Titus 2

1 But do, thou, speak the things which become the healthful instruction: —

ยถารฺถโสฺยปเทศสฺย วากฺยานิ ตฺวยา กถฺยนฺตำ

2 That, aged men, be, sober, grave, sober-minded, healthy in their faith, love, endurance;

วิเศษต: ปฺราจีนโลกา ยถา ปฺรพุทฺธา ธีรา วินีตา วิศฺวาเส เปฺรมฺนิ สหิษฺณุตายาญฺจ สฺวสฺถา ภเวยุสฺตทฺวตฺ

3 Aged women, in the same way, in deportment, as becometh sacred persons, not given to intrigue, nor yet, to much wine, enslaved, teachers of virtue, —

ปฺราจีนโยษิโต'ปิ ยถา ธรฺมฺมโยคฺยมฺ อาจารํ กุรฺยฺยุ: ปรนินฺทกา พหุมทฺยปานสฺย นิฆฺนาศฺจ น ภเวยุ:

4 That they may constrain the young women to be, lovers of their husbands, lovers of their children,

กินฺตุ สุศิกฺษาการิณฺย: สตฺย อีศฺวรสฺย วากฺยํ ยตฺ น นินฺเทฺยต ตทรฺถํ ยุวตี: สุศีลตามฺ อรฺถต: ปติเสฺนหมฺ อปตฺยเสฺนหํ

5 soberminded, chaste, workers at home, good, submitting themselves to their own husbands, —that, the word of God, be not defamed;

วินีตึ ศุจิตฺวํ คฺฤหิณีตฺวํ เสาชนฺยํ สฺวามินิฆฺนญฺจาทิเศยุสฺตถา ตฺวยา กถฺยตำฯ

6 The younger men, in the same way, exhort thou to be sober-minded:

ตทฺวทฺ ยูโน'ปิ วินีตเย ปฺรโพธยฯ

7 In all things, shewing, thyself, an ensample of noble works, —in thine instruction, uncorruptness, gravity,

ตฺวญฺจ สรฺวฺววิษเย สฺวํ สตฺกรฺมฺมณำ ทฺฤษฺฏานฺตํ ทรฺศย ศิกฺษายาญฺจาวิกฺฤตตฺวํ ธีรตำ ยถารฺถํ

8 healthful discourse that cannot be condemned, in order that, he that is of the contrary part, may relent, having nothing to say concerning us that is disparaging:

นิรฺทฺโทษญฺจ วากฺยํ ปฺรกาศย เตน วิปกฺโษ ยุษฺมากมฺ อปวาทสฺย กิมปิ ฉิทฺรํ น ปฺราปฺย ตฺรปิษฺยเตฯ

9 Servants, unto their own masters, to be submitting themselves in all things, to be, well-pleasing, not gainsaying,

ทาสาศฺจ ยตฺ สฺวปฺรภูนำ นิฆฺนา: สรฺวฺววิษเย ตุษฺฏิชนกาศฺจ ภเวยุ: ปฺรตฺยุตฺตรํ น กุรฺยฺยุ:

10 not taking anything away, shewing, all good faith, —that, the instruction which is of our Saviour God, they may adorn in all things.

กิมปิ นาปหเรยุ: กินฺตุ ปูรฺณำ สุวิศฺวสฺตตำ ปฺรกาศเยยุริติ ตานฺ อาทิศฯ ยต เอวมฺปฺรกาเรณาสฺมกํ ตฺราตุรีศฺวรสฺย ศิกฺษา สรฺวฺววิษเย ไต รฺภูษิตวฺยาฯ

11 For the favour of God, bringing salvation for all men, hath shone forth,

ยโต เหโตสฺตฺราณาชนก อีศฺวรสฺยานุคฺรห: สรฺวฺวานฺ มานวานฺ ปฺรตฺยุทิตวานฺ

12 Putting us under discipline—in order that, —denying ourselves of ungodliness and worldly covetings, in a soberminded and righteous and godly manner, we should live, in the present age, (aiōn g165)

ส จาสฺมานฺ อิทํ ศิกฺษฺยติ ยทฺ วยมฺ อธรฺมฺมํ สำสาริกาภิลาษำศฺจานงฺคีกฺฤตฺย วินีตเตฺวน นฺยาเยเนศฺวรภกฺตฺยา เจหโลเก อายุ รฺยาปยาม: , (aiōn g165)

13 Prepared to welcome the happy hope and forthshining of the glory of the great God and our Saviour Christ Jesus, —

ปรมสุขสฺยาศามฺ อรฺถโต 'สฺมากํ มหต อีศฺวรสฺย ตฺราณกรฺตฺตุ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ปฺรภาวโสฺยทยํ ปฺรตีกฺษามเหฯ

14 Who gave himself up in our behalf, that he might redeem us from all manner of lawlessness, and purify for himself a people as his own treasure—zealous of noble works.

ยต: ส ยถาสฺมานฺ สรฺวฺวสฺมาทฺ อธรฺมฺมาตฺ โมจยิตฺวา นิชาธิการสฺวรูปํ สตฺกรฺมฺมสูตฺสุกมฺ เอกํ ปฺรชาวรฺคํ ปาวเยตฺ ตทรฺถมฺ อสฺมากํ กฺฤเต อาตฺมทานํ กฺฤตวานฺฯ

15 As to these things, be speaking and exhorting and reproving, with all manner of precept: let, no one, disregard thee!

เอตานิ ภาษสฺว ปูรฺณสามรฺเถฺยน จาทิศ ปฺรโพธย จ, โก'ปิ ตฺวำ นาวมนฺยตำฯ