Psalms 60

1 To the Chief Musician. Upon "The Lily of Testimony." A precious Psalm of David, to instruct. When he waged war with Aram-neharaim, and with Aram-zobah, —and then Joab returned and smote of Edom in the Valley of Salt, twelve thousand. O God, thou hast rejected us—hast scattered us, Thou hast been angry, Wilt thou restore us?

Müzik şefi için - “Antlaşma Zambağı” makamında Davut'un öğretici Miktamı Davut'un Aram-Naharayimliler ve Aram-Sovalılar'la çarpıştığı ve Yoav geri dönüp Tuz Vadisi'nde on iki bin Edomlu öldürdüğü zaman Bizi reddettin, parladın bize karşı, ey Tanrı, Öfkelendin; eski halimize döndür bizi!

2 Thou hast shaken the land—hast rent it, Heal thou the fractures thereof—for it hath tottered:

Salladın yeri, yarıklar açtın; Onar çatlaklarını, çünkü yer sarsılıyor.

3 Thou hast suffered thy people to see hardship, Thou hast let them drink the wine of confusion.

Halkına sıkıntı çektirdin, Sersemletici bir şarap içirdin bize.

4 Thou hadst given—to them that revere thee—a banner, to float aloft, Because of [thy] faithfulness. (Selah)

Sancak verdin senden korkanlara, Okçulara karşı açsınlar diye. (Sela)

5 That thy beloved ones may be delivered, Save thou with thine own right hand—and answer us.

Kurtar bizi sağ elinle, yardım et, Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

6 God, hath spoken in his holiness—I will exult! I will apportion Shechem, And, the Vale of Succoth, will I measure out;

Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde: “Şekem'i sevinçle bölüştürecek, Sukkot Vadisi'ni ölçeceğim.

7 Mine, is Gilead—and mine, Manasseh, But, Ephraim, is the defence, of my head, Judah, is my commander’s staff;

Gilat benimdir, Manaşşe de benim, Efrayim miğferim, Yahuda asam.

8 Moab, is my wash-bowl, Upon Edom, will I throw my shoe, Over Philistia! raise shout of triumph.

Moav yıkanma leğenim, Edom'un üzerine çarığımı fırlatacağım, Filist'e zaferle haykıracağım.”

9 Who will conduct me to a fortified city? Who will lead me as far as Edom!

Kim beni surlu kente götürecek? Kim bana Edom'a kadar yol gösterecek?

10 Is it not, thou, O God?—thou hast rejected us! And wilt thou not go forth, O God, with our hosts?

Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi? Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

11 Grant us help out of distress, For, vain, is the deliverance of man:

Yardım et bize düşmana karşı, Çünkü boştur insan yardımı.

12 In God, we shall do valiantly, He himself, therefore, will tread down our adversaries.

Tanrı'yla zafer kazanırız, O çiğner düşmanlarımızı.