Psalms 83

1 A Song, a Melody of Asaph. O God, Do not keep quiet, Do not hold thy peace, Neither be thou still, O GOD!

۱ سرود و مزمور آساف ای خدا تو را خاموشی نباشد! ای خداساکت مباش و میارام!

2 For lo! thine enemies, are tumultuous, And, they who hate thee, have lifted up the head;

۲ زیرا اینک دشمنانت شورش می‌کنند و آنانی که از تو نفرت دارند، سر خود را برافراشته‌اند.

3 Against thy people, they craftily devise a secret plot, And conspire against thy treasured ones.

۳ بر قوم تو مکایدمی اندیشند وبر پناه آوردگان تو مشورت می‌کنند.

4 They have said—Come, and let us wipe them out from being a nation, That the name of Israel may be remembered no more.

۴ و می‌گویند: «بیایید ایشان را هلاک کنیم تا قومی نباشند و نام اسرائیل دیگر مذکور نشود.»

5 For they have taken counsel with one heart, Against thee—a covenant, would they solemnize—

۵ زیرا به یک دل با هم مشورت می‌کنند و برضد تو عهد بسته‌اند.

6 The tents of Edom, and the Ishmaelites, of Moab and the Hagarenes;

۶ خیمه های ادوم واسماعیلیان و موآب و هاجریان.

7 Gebal and Ammon, and Amalek, The Philistines, with the dwellers in Tyre;

۷ جبال و عمون و عمالیق و فلسطین با ساکنان صور.

8 Even Assyria hath joined herself with them, They have become an arm to the sons of Lot. (Selah)

۸ آشور نیز باایشان متفق شدند و بازویی برای بنی لوطگردیدند، سلاه.

9 Make them like Midian, like Sisera, like Jabin, by the torrent of Kishon;

۹ بدیشان عمل نما چنانکه به مدیان کردی. چنانکه به سیسرا و یابین در وادی قیشون.

10 They perished at En-dor, They become manure for the soil!

۱۰ که در عیندور هلاک شدند و سرگین برای زمین گردیدند.

11 Make them—their nobles—like Oreb and like Zeeb, And, like Zebah and like Zalmunna, all their princes:

۱۱ سروران ایشان را مثل غراب و ذئب گردان و جمیع امرای ایشان را مثل ذبح وصلمناع.

12 Who said—Let us take a possession for ourselves, The pastures of God!

۱۲ که می‌گفتند: «مساکن خدا را برای خویشتن تصرف نماییم.»

13 O my God, make them, As whirling [dust], As chaff before a wind;

۱۳ ‌ای خدای من، ایشان را چون غبار گردبادبساز و مانند کاه پیش روی باد.

14 As a fire burneth a forest, —And as a flame setteth mountains ablaze,

۱۴ مثل آتشی که جنگل را می‌سوزاند و مثل شعله‌ای که کوهها را مشتعل می‌سازد.

15 So, wilt thou pursue them with thy tempest, —And, with thy storm-wind, wilt terrify them:

۱۵ همچنان ایشان را به تند بادخود بران و به طوفان خویش ایشان را آشفته گردان.

16 Fill thou their faces with dishonour, That men may seek thy Name, O Yahweh;

۱۶ رویهای ایشان را به ذلت پر کن تا نام تورا‌ای خداوند بطلبند.

17 Let them turn pale, and be terrified to futurity, Yea let them blush, and perish:

۱۷ خجل و پریشان بشوندتا ابدالاباد و شرمنده و هلاک گردند.

18 That men may know that, thou, Whose Name alone is Yahweh, Art Most High over all the earth.

۱۸ و بدانندتو که اسمت یهوه می‌باشد، به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.