Job 4
1 And he answered Eliphaz the Temanite and he said.
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ |
2 ¿ Did someone attempt a word to you will you be impatient? and to restrain words who? is he able.
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ |
3 There! you have instructed many [people] and hands slack you strengthened.
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ |
4 [the] stumbling They raised! words your and knees bending you strengthened.
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ |
5 For now - it comes to you and you have become impatient it reaches to you and you have become dismayed.
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ |
6 ¿ Not [is] fear your confidence your hope your and [the] integrity of ways your.
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ |
7 Remember please who? that innocent did he perish and where? upright [people] were they destroyed.
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ |
8 Just as I have seen plowers of wickedness and sowers of mischief they harvest it.
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ |
9 From [the] breath of God they perish and from [the] breath of anger his they come to an end.
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ |
10 [the] roaring of A lion and [the] sound of a lion and [the] teeth of young lions they are broken out.
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ |
11 A lion [is] perishing because not prey and [the] young of a lion they are scattered.
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ |
12 And to me a word it was brought secretly and it received ear my a whisper of it.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ |
13 In disquieting thoughts from visions of [the] night when falls deep sleep on people.
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ |
14 Fear it happened to me and trembling and [the] multitude of bones my it caused to tremble.
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ |
15 And a wind over face my it passed over it made bristle [the] hair of flesh my.
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ |
16 It stood still - and not I recognized appearance its a form [was] to before eyes my a whisper and a voice I heard.
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ |
17 ¿ A person from God will he be righteous or? from maker his will he be pure a man.
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ |
18 There! in servants his not he trusts and against messengers his he charges error.
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ |
19 Also - [those who] dwell of houses of clay which [is] in the dust foundation their people crush them before a moth.
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ |
20 From morning to evening they are crushed to pieces because not [one who] sets to perpetuity they perish.
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ |
21 ¿ Not has it been pulled up tent cord their in them will they die? and not with wisdom.
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ |
