Psalms 74

1 An Instructive Psalm. Asaph’s. Wherefore, O God, hast thou cast off utterly? Shall thine anger smoke against the flock of thine own pasturing?

Usa ka maskil ni Asaf. O Dios, nganong gisalikway mo kami sa kahangtoran? Ngano nga ang imong kasuko misunog batok sa karnero diha sa imong sibsibanan?

2 Remember thine own assembly thou didst acquire aforetime, Thou didst redeem the tribe of thine own inheritance, Mount Zion, wherein thou didst take up thy habitation.

Hinumdomi ang imong katawhan, nga imong gipalit niadtong karaang kapanahonan, ang banay nga imong gitubos nga mahimo nga imong kaugalingong panulundon, ug ang Bukid sa Zion, diin ikaw mipuyo.

3 Lift up thy steps unto the places utterly unsafe, All the mischief!—the foe in the sanctuary!

Ngari tan-awa ang hingpit nga pagkagun-ob, ang tanang kadaot nga gibuhat sa mga kaaway sa balaang dapit.

4 Thine adversaries have roared in the midst of thine appointed meeting, They have set their ensigns as tokens!

Ang imong mga kaaway nagngulob taliwala sa imong piniling dapit; gipahimutang nila ang ilang mga bandira.

5 One used to be known according as he carried up high—into the thicket of trees—the axes;

Nanigbas (sila) gamit ang mga hatsa sama diha sa baga nga kalasangan.

6 But, now, the doors thereof all together, with axes and hammers, they batter down.

Gidugmok nila ug gipangguba ang tanang kinulitan; giguba nila kini pinaagi sa mga hatsa ug mga maso.

7 They have cast, into the fire, thy sanctuary, To the ground, have they profaned the habitation of thy Name.

Gisunog nila ang imong puluy-anan; gipanamastamasan nila ang imong pinuy-anan; gipukan kini ngadto sa yuta.

8 They have said in their heart, Let us suppress them altogether, They have burned up all the meeting-places of GOD in the land.

Miingon (sila) sa ilang mga kasingkasing, “Laglagon nato silang tanan.” Gisunog nila ang tanan nimong tigomanan sa yuta.

9 Our own signs, have we not seen, —There is no longer a prophet, —Neither is there with us, one who knoweth—How long!

Wala na kitay makita nga mga timaan, wala nay mga propeta, ug walay usa kanato ang nasayod kung hangtod kanus-a kini molungtad.

10 How long, O God, shall the adversary, reproach? Shall the enemy revile thy Name perpetually?

Hangtod kanus-a, O Ginoo, nga magtamay ang kaaway kanimo? Ang kaaway magpasipala ba sa imong ngalan sa kahangtoran?

11 Wherefore shouldst thou withdraw thy hand—thy right hand? [Bring it] out of the midst of thy bosom! (Selah)

Nganong imo mang gipugngan ang imong kamot, ang imong tuong kamot? Ipagawas ang imong tuong kamot sa imong bisti ug laglaga (sila)

12 But, God, hath been my king from aforetime, Working Deliverances in the midst of the earth.

Bisan pa niini ang Dios maoy akong hari gikan pa sa karaang kapanahonan, nga nagadala sa kaluwasan sa kalibotan.

13 Thou, didst cleave asunder, in thy might, the sea, Thou didst break in pieces the heads of the Crocodiles, [till they floated] on the waters;

Gibahin mo ang dagat pinaagi sa imong kusog; gidugmok mo ang mga ulo sa makalilisang nga mga mananap diha sa katubigan.

14 Thou, didst crush the heads of the Sea-Monster, Thou didst give him to be food, for the people of the deserts;

Gidugmok mo ang mga ulo sa Leviatan; gipakaon mo siya sa mga nagpuyo sa kamingawan.

15 Thou, didst cleave open fountain and torrent, Thou, didst dry up rivers of steady flow:

Giablihan mo ang mga tuboran ug kasapaan; gipahubas mo ang mga kasubaan.

16 Thine, is the day, Yea, thine, the night, Thou, didst establish moon and sun;

Imo ang adlaw, ug ang kagabhion imo man usab; gipahimutang mo ang adlaw ug bulan sa ilang dapit.

17 Thou, didst set up all the bounds of the earth, As for summer and winter, thou, didst form them!

Gipahimutang mo ang tanang utlanan sa kalibotan; ug ikaw ang naghimo sa ting-init ug sa tingtugnaw.

18 Remember this, An enemy, hath reproached Yahweh, Yea, an impious people, have reviled thy Name.

Hinumdomi kung giunsa sa kaaway paglabay ug mga pagtamay kanimo, O Yahweh, ug ang pagpasipala sa mga buangbuang nga mga tawo sa imong ngalan.

19 Do not deliver up, to a wild beast, the life of thy turtle-dove, The living host of thine oppressed ones, do not forget perpetually.

Ayaw itugyan ang kinabuhi sa imong salampati ngadto sa ihalas nga mananap. Ayaw kalimti hangtod sa kahangtoran ang kinabuhi sa dinaugdaog nimong katawhan.

20 Have respect to thy covenant, For the dark places of the earth are full of the habitations of violence.

Hinumdomi ang imong kasabotan, kay ang mangitngit nga mga rehiyon sa yuta napuno sa mga dapit sa kabangis.

21 May the crushed one not again be confounded, As for the oppressed and the needy, let them praise thy Name.

Ayaw itugot nga ang dinaugdaog mahibalik uban sa kaulaw; itugot nga ang kabos ug ang dinaugdaog modayeg sa imong ngalan.

22 Arise! O God, plead thine own cause, Remember the reproach of thee, from the impious one, all the day:

Bangon, O Dios; panalipdi ang imong kadungganan; hinumdomi kung giunsa ka pagtamay sa mga buangbuang sa tibuok adlaw.

23 Do not forget the voice of thine adversaries, The noise of thine assailants, ascending continually.

Ayaw kalimti ang tingog sa imong mga kaaway o ang kabanha niadtong padayon nga nagsupak kanimo.