Titus 3

1 Be putting them in mind, unto rulerships, unto authorities, to be in submission, to be yielding to rule, for every good work, to be, prepared,

ਤੇ ਯਥਾ ਦੇਸ਼ਾਧਿਪਾਨਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਨਾਞ੍ਚ ਨਿਘ੍ਨਾ ਆਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣ੍ਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮੈ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੇ ਸੁਸੱਜਾਸ਼੍ਚ ਭਵੇਯੁਃ

2 To be defaming, no one, to be, averse to strife, considerate, shewing, all, meekness unto all men.

ਕਮਪਿ ਨ ਨਿਨ੍ਦੇਯੁ ਰ੍ਨਿੱਵਿਰੋਧਿਨਃ ਕ੍ਸ਼਼ਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਭਵੇਯੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਚ ਪੂਰ੍ਣੰ ਮ੍ਰੁʼਦੁਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯੇਯੁਸ਼੍ਚੇਤਿ ਤਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼|

3 For, even we, used, at one time, to be—thoughtless, unyielding, deceived, in servitude unto manifold covetings and pleasures, in malice and envy, leading on, detestable, hating one another.

ਯਤਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵਯਮਪਿ ਨਿਰ੍ੱਬੋਧਾ ਅਨਾਜ੍ਞਾਗ੍ਰਾਹਿਣੋ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਾ ਨਾਨਾਭਿਲਾਸ਼਼ਾਣਾਂ ਸੁਖਾਨਾਞ੍ਚ ਦਾਸੇਯਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵੇਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਚਾਰਿਣੋ ਘ੍ਰੁʼਣਿਤਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਦ੍ਵੇਸ਼਼ਿਣਸ਼੍ਚਾਭਵਾਮਃ|

4 But, when, the graciousness and affection for man of our Saviour God, shone forth,

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਾਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਾ ਦਯਾ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਚ ਯਾ ਪ੍ਰੀਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਦੁਰ੍ਭਾਵੇ ਜਾਤੇ

5 Not by works which we had done in righteousness, but, according to his mercy, he saved us—through means of the bathing of a new birth, and the moulding anew of Holy Spirit.—

ਵਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਕ੍ਰੁʼਤੇਭ੍ਯੋ ਧਰ੍ੰਮਕਰ੍ੰਮਭ੍ਯਸ੍ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਾਤਃ ਪੁਨਰ੍ਜਨ੍ਮਰੂਪੇਣ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨੇਨ ਪ੍ਰਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਨੂਤਨੀਕਰਣੇਨ ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ

6 Which he poured on us richly, through Jesus Christ our Saviour,

ਸ ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਤ੍ਰਾਤ੍ਰਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਸ੍ਮਦੁਪਰਿ ਤਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਪ੍ਰਚੁਰਤ੍ਵੇਨ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|

7 In order that, having been declared righteous by his favour, we should be made inheritors, according to hope, of life age-abiding. (aiōnios g166)

ਇੱਥੰ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਸਪੁਣ੍ਯੀਭੂਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾਨਨ੍ਤਜੀਵਨਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰਿਣੋ ਜਾਤਾਃ| (aiōnios g166)

8 Faithful, the saying! And, concerning these things, I am minded that thou be strongly affirming, in order that they who have believed God may be careful to be forward, in noble works. These things, are honourable, and profitable unto men;

ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯਮ੍ ਅਤੋ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰੇ ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਯਥਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਨੁਤਿਸ਼਼੍ਠੇਯੁਸ੍ਤਥਾ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯੇਤਿ ਮਮਾਭਿਮਤੰ| ਤਾਨ੍ਯੇਵੋੱਤਮਾਨਿ ਮਾਨਵੇਭ੍ਯਃ ਫਲਦਾਨਿ ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|

9 But, foolish questionings, and genealogies, and strife, and contentions about matters of law, avoid, for they are unprofitable and vain.

ਮੂਢੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨਵੰਸ਼ਾਵਲਿਵਿਵਾਦੇਭ੍ਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਤਣ੍ਡਾਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਨਿਵਰ੍ੱਤਸ੍ਵ ਯਤਸ੍ਤਾ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਅਨਰ੍ਥਕਾਸ਼੍ਚ ਭਵਨ੍ਤਿ|

10 From a party-man, after a first and second admonition, excuse thyself;

ਯੋ ਜਨੋ ਬਿਭਿਤ੍ਸੁਸ੍ਤਮ੍ ਏਕਵਾਰੰ ਦ੍ਵਿਰ੍ੱਵਾ ਪ੍ਰਬੋਧ੍ਯ ਦੂਰੀਕੁਰੁ,

11 Knowing that such a one is perverted, and sinneth, being self-condemned.

ਯਤਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਜਨੋ ਵਿਪਥਗਾਮੀ ਪਾਪਿਸ਼਼੍ਠ ਆਤ੍ਮਦੋਸ਼਼ਕਸ਼੍ਚ ਭਵਤੀਤਿ ਤ੍ਵਯਾ ਜ੍ਞਾਯਤਾਂ|

12 As soon as I shall send Artemus unto thee, or Tychicus, give diligence to come to me unto Nicopolis; for, there, have I determined to winter.

ਯਦਾਹਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਿਮਾਂ ਤੁਖਿਕੰ ਵਾ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਦਾ ਤ੍ਵੰ ਨੀਕਪਲੌ ਮਮ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਨ੍ਤੁੰ ਯਤਸ੍ਵ ਯਤਸ੍ਤਤ੍ਰੈਵਾਹੰ ਸ਼ੀਤਕਾਲੰ ਯਾਪਯਿਤੁੰ ਮਤਿਮ੍ ਅਕਾਰ੍ਸ਼਼ੰ|

13 Zenas the lawyer, and Apollos, do thou diligently set forward on their way, in order that, nothing, unto them, may be wanting.

ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਃ ਸੀਨਾ ਆਪੱਲੁਸ਼੍ਚੈਤਯੋਃ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਭਾਵੋ ਯੰਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤੌ ਯਤ੍ਨੇਨ ਤ੍ਵਯਾ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯੇਤਾਂ|

14 Moreover, let our own learn to be forward, in honourable works, for the necessary uses, that they may not be unfruitful.

ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਦੀਯਲੋਕਾ ਯੰਨਿਸ਼਼੍ਫਲਾ ਨ ਭਵੇਯੁਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯੋਪਕਾਰਾਯਾ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯਨੁਸ਼਼੍ਠਾਤੁੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਾਂ|

15 All they who are with me salute thee. Salute thou them who regard us with faithful affection. Favour, be with you all.

ਮਮ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਸੱਵੇ ਤ੍ਵਾਂ ਨਮਸ੍ਕੁਰ੍ੱਵਤੇ| ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ ਤਾਨ੍ ਨਮਸ੍ਕੁਰੁ; ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸ੍ਵਨੁਗ੍ਰਹੋ ਭੂਯਾਤ੍| ਆਮੇਨ੍|