رفته به بلدی از بلاد سامریان وارد گشتند تا برای اوتدارک بینند. | ۵۲ |
53 And not they did receive Him because the face of Him was [as] going toward Jerusalem.
| اما او را جای ندادند از آن رو که عازم اورشلیم می‌بود. | ۵۳ |
54 Having seen [it] now the disciples (of him *ko*) James and John said; Lord, do you want [that] we may call fire to come down from heaven and to consume them (as and Elijah did? *K*)
| و چون شاگردان او، یعقوب و یوحنا این را دیدند گفتند: «ای خداوند آیا می‌خواهی بگوییم که آتش از آسمان باریده اینها را فرو‌گیرد چنانکه الیاس نیز کرد؟ | ۵۴ |
55 Having turned then He rebuked them (and said not you know such as spirit are you yourselves. *K*)
| آنگاه روی گردانیده بدیشان گفت: «نمی دانید که شما ازکدام نوع روح هستید. | ۵۵ |
56 (for the son of man not came souls of men to destroy but to save. *K*) and they went to another village.
| زیرا که پسر انسان نیامده است تا جان مردم را هلاک سازد بلکه تانجات دهد.» پس به قریه‌ای دیگر رفتند. | ۵۶ |
57 (And *no*) (it came to pass *KO*) (now *k*) when are going they along the road said someone to Him; I will follow You wherever (maybe *N(k)O*) You shall go (Lord. *K*)
| و هنگامی که ایشان می‌رفتند در اثنای راه شخصی بدو گفت: «خداوندا هر جا روی تو رامتابعت کنم.» | ۵۷ |
58 And said to him Jesus; The foxes holes have, and the birds of the air nests; but the Son of Man not has where the head He may lay.
| عیسی به وی گفت: «روباهان راسوراخها است و مرغان هوا را آشیانه‌ها، لیکن پسر انسان را جای سر نهادن نیست.» | ۵۸ |
59 He said then to another; do follow Me. But he said; Lord do allow me having gone away first to bury the father of mine.
| و به دیگری گفت: «از عقب من بیا.» گفت: «خداوندااول مرا رخصت ده تا بروم پدر خود را دفن کنم.» | ۵۹ |
60 He said then to him (*k*) (Jesus: *K*) do leave the dead to bury the their own dead. you yourself however having gone forth do declare the kingdom of God.
| عیسی وی را گفت: «بگذار مردگان مردگان خود را دفن کنند. اما تو برو و به ملکوت خداموعظه کن.» | ۶۰ |
61 Said then also another; I will follow You, Lord; first however do allow me to bid farewell to those at the home of mine.
| و کسی دیگر گفت: «خداوندا تورا پیروی می‌کنم لیکن اول رخصت ده تا اهل خانه خود را وداع نمایم.» | ۶۱ |
62 Said then to him Jesus: No [one] having laid the hand (of him *ko*) upon [the] plow and looking on the [things] back suitable is (for *k*) (the kingdom *N(k)O*) of God.
| عیسی وی را گفت: «کسی‌که دست را به شخم زدن دراز کرده از پشت سر نظر کند، شایسته ملکوت خدا نمی باشد.» | ۶۲ |
