Psalms 74
1 An Instructive Psalm. Asaph’s. Wherefore, O God, hast thou cast off utterly? Shall thine anger smoke against the flock of thine own pasturing?
Guð, hvers vegna hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt? Af hverju ertu reiður? Við erum þó þín eigin hjörð?
2 Remember thine own assembly thou didst acquire aforetime, Thou didst redeem the tribe of thine own inheritance, Mount Zion, wherein thou didst take up thy habitation.
Mundu, að við erum þjóðin þín – fólkið sem þú forðum leystir úr útlegð og valdir þér til eignar og gleði. Þú útvaldir Jerúsalem sem bústað þinn á jörðu.
3 Lift up thy steps unto the places utterly unsafe, All the mischief!—the foe in the sanctuary!
Fáðu þér göngu og skoðaðu rústirnar! Sjáðu, óvinirnir hafa eyðilagt borgina og musteri þitt.
4 Thine adversaries have roared in the midst of thine appointed meeting, They have set their ensigns as tokens!
Þar, já, inni í helgidómnum, æptu þeir heróp, reistu stríðsfána sína og guðamyndir og fögnuðu sigri!
5 One used to be known according as he carried up high—into the thicket of trees—the axes;
Allt er eins og rjúkandi rúst, eins og brunninn skógur.
6 But, now, the doors thereof all together, with axes and hammers, they batter down.
Með öxum sínum og sleggjum hjuggu þeir og brutu allan útskurðinn.
7 They have cast, into the fire, thy sanctuary, To the ground, have they profaned the habitation of thy Name.
Þeir kveiktu í musterinu og gjöreyddu helgidóm þinn, Drottinn.
8 They have said in their heart, Let us suppress them altogether, They have burned up all the meeting-places of GOD in the land.
„Þurrkum út allt sem minnir á Drottin!“öskruðu þeir og brenndu síðan öll samkomuhús Guðs í landinu.
9 Our own signs, have we not seen, —There is no longer a prophet, —Neither is there with us, one who knoweth—How long!
Ekkert er nú eftir sem sýnir að við séum þín útvalda þjóð. Spámennirnir eru horfnir og hver getur þá sagt okkur hvenær þessi ósköp munu enda?
10 How long, O God, shall the adversary, reproach? Shall the enemy revile thy Name perpetually?
Hve lengi ætlar þú Guð að leyfa óvinum þínum að óvirða nafn þitt? Ætlar þú að láta þá komast upp með þetta að eilífu?
11 Wherefore shouldst thou withdraw thy hand—thy right hand? [Bring it] out of the midst of thy bosom! (Selah)
Eftir hverju ertu að bíða? Af hverju gerir þú ekkert? Ó, rektu þá burt með þinni sterku hendi!
12 But, God, hath been my king from aforetime, Working Deliverances in the midst of the earth.
Guð, þú ert konungur minn frá alda öðli. Hjálpar þinnar hef ég notið á öllum mínum ferðum.
13 Thou, didst cleave asunder, in thy might, the sea, Thou didst break in pieces the heads of the Crocodiles, [till they floated] on the waters;
Þú klaufst hafið með mætti þínum,
14 Thou, didst crush the heads of the Sea-Monster, Thou didst give him to be food, for the people of the deserts;
molaðir haus sjávarguðsins!
15 Thou, didst cleave open fountain and torrent, Thou, didst dry up rivers of steady flow:
Eftir skipun þinni opnuðust lindir og þar gat þjóð þín svalað þorstanum. Og þú þurrkaðir fyrir þau farveg Jórdanar, sem annars streymir endalaust.
16 Thine, is the day, Yea, thine, the night, Thou, didst establish moon and sun;
Þú stjórnar bæði nóttu og degi og sólina og stjörnurnar hefur þú skapað.
17 Thou, didst set up all the bounds of the earth, As for summer and winter, thou, didst form them!
Öll náttúran er á valdi þínu og vetur og sumar eru þín verk.
18 Remember this, An enemy, hath reproached Yahweh, Yea, an impious people, have reviled thy Name.
Drottinn líttu á, óvinir þínir spotta þig, ofstopalýður óvirðir nafn þitt!
19 Do not deliver up, to a wild beast, the life of thy turtle-dove, The living host of thine oppressed ones, do not forget perpetually.
Ó, Drottinn, frelsaðu mig! Verndaðu turtildúfuna þína fyrir ránfuglunum. Bjargaðu eignarlýð þínum úr klóm varganna.
20 Have respect to thy covenant, For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.
Minnstu loforða þinna! Landið er hulið myrkri og ofbeldismenn út um allt.
21 May the crushed one not again be confounded, As for the oppressed and the needy, let them praise thy Name.
Drottinn, þjóð þín er kúguð, en láttu hana ekki þurfa að þola þessa svívirðing endalaust. Leyfðu hinum fátæku og hrjáðu að lofa nafn þitt!
22 Arise! O God, plead thine own cause, Remember the reproach of thee, from the impious one, all the day:
Komdu, ó Guð, og ákærðu óvini okkar. Hlustaðu á óþverrann sem þessi illmenni ausa yfir þig alla daga!
23 Do not forget the voice of thine adversaries, The noise of thine assailants, ascending continually.
Gleymdu ekki formælingum óvina þinna, þær glymja hærra og hærra.
