Romans 4

1 What then shall we say—as touching Abraham our forefather?

അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷ ഇബ്രാഹീമ് കായികക്രിയയാ കിം ലബ്ധവാൻ ഏതദധി കിം വദിഷ്യാമഃ?

2 For, if Abraham by works was declared righteous, he hath whereof to boast; —nevertheless, not towards God, —

സ യദി നിജക്രിയാഭ്യഃ സപുണ്യോ ഭവേത് തർഹി തസ്യാത്മശ്ലാഘാം കർത്തും പന്ഥാ ഭവേദിതി സത്യം, കിന്ത്വീശ്വരസ്യ സമീപേ നഹി|

3 For what doth the Scripture say? And Abraham believed in God, and it was reckoned unto him as righteousness.

ശാസ്ത്രേ കിം ലിഖതി? ഇബ്രാഹീമ് ഈശ്വരേ വിശ്വസനാത് സ വിശ്വാസസ്തസ്മൈ പുണ്യാർഥം ഗണിതോ ബഭൂവ|

4 Now, unto him that worketh, the reward is not reckoned by way of favour but by way of obligation,

കർമ്മകാരിണോ യദ് വേതനം തദ് അനുഗ്രഹസ്യ ഫലം നഹി കിന്തു തേനോപാർജിതം മന്തവ്യമ്|

5 Whereas, unto him that worketh not but believeth on him that declareth righteous the ungodly, his faith is reckoned as righteousness.

കിന്തു യഃ പാപിനം സപുണ്യീകരോതി തസ്മിൻ വിശ്വാസിനഃ കർമ്മഹീനസ്യ ജനസ്യ യോ വിശ്വാസഃ സ പുണ്യാർഥം ഗണ്യോ ഭവതി|

6 Just as David also affirmeth the happiness of the man unto whom God reckoneth righteousness apart from works: —

അപരം യം ക്രിയാഹീനമ് ഈശ്വരഃ സപുണ്യീകരോതി തസ്യ ധന്യവാദം ദായൂദ് വർണയാമാസ, യഥാ,

7 Happy, they whose lawlessnesses have been forgiven and whose sins have been covered,

സ ധന്യോഽഘാനി മൃഷ്ടാനി യസ്യാഗാംസ്യാവൃതാനി ച|

8 Happy, the man whose sin the Lord will in nowise reckon.

സ ച ധന്യഃ പരേശേന പാപം യസ്യ ന ഗണ്യതേ|

9 This happiness, then, [is it] for the circumcision, or for the uncircumcision? for we say—His faith was reckoned unto Abraham as righteousness:

ഏഷ ധന്യവാദസ്ത്വക്ഛേദിനമ് അത്വക്ഛേദിനം വാ കം പ്രതി ഭവതി? ഇബ്രാഹീമോ വിശ്വാസഃ പുണ്യാർഥം ഗണിത ഇതി വയം വദാമഃ|

10 How, then, was it reckoned? When he was in circumcision or in uncircumcision? Not in circumcision, but in uncircumcision;

സ വിശ്വാസസ്തസ്യ ത്വക്ഛേദിത്വാവസ്ഥായാം കിമ് അത്വക്ഛേദിത്വാവസ്ഥായാം കസ്മിൻ സമയേ പുണ്യമിവ ഗണിതഃ? ത്വക്ഛേദിത്വാവസ്ഥായാം നഹി കിന്ത്വത്വക്ഛേദിത്വാവസ്ഥായാം|

11 And, a sign, he received [namely] of circumcision, a seal of the righteousness of the faith which he had while yet uncircumcised; to the end he might be father of all that believe during uncircumcision, to the end [the same] righteousness might be reckoned unto them, —

അപരഞ്ച സ യത് സർവ്വേഷാമ് അത്വക്ഛേദിനാം വിശ്വാസിനാമ് ആദിപുരുഷോ ഭവേത്, തേ ച പുണ്യവത്ത്വേന ഗണ്യേരൻ;

12 And father of circumcision—unto them who are not of circumcision only, but who also walk in the steps of the faith, while yet uncircumcised, of our father Abraham.

യേ ച ലോകാഃ കേവലം ഛിന്നത്വചോ ന സന്തോ ഽസ്മത്പൂർവ്വപുരുഷ ഇബ്രാഹീമ് അഛിന്നത്വക് സൻ യേന വിശ്വാസമാർഗേണ ഗതവാൻ തേനൈവ തസ്യ പാദചിഹ്നേന ഗച്ഛന്തി തേഷാം ത്വക്ഛേദിനാമപ്യാദിപുരുഷോ ഭവേത് തദർഥമ് അത്വക്ഛേദിനോ മാനവസ്യ വിശ്വാസാത് പുണ്യമ് ഉത്പദ്യത ഇതി പ്രമാണസ്വരൂപം ത്വക്ഛേദചിഹ്നം സ പ്രാപ്നോത്|

13 For, not through means of law, doth the promise belong unto Abraham or unto his seed, —that he should be heir of the world; but, through a righteousness by faith.

ഇബ്രാഹീമ് ജഗതോഽധികാരീ ഭവിഷ്യതി യൈഷാ പ്രതിജ്ഞാ തം തസ്യ വംശഞ്ച പ്രതി പൂർവ്വമ് അക്രിയത സാ വ്യവസ്ഥാമൂലികാ നഹി കിന്തു വിശ്വാസജന്യപുണ്യമൂലികാ|

14 For, if they who are of law are heirs, made void is faith and of no effect is the promise.

യതോ വ്യവസ്ഥാവലമ്ബിനോ യദ്യധികാരിണോ ഭവന്തി തർഹി വിശ്വാസോ വിഫലോ ജായതേ സാ പ്രതിജ്ഞാപി ലുപ്തൈവ|

15 For, the law, worketh out anger, but, where there is no law, neither is there transgression.

അധികന്തു വ്യവസ്ഥാ കോപം ജനയതി യതോ ഽവിദ്യമാനായാം വ്യവസ്ഥായാമ് ആജ്ഞാലങ്ഘനം ന സമ്ഭവതി|

16 For this cause, it is by faith, in order that it may be by way of favour, so that the promise is firm unto all the seed, —not unto that by the law only, but unto that also [which is such] by the faith of Abraham; who is father of us all, —

അതഏവ സാ പ്രതിജ്ഞാ യദ് അനുഗ്രഹസ്യ ഫലം ഭവേത് തദർഥം വിശ്വാസമൂലികാ യതസ്തഥാത്വേ തദ്വംശസമുദായം പ്രതി അർഥതോ യേ വ്യവസ്ഥയാ തദ്വംശസമ്ഭവാഃ കേവലം താൻ പ്രതി നഹി കിന്തു യ ഇബ്രാഹീമീയവിശ്വാസേന തത്സമ്ഭവാസ്താനപി പ്രതി സാ പ്രതിജ്ഞാ സ്ഥാസ്നുർഭവതി|

17 Even as it is written—Father of many nations, have I appointed thee: before him whom he believed—God, who causeth the dead to live, and calleth the things that are not as things that are: —

യോ നിർജീവാൻ സജീവാൻ അവിദ്യമാനാനി വസ്തൂനി ച വിദ്യമാനാനി കരോതി ഇബ്രാഹീമോ വിശ്വാസഭൂമേസ്തസ്യേശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് സോഽസ്മാകം സർവ്വേഷാമ് ആദിപുരുഷ ആസ്തേ, യഥാ ലിഖിതം വിദ്യതേ, അഹം ത്വാം ബഹുജാതീനാമ് ആദിപുരുഷം കൃത്വാ നിയുക്തവാൻ|

18 Who, past hope, upon hope believed, so that he became father of many nations, —according to what had been said—So shall be thy seed; —

ത്വദീയസ്താദൃശോ വംശോ ജനിഷ്യതേ യദിദം വാക്യം പ്രതിശ്രുതം തദനുസാരാദ് ഇബ്രാഹീമ് ബഹുദേശീയലോകാനാമ് ആദിപുരുഷോ യദ് ഭവതി തദർഥം സോഽനപേക്ഷിതവ്യമപ്യപേക്ഷമാണോ വിശ്വാസം കൃതവാൻ|

19 And, without becoming weak in his faith, he attentively considered his own body, already deadened—he being a hundred years old, the deadening also of Sarah’s womb;

അപരഞ്ച ക്ഷീണവിശ്വാസോ ന ഭൂത്വാ ശതവത്സരവയസ്കത്വാത് സ്വശരീരസ്യ ജരാം സാരാനാമ്നഃ സ്വഭാര്യ്യായാ രജോനിവൃത്തിഞ്ച തൃണായ ന മേനേ|

20 In respect, however, of the promise of God, he was not led to hesitate by unbelief, but received power by his faith, giving glory unto God,

അപരമ് അവിശ്വാസാദ് ഈശ്വരസ്യ പ്രതിജ്ഞാവചനേ കമപി സംശയം ന ചകാര;

21 And being fully persuaded (that), —what he hath promised, able is he also to perform:

കിന്ത്വീശ്വരേണ യത് പ്രതിശ്രുതം തത് സാധയിതും ശക്യത ഇതി നിശ്ചിതം വിജ്ഞായ ദൃഢവിശ്വാസഃ സൻ ഈശ്വരസ്യ മഹിമാനം പ്രകാശയാഞ്ചകാര|

22 Wherefore [also], it was reckoned unto him as righteousness.

ഇതി ഹേതോസ്തസ്യ സ വിശ്വാസസ്തദീയപുണ്യമിവ ഗണയാഞ്ചക്രേ|

23 Now it was not written for his sake alone that it was reckoned unto him,

പുണ്യമിവാഗണ്യത തത് കേവലസ്യ തസ്യ നിമിത്തം ലിഖിതം നഹി, അസ്മാകം നിമിത്തമപി,

24 But for our sakes also—unto whom it is to be reckoned, —even unto them that believe upon him who raised Jesus our Lord from among the dead:

യതോഽസ്മാകം പാപനാശാർഥം സമർപിതോഽസ്മാകം പുണ്യപ്രാപ്ത്യർഥഞ്ചോത്ഥാപിതോഽഭവത് യോഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുസ്തസ്യോത്ഥാപയിതരീശ്വരേ

25 Who was delivered up on account of our offences and was raised on account of the declaring us righteous.

യദി വയം വിശ്വസാമസ്തർഹ്യസ്മാകമപി സഏവ വിശ്വാസഃ പുണ്യമിവ ഗണയിഷ്യതേ|