< Psalms 74 >

1 An Instructive Psalm. Asaph’s. Wherefore, O God, hast thou cast off utterly? Shall thine anger smoke against the flock of thine own pasturing?
قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟
2 Remember thine own assembly thou didst acquire aforetime, Thou didst redeem the tribe of thine own inheritance, Mount Zion, wherein thou didst take up thy habitation.
قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.
3 Lift up thy steps unto the places utterly unsafe, All the mischief!—the foe in the sanctuary!
بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine appointed meeting, They have set their ensigns as tokens!
دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.
5 One used to be known according as he carried up high—into the thicket of trees—the axes;
مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،
6 But, now, the doors thereof all together, with axes and hammers, they batter down.
تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند
7 They have cast, into the fire, thy sanctuary, To the ground, have they profaned the habitation of thy Name.
و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.
8 They have said in their heart, Let us suppress them altogether, They have burned up all the meeting-places of GOD in the land.
عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.
9 Our own signs, have we not seen, —There is no longer a prophet, —Neither is there with us, one who knoweth—How long!
هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.
10 How long, O God, shall the adversary, reproach? Shall the enemy revile thy Name perpetually?
ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟
11 Wherefore shouldst thou withdraw thy hand—thy right hand? [Bring it] out of the midst of thy bosom! (Selah)
چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.
12 But, God, hath been my king from aforetime, Working Deliverances in the midst of the earth.
ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.
13 Thou, didst cleave asunder, in thy might, the sea, Thou didst break in pieces the heads of the Crocodiles, [till they floated] on the waters;
تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.
14 Thou, didst crush the heads of the Sea-Monster, Thou didst give him to be food, for the people of the deserts;
سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.
15 Thou, didst cleave open fountain and torrent, Thou, didst dry up rivers of steady flow:
چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.
16 Thine, is the day, Yea, thine, the night, Thou, didst establish moon and sun;
شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.
17 Thou, didst set up all the bounds of the earth, As for summer and winter, thou, didst form them!
تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.
18 Remember this, An enemy, hath reproached Yahweh, Yea, an impious people, have reviled thy Name.
ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.
19 Do not deliver up, to a wild beast, the life of thy turtle-dove, The living host of thine oppressed ones, do not forget perpetually.
قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!
20 Have respect to thy covenant, For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.
21 May the crushed one not again be confounded, As for the oppressed and the needy, let them praise thy Name.
نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.
22 Arise! O God, plead thine own cause, Remember the reproach of thee, from the impious one, all the day:
ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.
23 Do not forget the voice of thine adversaries, The noise of thine assailants, ascending continually.
فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

< Psalms 74 >