Psalms 83
1 A Song, a Melody of Asaph. O God, Do not keep quiet, Do not hold thy peace, Neither be thou still, O GOD!
Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
2 For lo! thine enemies, are tumultuous, And, they who hate thee, have lifted up the head;
Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
3 Against thy people, they craftily devise a secret plot, And conspire against thy treasured ones.
Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
4 They have said—Come, and let us wipe them out from being a nation, That the name of Israel may be remembered no more.
Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
5 For they have taken counsel with one heart, Against thee—a covenant, would they solemnize—
Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
6 The tents of Edom, and the Ishmaelites, of Moab and the Hagarenes;
Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
7 Gebal and Ammon, and Amalek, The Philistines, with the dwellers in Tyre;
Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
8 Even Assyria hath joined herself with them, They have become an arm to the sons of Lot. (Selah)
Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
9 Make them like Midian, like Sisera, like Jabin, by the torrent of Kishon;
Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
10 They perished at En-dor, They become manure for the soil!
Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
11 Make them—their nobles—like Oreb and like Zeeb, And, like Zebah and like Zalmunna, all their princes:
Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
12 Who said—Let us take a possession for ourselves, The pastures of God!
Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
13 O my God, make them, As whirling [dust], As chaff before a wind;
И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
14 As a fire burneth a forest, —And as a flame setteth mountains ablaze,
От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
15 So, wilt thou pursue them with thy tempest, —And, with thy storm-wind, wilt terrify them:
Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
16 Fill thou their faces with dishonour, That men may seek thy Name, O Yahweh;
Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
17 Let them turn pale, and be terrified to futurity, Yea let them blush, and perish:
Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
18 That men may know that, thou, Whose Name alone is Yahweh, Art Most High over all the earth.
Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
