Romans 8
1 Hence there is now, no, condemnation unto them who are in Christ Jesus;
యే జనాః ఖ్రీష్టం యీశుమ్ ఆశ్రిత్య శారీరికం నాచరన్త ఆత్మికమాచరన్తి తేఽధునా దణ్డార్హా న భవన్తి|
2 For, the law of the spirit of life in Christ Jesus, hath set thee free from the law of sin and of death; —
జీవనదాయకస్యాత్మనో వ్యవస్థా ఖ్రీష్టయీశునా పాపమరణయో ర్వ్యవస్థాతో మామమోచయత్|
3 For, what was impossible by the law in that it was weak through the flesh, God, by sending his own Son in the likeness of sinful flesh and concerning sin, condemned sin in the flesh,
యస్మాచ్ఛారీరస్య దుర్బ్బలత్వాద్ వ్యవస్థయా యత్ కర్మ్మాసాధ్యమ్ ఈశ్వరో నిజపుత్రం పాపిశరీరరూపం పాపనాశకబలిరూపఞ్చ ప్రేష్య తస్య శరీరే పాపస్య దణ్డం కుర్వ్వన్ తత్కర్మ్మ సాధితవాన్|
4 In order that, the righteous requirement of the law, might be fulfilled in us—who, not according to flesh, do walk, but according to spirit;
తతః శారీరికం నాచరిత్వాస్మాభిరాత్మికమ్ ఆచరద్భిర్వ్యవస్థాగ్రన్థే నిర్ద్దిష్టాని పుణ్యకర్మ్మాణి సర్వ్వాణి సాధ్యన్తే|
5 For, they who according to flesh have their being, the things of the flesh do prefer, but, they according to the spirit, the things of the spirit;
యే శారీరికాచారిణస్తే శారీరికాన్ విషయాన్ భావయన్తి యే చాత్మికాచారిణస్తే ఆత్మనో విషయాన్ భావయన్తి|
6 For, what is preferred by the flesh, [is] death, whereas, what is preferred by the spirit, [is] life and peace; —
శారీరికభావస్య ఫలం మృత్యుః కిఞ్చాత్మికభావస్య ఫలే జీవనం శాన్తిశ్చ|
7 Inasmuch as, what is preferred by the flesh, [is] hostile towards God, for, unto the law of God, it doth not submit itself, neither in fact can it.—
యతః శారీరికభావ ఈశ్వరస్య విరుద్ధః శత్రుతాభావ ఏవ స ఈశ్వరస్య వ్యవస్థాయా అధీనో న భవతి భవితుఞ్చ న శక్నోతి|
8 They, moreover, who in flesh have their being, cannot please, God.
ఏతస్మాత్ శారీరికాచారిషు తోష్టుమ్ ఈశ్వరేణ న శక్యం|
9 But, ye, have not your being in flesh, but in spirit, —if at least, God’s Spirit, dwelleth in you; and, if anyone hath not Christ’s Spirit, the same, is not his; —
కిన్త్వీశ్వరస్యాత్మా యది యుష్మాకం మధ్యే వసతి తర్హి యూయం శారీరికాచారిణో న సన్త ఆత్మికాచారిణో భవథః| యస్మిన్ తు ఖ్రీష్టస్యాత్మా న విద్యతే స తత్సమ్భవో నహి|
10 But, if Christ is in you, the body, indeed, is dead by reason of sin, whereas, the spirit, is life by reason of righteousness;
యది ఖ్రీష్టో యుష్మాన్ అధితిష్ఠతి తర్హి పాపమ్ ఉద్దిశ్య శరీరం మృతం కిన్తు పుణ్యముద్దిశ్యాత్మా జీవతి|
11 If, moreover, the Spirit of him that raised Jesus from among the dead dwelleth in you, he that raised from among the dead Christ Jesus, shall make alive [even] your death-doomed bodies, through means of his indwelling Spirit within you.
మృతగణాద్ యీశు ర్యేనోత్థాపితస్తస్యాత్మా యది యుష్మన్మధ్యే వసతి తర్హి మృతగణాత్ ఖ్రీష్టస్య స ఉత్థాపయితా యుష్మన్మధ్యవాసినా స్వకీయాత్మనా యుష్మాకం మృతదేహానపి పున ర్జీవయిష్యతి|
12 Hence, then, brethren—debtors, we are, not unto the flesh, that, according to flesh, we should live, —
హే భ్రాతృగణ శరీరస్య వయమధమర్ణా న భవామోఽతః శారీరికాచారోఽస్మాభి ర్న కర్త్తవ్యః|
13 For, if according to flesh ye live, ye are about to die, whereas, if in spirit, the practices of the flesh, ye are putting to death, ye shall attain unto life;
యది యూయం శరీరికాచారిణో భవేత తర్హి యుష్మాభి ర్మర్త్తవ్యమేవ కిన్త్వాత్మనా యది శరీరకర్మ్మాణి ఘాతయేత తర్హి జీవిష్యథ|
14 For, as many as by God’s Spirit are being led, the same, are God’s sons, —
యతో యావన్తో లోకా ఈశ్వరస్యాత్మనాకృష్యన్తే తే సర్వ్వ ఈశ్వరస్య సన్తానా భవన్తి|
15 For ye have not received a spirit of servitude, leading back into fear, but ye have received a spirit of sonship, whereby we are exclaiming—Abba! Oh Father!
యూయం పునరపి భయజనకం దాస్యభావం న ప్రాప్తాః కిన్తు యేన భావేనేశ్వరం పితః పితరితి ప్రోచ్య సమ్బోధయథ తాదృశం దత్తకపుత్రత్వభావమ్ ప్రాప్నుత|
16 The Spirit itself, beareth witness together with our spirit that we are children of God;
అపరఞ్చ వయమ్ ఈశ్వరస్య సన్తానా ఏతస్మిన్ పవిత్ర ఆత్మా స్వయమ్ అస్మాకమ్ ఆత్మాభిః సార్ద్ధం ప్రమాణం దదాతి|
17 And, if children, heirs also—heirs, indeed, of God, but co-heirs with Christ, —if, at least, we are suffering together, in order that we may also be glorified together.
అతఏవ వయం యది సన్తానాస్తర్హ్యధికారిణః, అర్థాద్ ఈశ్వరస్య స్వత్త్వాధికారిణః ఖ్రీష్టేన సహాధికారిణశ్చ భవామః; అపరం తేన సార్ద్ధం యది దుఃఖభాగినో భవామస్తర్హి తస్య విభవస్యాపి భాగినో భవిష్యామః|
18 For I reckon that unworthy are the sufferings of the present season to be compared with the glory about to be revealed towards us;
కిన్త్వస్మాసు యో భావీవిభవః ప్రకాశిష్యతే తస్య సమీపే వర్త్తమానకాలీనం దుఃఖమహం తృణాయ మన్యే|
19 For, the eager outlook of creation, ardently awaiteth the revealing of the sons of God, —
యతః ప్రాణిగణ ఈశ్వరస్య సన్తానానాం విభవప్రాప్తిమ్ ఆకాఙ్క్షన్ నితాన్తమ్ అపేక్షతే|
20 For, unto vanity, hath creation been made subject—not by choice, but by reason of him that made it subject, in hope
అపరఞ్చ ప్రాణిగణః స్వైరమ్ అలీకతాయా వశీకృతో నాభవత్
21 That, creation itself also, shall be freed—from the bondage of the decay into the freedom of the glory of the sons of God;
కిన్తు ప్రాణిగణోఽపి నశ్వరతాధీనత్వాత్ ముక్తః సన్ ఈశ్వరస్య సన్తానానాం పరమముక్తిం ప్రాప్స్యతీత్యభిప్రాయేణ వశీకర్త్రా వశీచక్రే|
22 For we know that, all creation, is sighing together, and travailing-in-birth-throes together until the present, —
అపరఞ్చ ప్రసూయమానావద్ వ్యథితః సన్ ఇదానీం యావత్ కృత్స్నః ప్రాణిగణ ఆర్త్తస్వరం కరోతీతి వయం జానీమః|
23 And, not only so, but, we ourselves, also, who have the first-fruit of the Spirit—[we] even ourselves, within our own selves do sigh, —sonship ardently awaiting—the redeeming of our body; —
కేవలః స ఇతి నహి కిన్తు ప్రథమజాతఫలస్వరూపమ్ ఆత్మానం ప్రాప్తా వయమపి దత్తకపుత్రత్వపదప్రాప్తిమ్ అర్థాత్ శరీరస్య ముక్తిం ప్రతీక్షమాణాస్తద్వద్ అన్తరార్త్తరావం కుర్మ్మః|
24 For, by our hope, have we been saved, —but, hope beheld, is not hope, for, what one beholdeth, why doth he hope for?
వయం ప్రత్యాశయా త్రాణమ్ అలభామహి కిన్తు ప్రత్యక్షవస్తునో యా ప్రత్యాశా సా ప్రత్యాశా నహి, యతో మనుష్యో యత్ సమీక్షతే తస్య ప్రత్యాశాం కుతః కరిష్యతి?
25 If, however, what we do not behold we hope for, with endurance, are we ardently awaiting [it]; —
యద్ అప్రత్యక్షం తస్య ప్రత్యాశాం యది వయం కుర్వ్వీమహి తర్హి ధైర్య్యమ్ అవలమ్బ్య ప్రతీక్షామహే|
26 In the selfsame way moreover, even the Spirit, helpeth together in our weakness, —for, what we should pray for as we ought, we know not, but, the Spirit itself, maketh intercession with sighings unutterable,
తత ఆత్మాపి స్వయమ్ అస్మాకం దుర్బ్బలతాయాః సహాయత్వం కరోతి; యతః కిం ప్రార్థితవ్యం తద్ బోద్ధుం వయం న శక్నుమః, కిన్త్వస్పష్టైరార్త్తరావైరాత్మా స్వయమ్ అస్మన్నిమిత్తం నివేదయతి|
27 And, he that searcheth the hearts, knoweth what is preferred by the Spirit—that, according to God, he maketh intercession in behalf of saints;
అపరమ్ ఈశ్వరాభిమతరూపేణ పవిత్రలోకానాం కృతే నివేదయతి య ఆత్మా తస్యాభిప్రాయోఽన్తర్య్యామినా జ్ఞాయతే|
28 We know, further, that, unto them who love God, God causeth all things to work together for good, —unto them who, according to purpose, are such as he hath called;
అపరమ్ ఈశ్వరీయనిరూపణానుసారేణాహూతాః సన్తో యే తస్మిన్ ప్రీయన్తే సర్వ్వాణి మిలిత్వా తేషాం మఙ్గలం సాధయన్తి, ఏతద్ వయం జానీమః|
29 For, whom he fore-approved, he also fore-appointed to be conformed unto the image of his Son, that he might be firstborn among many brethren, —
యత ఈశ్వరో బహుభ్రాతృణాం మధ్యే స్వపుత్రం జ్యేష్ఠం కర్త్తుమ్ ఇచ్ఛన్ యాన్ పూర్వ్వం లక్ష్యీకృతవాన్ తాన్ తస్య ప్రతిమూర్త్యాః సాదృశ్యప్రాప్త్యర్థం న్యయుంక్త|
30 And, whom he fore-appointed, the same, he also called, and, whom he called, the same, he also declared righteous, and, whom he declared righteous, the same, he also made glorious: —
అపరఞ్చ తేన యే నియుక్తాస్త ఆహూతా అపి యే చ తేనాహూతాస్తే సపుణ్యీకృతాః, యే చ తేన సపుణ్యీకృతాస్తే విభవయుక్తాః|
31 What, then, shall we say to a these things? If God [is] for us, who [shall be] against us?
ఇత్యత్ర వయం కిం బ్రూమః? ఈశ్వరో యద్యస్మాకం సపక్షో భవతి తర్హి కో విపక్షోఽస్మాకం?
32 He, at least, who his own Son did not spare, but in behalf of us all delivered him up, how shall he not also, with him, all things upon us in favour bestow?
ఆత్మపుత్రం న రక్షిత్వా యోఽస్మాకం సర్వ్వేషాం కృతే తం ప్రదత్తవాన్ స కిం తేన సహాస్మభ్యమ్ అన్యాని సర్వ్వాణి న దాస్యతి?
33 Who shall bring an accusation against the chosen ones of God? God, who declareth righteous?
ఈశ్వరస్యాభిరుచితేషు కేన దోష ఆరోపయిష్యతే? య ఈశ్వరస్తాన్ పుణ్యవత ఇవ గణయతి కిం తేన?
34 Who is he that condemneth? Christ [Jesus] who died?—Nay! rather was raised [from among the dead], —who is on the right hand of God, who also is making intercession in our behalf?
అపరం తేభ్యో దణ్డదానాజ్ఞా వా కేన కరిష్యతే? యోఽస్మన్నిమిత్తం ప్రాణాన్ త్యక్తవాన్ కేవలం తన్న కిన్తు మృతగణమధ్యాద్ ఉత్థితవాన్, అపి చేశ్వరస్య దక్షిణే పార్శ్వే తిష్ఠన్ అద్యాప్యస్మాకం నిమిత్తం ప్రార్థత ఏవమ్భూతో యః ఖ్రీష్టః కిం తేన?
35 Who shall separate us from the love of the Christ? Shall tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword?—
అస్మాభిః సహ ఖ్రీష్టస్య ప్రేమవిచ్ఛేదం జనయితుం కః శక్నోతి? క్లేశో వ్యసనం వా తాడనా వా దుర్భిక్షం వా వస్త్రహీనత్వం వా ప్రాణసంశయో వా ఖఙ్గో వా కిమేతాని శక్నువన్తి?
36 According as it is written—For thy sake, are we being put to death all the day long, we have been reckoned as sheep for slaughter.—
కిన్తు లిఖితమ్ ఆస్తే, యథా, వయం తవ నిమిత్తం స్మో మృత్యువక్త్రేఽఖిలం దినం| బలిర్దేయో యథా మేషో వయం గణ్యామహే తథా|
37 Nay, in all these things, we are more than conquering through him that hath loved us.
అపరం యోఽస్మాసు ప్రీయతే తేనైతాసు విపత్సు వయం సమ్యగ్ విజయామహే|
38 For I am persuaded that—neither death nor life, nor messengers nor principalities, nor things present nor things to come, nor powers,
యతోఽస్మాకం ప్రభునా యీశుఖ్రీష్టేనేశ్వరస్య యత్ ప్రేమ తస్మాద్ అస్మాకం విచ్ఛేదం జనయితుం మృత్యు ర్జీవనం వా దివ్యదూతా వా బలవన్తో ముఖ్యదూతా వా వర్త్తమానో వా భవిష్యన్ కాలో వా ఉచ్చపదం వా నీచపదం వాపరం కిమపి సృష్టవస్తు
39 Nor height nor depth, nor any other created thing, shall be able to separate us from the love of God which is in Christ Jesus our Lord.
వైతేషాం కేనాపి న శక్యమిత్యస్మిన్ దృఢవిశ్వాసో మమాస్తే|
