Job 39
1 ¿ Do you know [the] time of [the] bringing forth of mountain goats of rock [the] giving birth of does do you watch?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Will you count? [the] months [which] they complete and do you know? [the] time of bringing forth they.
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 They kneel down young their they cleave open labor-pains their they send forth.
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 They become strong young their they grow in the open they go forth and not they return to them.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 Who? did he let loose [the] wild donkey free and [the] fetters of [the] wild ass who? did he loosen.
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 Which I appointed [the] desert plain home its and dwelling-places its [the] saltiness.
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 It laughs to [the] tumult of a town [the] shouting of a driver not it hears.
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 It explores mountains pasture its and after every green plant it searches.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 ¿ Is it willing a wild ox to serve you or? will it pass [the] night at feeding trough your.
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 ¿ Will you bind [the] wild ox in a furrow rope its or? will it harrow valleys behind you.
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 ¿ Will you trust in it for [is] great strength its so you may leave? to it toil your.
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 ¿ Will you trust in it that (it will bring back *Q(K)*) seed your and threshing floor your it will gather.
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 [the] wing of Ostriches it flaps joyously if a pinion a stork and plumage.
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 For it abandons to the ground eggs its and on [the] dust it keeps [them] warm.
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 And it has forgotten that a foot it will crush it and [the] animal of the field it will trample it.
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 It treats roughly young its to not [belonging] to it [is] to emptiness labor its not fear.
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 For he has made forget it God wisdom and not he gave a share to it in understanding.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 About the time on the height it flaps it laughs to the horse and to rider its.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 ¿ Do you give to the horse strength ¿ do you clothe neck its a mane.
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 ¿ Do you make leap it like locust [the] majesty of snorting its [is] terror.
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 They paw in the valley so it may rejoices in strength it goes forth to meet weaponry.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 It laughs to fear and not it is dismayed and not it turns back from before a sword.
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 On it it rattles a quiver [the] blade of a spear and a javelin.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 With shaking and excitement it swallows [the] ground and not it stands firm for [the] sound of a horn.
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 In [the] sufficiency of a horn - it says aha! and from a distance it smells battle [the] thunder of commanders and [the] battle-cry.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 ¿ From understanding your does it soar a falcon does it spread out? (wings its *Q(K)*) to [the] south.
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Or? on mouth your does it make high [its flight] an eagle and that it sets on high nest its.
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 A rock it dwells and it may pass [the] night on [the] tooth of a rock and a stronghold.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 From there it spies out food from afar eyes its they look.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 (And young ones its *Q(K)*) they drink blood and at where [those] slain [are] [is] there it.
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
