Job 3
1 After thus he opened Job mouth his and he cursed day his.
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 And he answered Job and he said.
| گفت: |
3 Let it perish [the] day [which] I was born on it and the night [which] it said he has been conceived a man.
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 The day that let it be darkness may not he care for it God above and may not it shine forth on it daylight.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Let them reclaim it darkness and deep darkness let it settle down over it cloud let them terrify it [the] darkness of day.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 The night that let it take it darkness may not it rejoice among [the] days of [the] year in [the] number of [the] months may not it come.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 There! the night that let it be barren may not it come a cry of joy in it.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 Let them curse it cursers of a day the [ones] ready to rouse Leviathan.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Let them grow dark [the] stars of twilight its let it wait for light and not and may not it look on [the] eyelids of dawn.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 For not it shut [the] doors of womb my and it hid trouble from eyes my.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 Why? not from [the] womb did I die from [the] belly I came forth and I may expire?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 Why? did they receive me knees and why? breasts that I will suckle.
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 For now I lay down and I may be at peace I slept then - it is at rest to me.
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 With kings and counselors of [the] earth the [ones who] rebuilt ruins for themselves.
15 Or with princes [whom] gold [belonged] to them those [who] filled houses their silver.
16 Or like a miscarriage hidden not was I? like children [who] not they have seen light.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 There wicked [people] they cease turmoil and there they rest weary [ones] of strength.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 Together prisoners they are at ease not they hear [the] voice of a taskmaster.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 Small and great [is] there he and a slave [is] free from master his.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 Why? does someone give to a sufferer light and life to [people] bitter of soul.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 Those [who] long for death and there not [is] it and they dug for it more than hidden treasures.
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 The joyful [people] to rejoicing they exult if they find [the] grave.
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 To a man whom way his it is hidden and he has made inaccessible God behind him.
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 If before food my groaning my it comes and they poured forth like water cries of distress my.
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 For a fear I feared and it came to me and [that] which I dreaded it came to me.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 Not I am at ease - and not I am at peace and not I am at rest and it has come turmoil.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
