Psalms 81
1 To the Chief Musician. On "the Gittith." Asaph’s. Shout ye for joy, unto God our strength, Sound the note of triumph, to the God of Jacob;
Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!
2 Raise a melody, and strike the timbrel, The lyre so sweet, with the harp:
Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!
3 Blow, at the new moon, the horn, At the full moon, for the day of our sacred festival:
Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.
4 For, a statute to Israel, it is, A regulation, by the God of Jacob;
Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.
5 A testimony in Joseph, he appointed it, When he went forth over the land of Egypt: A language I liked not, used I to hear;
Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:
6 I took away, from the burden, his shoulder, his hands, from the clay, were set free.
„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“
7 In distress, thou didst cry, and I delivered thee, —I answered thee, within a hiding-place of thunder, I proved thee by the waters of Meribah. (Selah)
Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.
8 Hear, O my people, and I will adjure thee, O Israel, if thou wilt hearken unto me!
Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.
9 There shall not be, within thee, a foreign GOD, —Neither shalt thou bow down to a strange GOD:
Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.
10 I, Yahweh, am thy God, Who brought thee up out of the land of Egypt, —Open wide thy mouth, that I may fill it.
Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!
11 But my people, hearkened not, unto my voice, Even, Israel, inclined not unto me.
Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.
12 So then I let them go on in the stubbornness of their own heart, They might walk in their own counsels!
Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.
13 If, my people, were hearkening unto me, [If, ] Israel, in my ways, would walk,
Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!
14 Right soon, their foes, would I subdue, And, against their adversaries, would I turn my hand:
Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.
15 The haters of Yahweh, should come cringing unto him, Then let their own good time be age-abiding!
Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.
16 Then would he feed them from the marrow of the wheat, Yea, out of the rock—with honey, would I satisfy thee.
En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“
