Psalms 77
1 To the Chief Musician. On "Jeduthun." Asaph’s, a Melody. With my voice—unto God, will I make outcry, With my voice unto God, and he will give ear unto me;
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 In the day of my distress—unto My Lord, will I seek, My hand, by night, hath been outstretched and never once became slack, My soul, hath refused to be consoled;
W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 I remember God and I murmur, I muse, and my spirit swooneth. (Selah)
Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
4 Thou hast held, watching, mine eyes, I was driven to and fro, and could not speak;
Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 I reasoned, Of the days of aforetime, Of the years of by-gone ages;
Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 I remember my song in the night, —With my own heart, I commune, And my spirit, maketh search: —
Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 For ages, will My Lord reject? And, not again, grant acceptance any more?
Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 Hath his lovingkindness, come to a perpetual end? Hath his word failed to generation after generation?
Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 Hath GOD, forgotten to show favour? Or hath he shut up, in anger, his compassions? (Selah)
Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
10 Then said I—An affliction to me, it is, The changing of the right hand of the Most High.
I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 I will remember the doings of Yah, Surely I will remember, out of aforetime, thy wonderful way;
Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 And will talk to myself of all thy work, And, of thy doings, will I muse: —
I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 O God, in the sanctuary, is thy way, —Who is a great GOD like Elohim?
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 Thou, art GOD, doing wonderfully, —Thou hast made known, among the peoples, thy might;
Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 Thou didst redeem, with thine arm—Thy people, Thy sons of Jacob and Joseph. (Selah)
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
16 The waters saw thee, O God, The waters saw thee, They were in birth-throes, Yea the resounding deeps were stirred;
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 The clouds, poured down waters, The skies uttered, a voice, Yea, thine arrows, flew hither and thither;
Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 The, voice of thy thunder, was in the whirlwind, Thy lightnings illumined the world, The earth, trembled and quaked;
Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 In the sea, was thy way, And, thy path, in the mighty waters, And, thy footprints, could not be known:
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 Thou didst lead, like a flock, thy people, By the hand of Moses and Aaron.
Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
