Romans 12
1 I beseech you therefore, brethren, through the compassions of God, to present your bodies a living, holy sacrifice, unto God acceptable, —your rational divine service;
παρακαλω ουν υμας αδελφοι δια των οικτιρμων του θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν ευαρεστον τω θεω την λογικην λατρειαν υμων
2 And be not configuring yourselves unto this age, but be transforming yourselves by the renewing of your mind, to the end ye may be proving what is the thing willed by God—the good and acceptable and perfect. (aiōn g165)
και μη συσχηματιζεσθε τω αιωνι τουτω αλλα μεταμορφουσθε τη ανακαινωσει του νοος υμων εις το δοκιμαζειν υμας τι το θελημα του θεου το αγαθον και ευαρεστον και τελειον (aiōn g165)
3 For I say, through the favour which hath been given me, unto every one who is among you, —not to think of himself more highly than he ought to think, but so to think as to think soberly—as, unto each one, God hath dealt a measure of faith.
λεγω γαρ δια της χαριτος της δοθεισης μοι παντι τω οντι εν υμιν μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν αλλα φρονειν εις το σωφρονειν εκαστω ως ο θεος εμερισεν μετρον πιστεως
4 For, just as in one body we have many members, yet, all the members, have not the same office,
καθαπερ γαρ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν
5 So, we, the many, are one body in Christ, yet, severally, members one of another.
ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν χριστω ο δε καθ εις αλληλων μελη
6 Now, having gifts of favour, according to the favour given unto us, differing—whether prophesying, [let us use it] according to the proportion of our faith,
εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα ειτε προφητειαν κατα την αναλογιαν της πιστεως
7 Or ministering, [use it] in our ministering, or he that teacheth, [let him use his gift] in his teaching,
ειτε διακονιαν εν τη διακονια ειτε ο διδασκων εν τη διδασκαλια
8 Or he that exhorteth, in his exhorting, he that imparteth, [let it be] with liberality, he that taketh a lead, with diligence, he that sheweth mercy, with cheerfulness.
ειτε ο παρακαλων εν τη παρακλησει ο μεταδιδους εν απλοτητι ο προισταμενος εν σπουδη ο ελεων εν ιλαροτητι
9 Your love, [be] without hypocrisy, —loathing that which is wicked, cleaving to that which is good;
η αγαπη ανυποκριτος αποστυγουντες το πονηρον κολλωμενοι τω αγαθω
10 In your brotherly love, unto one another, being tenderly affectioned, in honour, unto one another, giving preference;
τη φιλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι τη τιμη αλληλους προηγουμενοι
11 In business, not slothful, in spirit, fervent, to the Lord, doing service,
τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντες τω κυριω δουλευοντες
12 In hope, rejoicing, in tribulation, enduring, in prayer, persevering,
τη ελπιδι χαιροντες τη θλιψει υπομενοντες τη προσευχη προσκαρτερουντες
13 With the needs of the saints, having fellowship, —hospitality, pursuing.
ταις χρειαις των αγιων κοινωνουντες την φιλοξενιαν διωκοντες
14 Bless them that persecute, bless, and do not curse.
ευλογειτε τους διωκοντας υμας ευλογειτε και μη καταρασθε
15 Rejoice with them that rejoice, weep with them that weep:
χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων
16 The same thing, one to another regarding, —not the lofty things regarding, but, by the lowly, being led along. Be not getting presumptuous in your own opinion:
το αυτο εις αλληλους φρονουντες μη τα υψηλα φρονουντες αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοις
17 Unto no one, evil for evil rendering: providing honourable things before all men:
μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντες προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων
18 If possible—so far as dependeth on you, with all men being at peace:
ει δυνατον το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντες
19 Not avenging, yourselves, beloved, but give place unto their anger; for it is written—Mine, is avenging, I, will recompense; —saith the Lord;
μη εαυτους εκδικουντες αγαπητοι αλλα δοτε τοπον τη οργη γεγραπται γαρ εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος
20 But—if thine enemy hunger, be feeding him, if he thirst, be giving him drink; for, this doing, coals of fire, shalt thou heap upon his head.
εαν ουν πεινα ο εχθρος σου ψωμιζε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου
21 Be not overcome by evil, but overcome evil with good.
μη νικω υπο του κακου αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον
