< Psalms 72 >

1 Solomon’s. O God! thy justice, give, unto the king, And thy righteousness, unto the son of a king;
Ang salmo ni Solomon. Hatagi ang hari sa imong matarong nga kasugoan, Dios, ang imong pagkamatarong ngadto sa anak sa hari.
2 May he judge, Thy people with righteousness; And thine oppressed ones with justice;
Hinaot nga mohukom siya sa imong katawhan uban ang pagkamatarong ug sa imong mga kabos uban ang hustisya;
3 May the mountains bring peace to the people, And the hills [be laden] with righteousness;
hinaot nga ang kabukiran mohatag ug kalinaw alang sa katawhan; hinaot nga ang kabungtoran mohatag ug pagkamatarong.
4 May he, Vindicate the oppressed of the people, Bring deliverance to the children of the needy, and, Crush the oppressor.
Hinaot hukman niya ang kabos sa mga katawhan; hinaot nga luwason niya ang mga anak sa mga nagkinahanglan ug dugmukon ang mga nagdaugdaog.
5 Let men revere thee, With the sun, And in presence of the moon, Unto the remotest generation.
Hinaot nga pasidunggan ka nila samtang ang adlaw molungtad, ug hangtod nga ang bulan magpabilin sa tanang mga kaliwatan.
6 Let him come down, Like rain on fields to be mown, Like myriad drops on land to be reaped.
Hinaot nga mokanaog siya sama sa ulan diha sa pinutol nga mga sagbot, sama sa ulan nga mobisbis sa yuta.
7 May righteousness, in his days, blossom forth, And abundance of peace, till there be no moon.
Hinaot nga ang matarong modagsang sa iyang mga adlaw, ug hinaot adunay kadagaya sa kalinaw hangtod nga ang bulan mahanaw.
8 So let him have dominion, From sea to sea, And from the River ["Euphrates"] unto the ends of the earth;
Hinaot nga iyang dumalahan ang gikan sa dagat hangtod sa dagat, ug gikan sa Suba hangtod sa kinatumyan sa kalibotan.
9 Before him, let the men of the desert kneel, But, as for his foes, the dust, let them lick;
Hinaot nga kadtong mga nagpuyo sa kamingawan moyukbo sa iyang atubangan; hinaot nga ang iyang mga kaaway molukapa sa abog.
10 The kings of Tarshish and of the Coastlands, A gift, let them render, The kings of Sheba and Seba, A present, let them bring;
Hinaot nga ang mga hari sa Tarsis ug sa mga isla mohatag ug buhis; hinaot nga ang mga hari sa Sheba ug sa Seba mohatag ug mga gasa.
11 Yea let all kings, bow down unto him, Let, all nations, serve him;
Hinaot gayod nga ang tanang mga hari moyukbo sa iyang atubangan; hinaot nga ang tanang kanasoran moalagad kaniya.
12 Because he Rescueth, The needy from the rich, The oppressed, who hath no helper;
Tungod kay iyang gitabangan ang mga nagkinahanglan nga nagtuaw ug ang mga kabos nga walay laing magtatabang.
13 He Pitieth the weak and the needy, And, the lives of the needy, he Saveth:
Aduna siyay kaluoy sa mga kabos ug sa mga nagkinahanglan, ug iyang luwason ang kinabuhi sa mga nagkinahanglang katawhan.
14 From extortion, and, violence, he Redeemeth their life, And precious is their blood in his sight.
Iyang gitubos ang ilang mga kinabuhi gikan sa pagdaugdaog ug kasamok, ug ang ilang dugo bililhon sa iyang panan-aw.
15 Let him live, then! And be there given unto him of the gold of Sheba, —Let prayer also be offered for him continually, All the day, let him be blessed.
Hinaot nga mabuhi pa siya! Hinaot nga ang bulawan sa Sheba igahatag kaniya. Hinaot ang katawhan kanunay nga mag-ampo alang kaniya; hinaot nga ang Dios magpanalangin kaniya sa tanang adlaw.
16 May there be an abundance of corn in the earth, in the top of the mountains, —Let the fruit thereof, wave like Lebanon, And they of the city bloom like the fresh shoots of the earth.
Hinaot nga ang ilang yuta adunay kadagaya sa trigo; hinaot nga ipalidpalid ang mga tanom sa kinatumyan sa kabukiran. Hinaot nga ang bunga niini mahimong sama sa Lebanon; hinaot nga molabong ang katawhan sa mga siyudad sama sa mga sagbot sa kaumahan.
17 May his Name be age-abiding, In the presence of the sun, let his Name flourish, —And may all the families of the ground bless themselves in him, All nations, pronounce him happy!
Hinaot nga ang iyang ngalan molungtad hangtod sa kahangtoran; hinaot nga ang iyang ngalan magapadayon hangtod aduna pay adlaw; hinaot nga ang katawhan mapanalanginan pinaagi kaniya; hinaot nga ang tanang kanasoran motawag kaniya ug bulahan.
18 Blessed be Yahweh God, the God of Israel, —Who doeth wondrous things by himself alone;
Hinaot nga si Yahweh nga Dios, ang Dios sa Israel, mahimaya, nga mao ang nagbuhat sa kahibulongang mga butang.
19 And blessed be his glorious Name, unto times age-abiding, —And filled with his glory be all the earth, Amen and Amen!
Hinaot nga ang iyang mahimayaong ngalan pagadayegon hangtod sa kahangtoran, ug hinaot ang tibuok kalibotan mapuno sa iyang himaya. Amen ug Amen.
20 Ended are the prayers of David, son of Jesse.
Natapos na ang mga pag-ampo ni David nga anak ni Jess. Ikatulong Libro.

< Psalms 72 >