Romans 13

1 Let, every soul, unto protecting authorities be in subjection; for there is no authority save by God, and, they that are in being, have by God been arranged, —

ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕಜನಃ ಶಾಸನಪದಸ್ಯ ನಿಘ್ನೋ ಭವತು ಯತೋ ಯಾನಿ ಶಾಸನಪದಾನಿ ಸನ್ತಿ ತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣೀಶ್ವರೇಣ ಸ್ಥಾಪಿತಾನಿ; ಈಶ್ವರಂ ವಿನಾ ಪದಸ್ಥಾಪನಂ ನ ಭವತಿ|

2 So that, he who rangeth himself against the authority, against the arrangement of God opposeth himself, and, they who oppose, shall unto themselves a sentence of judgment receive.

ಇತಿ ಹೇತೋಃ ಶಾಸನಪದಸ್ಯ ಯತ್ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯಂ ತದ್ ಈಶ್ವರೀಯನಿರೂಪಣಸ್ಯ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯಮೇವ; ಅಪರಂ ಯೇ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯಮ್ ಆಚರನ್ತಿ ತೇ ಸ್ವೇಷಾಂ ಸಮುಚಿತಂ ದಣ್ಡಂ ಸ್ವಯಮೇವ ಘಟಯನ್ತೇ|

3 For, they who bear rule, are not a terror unto the good work but unto the evil. Wouldst thou not be afraid of the authority? That which is good, be thou doing, and thou shall have praise of the same;

ಶಾಸ್ತಾ ಸದಾಚಾರಿಣಾಂ ಭಯಪ್ರದೋ ನಹಿ ದುರಾಚಾರಿಣಾಮೇವ ಭಯಪ್ರದೋ ಭವತಿ; ತ್ವಂ ಕಿಂ ತಸ್ಮಾನ್ ನಿರ್ಭಯೋ ಭವಿತುಮ್ ಇಚ್ಛಸಿ? ತರ್ಹಿ ಸತ್ಕರ್ಮ್ಮಾಚರ, ತಸ್ಮಾದ್ ಯಶೋ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ,

4 For, God’s minister, is he unto thee for that which is good. But, if, that which is evil, thou be doing, be afraid! For, not in vain, the sword he beareth; for, God’s minister, he is, —an avenger, unto anger, to him who practiseth what is evil.

ಯತಸ್ತವ ಸದಾಚರಣಾಯ ಸ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಭೃತ್ಯೋಽಸ್ತಿ| ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಕುಕರ್ಮ್ಮಾಚರಸಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಶಙ್ಕಸ್ವ ಯತಃ ಸ ನಿರರ್ಥಕಂ ಖಙ್ಗಂ ನ ಧಾರಯತಿ; ಕುಕರ್ಮ್ಮಾಚಾರಿಣಂ ಸಮುಚಿತಂ ದಣ್ಡಯಿತುಮ್ ಸ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದಣ್ಡದಭೃತ್ಯ ಏವ|

5 Wherefore it is necessary to be in subjection, —not only because of the anger, but also because of the conscience;

ಅತಏವ ಕೇವಲದಣ್ಡಭಯಾನ್ನಹಿ ಕಿನ್ತು ಸದಸದ್ಬೋಧಾದಪಿ ತಸ್ಯ ವಶ್ಯೇನ ಭವಿತವ್ಯಂ|

6 For, because of this, are ye paying tribute also, —for, God’s ministers of state, they are, unto this very thing, giving constant attendance.

ಏತಸ್ಮಾದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ರಾಜಕರದಾನಮಪ್ಯುಚಿತಂ ಯಸ್ಮಾದ್ ಯೇ ಕರಂ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕಿಙ್ಕರಾ ಭೂತ್ವಾ ಸತತಮ್ ಏತಸ್ಮಿನ್ ಕರ್ಮ್ಮಣಿ ನಿವಿಷ್ಟಾಸ್ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|

7 Render unto all their dues, —unto whom tribute, tribute, unto whom tax, tax, unto whom fear, fear, unto whom honour, honour.

ಅಸ್ಮಾತ್ ಕರಗ್ರಾಹಿಣೇ ಕರಂ ದತ್ತ, ತಥಾ ಶುಲ್ಕಗ್ರಾಹಿಣೇ ಶುಲ್ಕಂ ದತ್ತ, ಅಪರಂ ಯಸ್ಮಾದ್ ಭೇತವ್ಯಂ ತಸ್ಮಾದ್ ಬಿಭೀತ, ಯಶ್ಚ ಸಮಾದರಣೀಯಸ್ತಂ ಸಮಾದ್ರಿಯಧ್ವಮ್; ಇತ್ಥಂ ಯಸ್ಯ ಯತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯಂ ತತ್ ತಸ್ಮೈ ದತ್ತ|

8 Nothing to any, be owing—save to be loving one another; for, he that loveth his neighbour, hath given to, law, its fulfillment.

ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೇಮ ವಿನಾ ಽನ್ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ದೇಯಮ್ ಋಣಂ ನ ಭವತು, ಯತೋ ಯಃ ಪರಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರೇಮ ಕರೋತಿ ತೇನ ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಸಿಧ್ಯತಿ|

9 For, this—Thou shall not commit adultery, Thou shall not commit murder, Thou shall not steal, Thou shall not covet, and if there is any different commandment, in this word, is summed up, [namely]—Thou shalt love thy neighbour as thyself.

ವಸ್ತುತಃ ಪರದಾರಾನ್ ಮಾ ಗಚ್ಛ, ನರಹತ್ಯಾಂ ಮಾ ಕಾರ್ಷೀಃ, ಚೈರ್ಯ್ಯಂ ಮಾ ಕಾರ್ಷೀಃ, ಮಿಥ್ಯಾಸಾಕ್ಷ್ಯಂ ಮಾ ದೇಹಿ, ಲೋಭಂ ಮಾ ಕಾರ್ಷೀಃ, ಏತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾ ಆಜ್ಞಾ ಏತಾಭ್ಯೋ ಭಿನ್ನಾ ಯಾ ಕಾಚಿದ್ ಆಜ್ಞಾಸ್ತಿ ಸಾಪಿ ಸ್ವಸಮೀಪವಾಸಿನಿ ಸ್ವವತ್ ಪ್ರೇಮ ಕುರ್ವ್ವಿತ್ಯನೇನ ವಚನೇನ ವೇದಿತಾ|

10 Love, unto one’s neighbour, worketh not ill; Law’s fullness, therefore, is, love.

ಯತಃ ಪ್ರೇಮ ಸಮೀಪವಾಸಿನೋಽಶುಭಂ ನ ಜನಯತಿ ತಸ್ಮಾತ್ ಪ್ರೇಮ್ನಾ ಸರ್ವ್ವಾ ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಪಾಲ್ಯತೇ|

11 And, this besides, —knowing the season—that it is an hour already for you out of sleep to be wakened; for, now, is our salvation nearer than when we believed:

ಪ್ರತ್ಯಯೀಭವನಕಾಲೇಽಸ್ಮಾಕಂ ಪರಿತ್ರಾಣಸ್ಯ ಸಾಮೀಪ್ಯಾದ್ ಇದಾನೀಂ ತಸ್ಯ ಸಾಮೀಪ್ಯಮ್ ಅವ್ಯವಹಿತಂ; ಅತಃ ಸಮಯಂ ವಿವಿಚ್ಯಾಸ್ಮಾಭಿಃ ಸಾಮ್ಪ್ರತಮ್ ಅವಶ್ಯಮೇವ ನಿದ್ರಾತೋ ಜಾಗರ್ತ್ತವ್ಯಂ|

12 The night, is far spent and, the day, hath drawn near; let us, then, cast off the works of darkness, [and] let us put on the armour of light, —

ಬಹುತರಾ ಯಾಮಿನೀ ಗತಾ ಪ್ರಭಾತಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತಂ ತಸ್ಮಾತ್ ತಾಮಸೀಯಾಃ ಕ್ರಿಯಾಃ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ವಾಸರೀಯಾ ಸಜ್ಜಾ ಪರಿಧಾತವ್ಯಾ|

13 As in daytime, becomingly let us walk: not in revellings and in drunken bouts, not in chamberings and in wanton deeds, not in strife and envy; —

ಅತೋ ಹೇತೋ ರ್ವಯಂ ದಿವಾ ವಿಹಿತಂ ಸದಾಚರಣಮ್ ಆಚರಿಷ್ಯಾಮಃ| ರಙ್ಗರಸೋ ಮತ್ತತ್ವಂ ಲಮ್ಪಟತ್ವಂ ಕಾಮುಕತ್ವಂ ವಿವಾದ ಈರ್ಷ್ಯಾ ಚೈತಾನಿ ಪರಿತ್ಯಕ್ಷ್ಯಾಮಃ|

14 But put ye on the Lord Jesus Christ, and, for the flesh, take not forethought to fulfil its covetings.

ಯೂಯಂ ಪ್ರಭುಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟರೂಪಂ ಪರಿಚ್ಛದಂ ಪರಿಧದ್ಧ್ವಂ ಸುಖಾಭಿಲಾಷಪೂರಣಾಯ ಶಾರೀರಿಕಾಚರಣಂ ಮಾಚರತ|