Psalms 73

1 A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.

۱ مزمور آساف هرآینه خدا برای اسرائیل نیکوست، یعنی برای آنانی که پاک دل هستند.

2 But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;

۲ واما من نزدیک بود که پایهایم از راه در رود ونزدیک بود که قدمهایم بلغزد.

3 For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.

۳ زیرا بر متکبران حسد بردم چون سلامتی شریران را دیدم.

4 For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;

۴ زیراکه در موت ایشان قیدها نیست و قوت ایشان مستحکم است.

5 Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.

۵ مثل مردم در زحمت نیستند ومثل آدمیان مبتلا نمی باشند.

6 For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;

۶ بنابراین گردن ایشان به تکبر آراسته است وظلم مثل لباس ایشان را می‌پوشاند.

7 Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;

۷ چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.

8 They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;

۸ استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.

9 They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.

۹ دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.

10 Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;

۱۰ پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.

11 And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?

۱۱ و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»

12 Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.

۱۲ اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.

13 Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;

۱۳ یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.

14 And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!

۱۴ و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.

15 If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.

۱۵ اگر می‌گفتم که چنین سخن گویم، هر آینه برطبقه فرزندان تو خیانت می‌کردم.

16 When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:

۱۶ چون تفکرکردم که این را بفهمم، در نظر من دشوار آمد.

17 Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —

۱۷ تابه قدسهای خدا داخل شدم. آنگاه در آخرت ایشان تامل کردم.

18 Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.

۱۸ هر آینه ایشان را در جایهای لغزنده گذارده‌ای. ایشان را به خرابیها خواهی انداخت.

19 How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.

۱۹ چگونه بغته به هلاکت رسیده‌اند! تباه شده، از ترسهای هولناک نیست گردیده‌اند.

20 As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.

۲۰ مثل خواب کسی چون بیدار شد، ای خداوندهمچنین چون برخیزی، صورت ایشان را ناچیزخواهی شمرد.

21 But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;

۲۱ لیکن دل من تلخ شده بود و در اندرون خود، دل ریش شده بودم.

22 But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.

۲۲ و من وحشی بودم ومعرفت نداشتم و مثل بهایم نزد تو گردیدم.

23 Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;

۲۳ ولی من دائم با تو هستم. تو دست راست مراتایید کرده‌ای.

24 By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.

۲۴ موافق رای خود مرا هدایت خواهی نمود و بعد از این مرا به جلال خواهی رسانید.

25 Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.

۲۵ کیست برای من در آسمان؟ و غیر ازتو هیچ‌چیز را در زمین نمی خواهم.

26 Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.

۲۶ اگرچه جسد و دل من زائل گردد، لیکن صخره دلم وحصه من خداست تا ابدالاباد.

27 For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.

۲۷ زیرا آنانی که ازتو دورند هلاک خواهند شد. و آنانی را که از توزنا می‌کنند، نابود خواهی ساخت.

28 But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.

۲۸ و اما مرانیکوست که به خدا تقرب جویم. بر خداوندیهوه توکل کرده‌ام تا همه کارهای تو را بیان کنم.