Psalms 95

1 Come, let us make a joyful noise to Yahweh, Let us shout in triumph, to the rock of our salvation!

۱ بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

2 O let us come before his face with thanksgiving, With the sounds of strings, let us shout aloud to him.

۲ به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

3 For, a great GOD, is Yahweh, And a great king, above all gods.

۳ زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

4 In whose hand, are the hidden recesses of the earth, And, the peaks of the mountains, are his;

۴ و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

5 Whose, is the sea, for, he, made it, And, the dry land, his hands, did form.

۵ دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

6 Enter! let us bow down, and bend low, Let us kneel, before Yahweh our maker;

۶ بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

7 For, he, is our God, And, we, are the people of his pasture, and the flock of his hand? To-day, if, to his voice, ye will hearken,

۷ زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

8 Do not harden your heart as at Meribah, As on the day of Massah, in the desert;

۸ دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

9 When your fathers, tested me, They proved me, yea they also saw what I could do.

۹ چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

10 Forty years, loathed I that generation, So I said—A people going astray in heart, they are, Even they, have not known my ways!

۱۰ چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

11 And I sware in mine anger, —Verily they shall not enter into my rest.

۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»