Psalms 73
1 A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.
Ang salmo ni Asaf. Tinuod gayod nga ang Dios maayo ngadto sa Israel, niadtong adunay putli ug kasingkasing.
2 But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;
Apan alang kanako, hapit madalin-as ang akong mga tiil; ang akong mga tiil hapit madalin-as samtang ako naglakaw
3 For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.
tungod kay nasina ako sa mga garboso sa dihang nakita ko ang pag-uswag sa mga daotan.
4 For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;
Tungod kay wala silay kasakitan hangtod sa ilang kamatayon, apan mga kusgan (sila) ug maayo ang ginakaon.
5 Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.
Gawasnon (sila) gikan sa mga kabug-aton sa ubang tawo; wala (sila) gisakit sama sa ubang tawo.
6 For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;
Ang garbo gidayandayan kanila sama sa kuwentas sa ilang liog; ang kasamok gibisti kanila sama sa kupo.
7 Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;
Tungod sa pagkabuta miabot ang sala; ang daotang mga panghunahuna milahos sa ilang mga kasingkasing.
8 They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;
Nagbugalbugal (sila) ug nagsulti ug daotan; sa ilang pagkagarboso nagbahad (sila) sa pagdaugdaog.
9 They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.
Ang ilang mga baba nagsulti batok sa kalangitan, ug ang ilang mga dila nagmartsa sa tibuok kalibotan.
10 Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;
Busa mibalik ang iyang katawhan ngadto kanila ug ang kadagaya sa katubigan nahubas.
11 And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?
Miingon (sila) “Giunsa man pagkasayod sa Dios? Aduna bay kahibalo diha sa Labing Halangdon?”
12 Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.
Timan-i kini: mga daotan kini nga katawhan; kanunay silang walay pagpakabana, nahimong hilabihan ka dato.
13 Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;
Tinuod gayod nga kawang lamang nga akong gipanalipdan kining akong kasingkasing ug gihugasan ang akong mga kamot sa pagkawalay sala.
14 And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!
Tungod kay sa tanang adlaw gisakit ako ug gipanton sa matag buntag.
15 If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.
Kung misulti ako, “Akong isulti kining mga butanga,” unya akong gibudhian kining kaliwatan sa imong mga anak.
16 When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:
Bisan gisulayan ko sa pagsabot kining mga butanga, lisod kaayo kini alang kanako.
17 Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —
Unya miadto ako sa puluy-anan sa Dios ug nasabtan ko ang ilang dangatan.
18 Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.
Tinuod gayod gibutang nimo (sila) sa danlog nga mga dapit; gihatod nimo (sila) sa kalaglagan.
19 How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.
Naunsa nga nahimo silang kamingawan sa usa ka higayon! Moabot ang ilang kataposan ug matapos (sila) sa makalilisang nga paagi.
20 As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.
Sama (sila) sa damgo nga sa pagkahuman ang tawo mahigmata; O Ginoo, sa dihang ikaw mobangon, dili na nimo hunahunaon kadtong mga damgoha.
21 But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;
Tungod kay ang akong kasingkasing nagmasulob-on, ug nasamdan ako pag-ayo.
22 But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.
Usa ako ka walay alamag ug kulang sa panabot; sama lang ako sa usa ka walay pagbati nga mananap sa imong atubangan.
23 Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;
Apan kanunay akong magauban kanimo; gigunitan mo ang akong tuong kamot.
24 By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.
Giyahi ako sa imong mga tambag ug human niana dawata ako sa himaya.
25 Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.
Kinsa may ako nga anaa sa langit apan ikaw? Walay bisan usa sa kalibotan nga akong gitinguha kung dili ikaw.
26 Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.
Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya man, apan ang Dios mao ang kusog sa akong kasingkasing hangtod sa kahangtoran.
27 For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.
Kadtong halayo gikan kanimo mangalaglag; gun-obon mo kadtong tanan nga wala nagmatinud-anon kanimo.
28 But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.
Apan alang kanako, ang gikinahanglan kong buhaton mao ang pagdangop kanimo Dios. Gihimo nakong dalangpanan si Yahweh nga Ginoo. Akong imantala ang tanan nimong gibuhat.
