< Psalms 73 >

1 A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.
مزمور آساف. براستی، خدا برای اسرائیل نیکوست یعنی برای آنانی که پاکدل هستند.
2 But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;
اما من نزدیک بود ایمانم را از دست بدهم و از راه راست گمراه شوم.
3 For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.
زیرا بر کامیابی بدکاران و شریران حسد بردم.
4 For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;
دیدم که در زندگی درد نمی‌کشند و بدنی قوی و سالم دارند.
5 Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.
مانند سایرین در زحمت نمی‌افتند و هیچ گرفتاری ندارند؛
6 For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;
در نتیجه با تکبر راه می‌روند و به مردم ظلم می‌کنند.
7 Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;
قلبشان مملو از خباثت است و از فکرشان شرارت تراوش می‌کند.
8 They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;
مردم را مسخره می‌کنند و حرفهای کثیف بر زبان می‌رانند. با غرور سخن می‌گویند و نقشه‌های شوم می‌کشند.
9 They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.
به خدایی که در آسمان است کفر می‌گویند و به انسانی که بر زمین است فحاشی می‌کنند.
10 Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;
پس مردم گول زندگی پرناز و نعمت آنها را می‌خورند
11 And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?
و می‌گویند: «خدای چگونه بداند؟ آیا آن متعال می‌داند بر این زمین چه می‌گذرد؟»
12 Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.
به این مردم شرور نگاه کنید! ببینید چه زندگی راحتی دارند و چگونه به ثروت خود می‌افزایند.
13 Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;
پس آیا من بیهوده خود را پاک نگه داشته‌ام و نگذاشته‌ام دستهایم به گناه آلوده شوند؟
14 And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!
نتیجه‌ای که هر روز از این کار عایدم می‌شود رنج و زحمت است.
15 If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.
ولی اگر این فکرهایم را بر زبان می‌آوردم، جزو مردم خداشناس محسوب نمی‌شدم.
16 When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:
هر چه فکر کردم نتوانستم بفهمم که چرا بدکاران در زندگی کامیاب هستند؛
17 Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —
تا اینکه به خانهٔ خدا رفتم و در آنجا به عاقبت کار آنها پی بردم.
18 Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.
ای خدا، تو بدکاران را بر پرتگاه‌های لغزنده گذاشته‌ای تا بیفتند و نابود شوند.
19 How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.
آری، آنها ناگهان غافلگیر شده، از ترس قالب تهی خواهند کرد.
20 As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.
آنها مانند خوابی هستند که وقتی انسان بیدار می‌شود از ذهنش محو شده است؛ همچنین وقتی تو ای خداوند، برخیزی آنها محو و نابود خواهند شد!
21 But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;
وقتی من به این حقیقت پی بردم، از خود شرمنده شدم!
22 But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.
من احمق و نادان بودم و نزد تو ای خدا، مانند حیوان بی‌شعور رفتار کردم!
23 Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;
با این حال، تو هنوز هم مرا دوست داری و دست مرا در دست خود گرفته‌ای!
24 By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.
تو با رهنمودهایت مرا در زندگی هدایت خواهی کرد و در آخر مرا به حضور پرجلالت خواهی پذیرفت.
25 Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.
ای خدا، من تو را در آسمان دارم؛ این برای من کافی است و هیچ چیز دیگر بر زمین نمی‌خواهم.
26 Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.
اگرچه فکر و بدنم ناتوان شوند، اما تو ای خدا، قوت و تکیه‌گاه همیشگی من هستی!
27 For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.
خدا کسانی را که از او دور شوند و به او خیانت کنند، نابود خواهد کرد.
28 But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.
اما من از اینکه نزدیک تو هستم لذت می‌برم! ای خداوند، من به تو توکل نموده‌ام و تمام کارهایت را می‌ستایم!

< Psalms 73 >