Job 17
1 Spirit my it is broken days my they are extinguished grave [belong] to me.
Το πνεύμά μου φθείρεται, αι ημέραι μου σβύνονται, οι τάφοι είναι έτοιμοι δι' εμέ.
2 Not mockeries [are] with me and on rebelling they may it dwell eye my.
Δεν είναι χλευασταί πλησίον μου; και δεν διανυκτερεύει ο οφθαλμός μου εν ταις πικρίαις αυτών;
3 Make! please stand surety for me with yourself who? that to hand my will he strike himself.
Ασφάλισόν με, δέομαι· γενού εις εμέ εγγυητής πλησίον σου· τις ήθελεν εγγυηθή εις εμέ;
4 For heart their you have kept from understanding there-fore not you will exalt [them].
Διότι συ έκρυψας την καρδίαν αυτών από συνέσεως· διά τούτο δεν θέλεις υψώσει αυτούς.
5 For a share he tells friends and [the] eyes of children his they will fail.
Του λαλούντος με απάτην προς τους φίλους, και οι οφθαλμοί των τέκνων αυτού θέλουσι τήκεσθαι.
6 And he has set me to use a proverb peoples and a spitting to [the] face I am.
Και με κατέστησε παροιμίαν των λαών· και ενώπιον αυτών κατεστάθην όνειδος.
7 And it has grown dim from grief eye my and members my [are] like shadow all of them.
Και ο οφθαλμός μου εμαράνθη υπό της θλίψεως, και πάντα τα μέλη μου έγειναν ως σκιά.
8 They are appalled upright [people] on this and [the] innocent on [the] godless he will rouse himself.
Οι ευθείς θέλουσι θαυμάσει εις τούτο, και ο αθώος θέλει διεγερθή κατά του υποκριτού.
9 And he may hold [the] righteous way his and [the] clean of hands he will increase strength.
Ο δε δίκαιος θέλει κρατεί την οδόν αυτού, και ο καθαρός τας χείρας θέλει επαυξήσει την δύναμιν αυτού.
10 And but all of them you will return and come please and not I will find among you a wise [person].
Σεις δε πάντες επιστράφητε, και έλθετε τώρα· διότι ουδένα συνετόν θέλω ευρεί μεταξύ σας.
11 Days my they have passed plans my they have been torn apart [the] wishes of heart my.
Αι ημέραι μου παρήλθον, εκόπησαν οι σκοποί μου, αι επιθυμίαι της καρδίας μου.
12 Night into day they make light [is] near from before darkness.
Την νύκτα μετέβαλον εις ημέραν· το φως είναι πλησίον του σκότους.
Εάν προσμένω, ο τάφος είναι η κατοικία μου· έστρωσα την κλίνην μου εν τω σκότει. (Sheol h7585)
14 To the pit I have called out [are] father my you O mother my and sister my to the maggot.
Εβόησα προς την φθοράν, Είσαι, πατήρ μου· προς τον σκώληκα, Μήτηρ μου και αδελφή μου είσαι.
15 And where? then [is] hope my and hope my who? will he observe it.
Και που τώρα η ελπίς μου; και την ελπίδα μου τις θέλει ιδεί;
