Psalms 71
1 In thee, O Yahweh, have I sought refuge, May I not be ashamed unto times age-abiding:
Drottinn, þú ert skjól mitt! Ekki yfirgefa mig!
2 In thy righteousness, wilt thou rescue me, and deliver me, Incline unto me thine ear, and save me:
Frelsaðu mig frá óvinum mínum, því að þú er réttlátur. Bjargaðu mér! Snúðu eyra þínu að mér og hlustaðu á mína einlægu bæn.
3 Be thou unto me, a Rock to dwell in, a Place of Security, To save me, For, my mountain crag and my stronghold, thou art.
Vertu mér vígi og skjól gegn öllum árásum.
4 Oh my God, deliver me, From the hand of the lawless one, From the clutch of the perverse and ruthless one;
Já, bjargaðu mér ó Guð, frá svikum þessara illmenna.
5 For, thou, art my hope, My Lord, Yahweh, My confidence from my youthful days:
Drottinn, þú ert mín síðasta von. Allt frá barnsaldri treysti ég á þig.
6 Upon thee, have I stayed myself from birth, Thou art he that severed me, from the body of my mother, Of thee, shall be my praise—continually.
Frá fæðingu hefur þú vakað yfir mér og verndað mig – skyldi ég ekki vegsama þig?!
7 A very wonder, have I been unto many, Seeing that, thou, hast been my strong refuge,
Velgengni mína, sem margir undrast, á ég vernd þinni að þakka.
8 My mouth shall be filled with, thy praise, All the day, with thy splendour.
Ég vil lofa þig liðlangan daginn, ó Guð, því að alls góðs hef ég notið úr hendi þinni.
9 Do not cast me off in the time of old age, When my vigour faileth, do not forsake me;
Nú þegar aldurinn færist yfir, þá vísa mér ekki frá. Hafnaðu mér ekki þegar þrekið minnkar.
10 For mine enemies have spoken of me, And, they who watch for my life, have taken counsel together;
Óvinir mínir hvísla:
11 Saying, God, hath forsaken him, Pursue and take him, For there is none to rescue.
„Guð hefur yfirgefið hann! Nú er hann auðveld bráð. Hann hefur engan sér til hjálpar!“
12 O God, be not far from me, O my God, to help me, make haste!
Guð minn, farðu ekki frá mér! Komdu fljótt og hjálpaðu mér!
13 Let them be ashamed—be consumed, Who are assailing my life, —Let them be covered with reproach and confusion, Who are seeking my hurt.
Útrýmdu þeim. Láttu þá verða til skammar sem óska mér óhamingju.
14 But, I, continually will hope, And will add to all thy praise;
En ég mun áfram treysta þér og ekki draga úr lofgjörð minni!
15 My mouth, shall relate thy righteousness, All the day, thy deliverance, For I know not the numbers.
Oftsinnis frelsaðir þú mig úr bráðri hættu. Ég vitna og rifja upp gæsku þína og daglega umhyggju.
16 I will enter into the mighty doings of My Lord—Yahweh, I will make mention of thy righteousness—thine alone.
Drottinn, styrkur þinn heldur mér uppi. Það skulu allir vita að þú einn ert góður og réttlátur.
17 O God, thou hast taught me from my youthful days, And, hitherto, have I been wont to tell of thy wonders;
Guð minn, allt frá æsku hjálpaðir þú mér – um dásemdarverk þín hef ég ekki þagað.
18 Even now, therefore, that I am old and grayheaded, O God, do not forsake me, —Until I tell of thine arm unto a [new] generation, Unto every one that is to come, thy might;
Nú er ég orðinn gamall og hárin grá, en Drottinn yfirgefðu mig ekki! Láttu mig lifa enn um stund, svo að unga kynslóðin fái að heyra um máttarverk þín.
19 And, as for thy righteousness, O God, up on high, Wherein thou hast wrought great things, O God! who is like unto thee?
Kraftur þinn og kærleikur, Drottinn, nær til himna. Ó, hve það er dásamlegt! Hvar er slíkan Guð að finna sem þig?!
20 Thou who hast let us see many distresses and misfortunes, Wilt again bring us to life, And, out of the resounding depths of the earth, wilt again raise us up;
Þú hefur sent okkur margvíslegt mótlæti – en ég veit að þú munt frelsa á ný og leyfa okkur að lifa!
21 Thou wilt increase my greatness, And, on every side, wilt comfort me.
Þú munt auka við heiður minn og hugga mig að nýju.
22 I also, will praise thee by the aid of a harp, Thy faithfulness, O my God, —I will make music unto thee with a lyre, Thou holy one of Israel;
Ég leik á hörpu mína og lofa þig, því að öll þín orð og fyrirheit hafa staðist, þú hinn heilagi í Ísrael.
23 My lips shall make a joyful noise, When I make music unto thee, And my soul which thou hast ransomed;
Ég vil lofa þig hárri röddu, því að þú hefur frelsað mig!
24 Even my tongue, all the day, shall softly utter thy righteousness, For they have turned pale—for they have blushed, Who were seeking my hurt.
Liðlangan daginn vitna ég um ást þína og réttlæti, því að óvinir mínir sem óskuðu mér ógæfu, voru auðmýktir og roðnuðu af skömm.
