Job 10
1 It loathes self my life my I will let loose on myself complaint my I will speak in [the] bitterness of being my.
| از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم. |
2 I will say to God may not you condemn as guilty me make known to me concerning what? do you contend with me.
| ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟ |
3 ¿ [is it] good To you - that you will oppress that you will reject [the] product of hands your and on [the] plan of wicked [people] you have shone forth.
| آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟ |
4 ¿ [do] eyes of Flesh [belong] to you or? as sees a person do you see.
| آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟ |
5 ¿ Like [the] days of a person [are] days your or? [are] years your like [the] days of a man.
| آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است |
6 That you will seek for iniquity my and for sin my you will search.
| که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟ |
7 On knowledge your that not I am guilty and there not from hand your [is] a deliverer.
| هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟ |
8 Hands your they formed me and they made me together all around and you have swallowed me.
| دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند. |
9 Remember please that like clay you made me and to dust will you turn back? me.
| به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟ |
10 ¿ Not like milk did you pour out me and like cheese did you curdle? me.
| به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم. |
11 Skin and flesh did you clothe? me and with bones and sinews did you weave together? me.
| پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی. |
12 Life and loyalty you have done with me and care your it has kept spirit my.
| تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است. |
13 And these [things] you hid in heart your I know that this [was] with you.
| با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که |
14 If I sinned and you will watch me and from iniquity my not you will acquit me.
| مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی. |
15 If I am guilty woe! to me and I have been righteous not I will lift up head my surfeited of shame and see affliction my.
| وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم! |
16 So it may rise up like lion you hunt me and you return you show yourself wonderful on me.
| حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری. |
17 You renew witnesses your - before me and you increase vexation your with me changes and an army [are] with me.
| پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی. |
18 And why? from [the] womb did you bring out me I expired and an eye not it saw me.
| چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم. |
19 Just as not I had been I was from [the] womb to the grave I was brought.
| انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم. |
20 ¿ Not few [are] days my (and cease and put *Q(K)*) from me so I may be cheerful a little.
| آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم. |
21 Before I will go and not I will return to [the] land of darkness and deep darkness.
| به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است |
22 [the] land of Darkness - like gloom of deep darkness and not order and it shone forth like gloom.
| به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است. |
