Psalms 81

1 To the Chief Musician. On "the Gittith." Asaph’s. Shout ye for joy, unto God our strength, Sound the note of triumph, to the God of Jacob;

Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf. Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

2 Raise a melody, and strike the timbrel, The lyre so sweet, with the harp:

Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de luit.

3 Blow, at the new moon, the horn, At the full moon, for the day of our sacred festival:

Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen feestdag.

4 For, a statute to Israel, it is, A regulation, by the God of Jacob;

Want dat is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

5 A testimony in Joseph, he appointed it, When he went forth over the land of Egypt: A language I liked not, used I to hear;

Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet verstond;

6 I took away, from the burden, his shoulder, his hands, from the clay, were set free.

Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de potten ontslagen.

7 In distress, thou didst cry, and I delivered thee, —I answered thee, within a hiding-place of thunder, I proved thee by the waters of Meribah. (Selah)

In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba. (Sela)

8 Hear, O my people, and I will adjure thee, O Israel, if thou wilt hearken unto me!

Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of gij naar Mij hoordet!

9 There shall not be, within thee, a foreign GOD, —Neither shalt thou bow down to a strange GOD:

Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.

10 I, Yahweh, am thy God, Who brought thee up out of the land of Egypt, —Open wide thy mouth, that I may fill it.

Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

11 But my people, hearkened not, unto my voice, Even, Israel, inclined not unto me.

Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner niet gewild.

12 So then I let them go on in the stubbornness of their own heart, They might walk in their own counsels!

Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij wandelden in hun raadslagen.

13 If, my people, were hearkening unto me, [If, ] Israel, in my ways, would walk,

Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen gewandeld had!

14 Right soon, their foes, would I subdue, And, against their adversaries, would I turn my hand:

In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend hebben tegen hun wederpartijders.

15 The haters of Yahweh, should come cringing unto him, Then let their own good time be age-abiding!

Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn.

16 Then would he feed them from the marrow of the wheat, Yea, out of the rock—with honey, would I satisfy thee.

En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen.