< Psalms 51 >
1 To the Chief Musician. A Melody of David. When Nathan the Prophet had come to him, after he had gone in unto Bath-sheba. Be favorable unto me, O God, according to thy lovingkindness, And, in the multitude of thy compassions, blot out my transgressions;
Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
2 Thoroughly wash me from mine iniquity, And, from my sin, make me pure;
Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
3 For, my transgressions, do, I, acknowledge, And, my sin, is before me continually:
Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
4 Against thee—against thee alone, have I sinned, And, wickedness—in thine eyes, have I done, —That thou mayest, Be justified when thou speakest, —Be clear when thou judgest.
Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
5 Lo! in iniquity, was I brought forth, And, in sin, did my mother conceive me.
Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
6 Lo! faithfulness, hast thou desired in the inward parts, Yea, in the hidden part, wilt thou cause me to know, wisdom.
Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.
7 Wilt thou cleanse me from sin with hyssop, That I may be pure? Wilt thou wash me, That I may be whiter, than snow?
Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
8 Wilt thou cause me to hear joy and gladness? The bones thou hast crushed would exult.
Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.
9 Hide thy face from my sins, —And, all mine iniquities, blot out;
Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
10 A pure heart, create for me, O God, And, a steadfast spirit, renew within me.
Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
11 Do not cast me away from thy presence, And, thy Holy Spirit, do not take from me:
Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
12 Restore unto me the joy of thy salvation, And, with a willing spirit, wilt thou uphold me: —
Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
13 I would teach transgressors thy ways, And, sinners, unto thee, should return.
Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
14 Rescue me from shed-blood, O God, the God of my salvation, My tongue should shout thy righteousness;
Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.
15 O My Lord! my lips, wilt thou open, And, my mouth, shall declare thy praise.
Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
16 For thou wilt not desire sacrifice—that I should give it, Ascending-offering, will not please:
Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
17 The sacrifices of God, are a spirit that is broken, —A heart—broken and crushed, O God, thou wilt not despise.
Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
18 Do good, in thy good-pleasure, unto Zion, Wilt thou build the walls of Jerusalem!
Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.
19 Then, shalt thou desire the sacrifices of righteousness, Ascending-sacrifice and whole burnt-offering, Then, shall ascend upon thine altar, young bulls.
Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.