Psalms 44
1 To the Chief Musician. For the Sons of Korah. An Instructive Psalm. O God! with our own ears, have we heard, Our fathers, have recounted to us, —The work thou didst work, In their day, In the days of aforetime:
Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Thou thyself, with thine own hand—Didst dispossess, nations, and didst plant them, Didst break peoples in pieces, and didst spread them out:
Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 For, not by their own sword, gat they possession of the land, Nor did, their own arm, win victory for them, —But thine own right hand, and thine own arm, and the light of thy face, Because thou hadst accepted them.
Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
4 Thou thyself, art my king, O God, Command thou the victories of Jacob.
Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 By thee, will we thrust at, our adversaries, In thy Name, will we tread down our assailants;
Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 For, not in my bow, will I trust, Nor shall, my sword, give me victory;
Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 For thou hast saved us from our adversaries, And, them who hated us, hast thou put to shame.
Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 In God, have we boasted all the day, And, thy Name—unto times age-abiding, will we praise. (Selah)
Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)
9 But nay thou hast rejected, and confounded us, And wilt not go forth with our hosts;
Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Thou sufferest us to turn back from the adversary, And, they who hate us, have plundered at will:
Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Thou dost give us up like sheep to be devoured, And, amongst the nations, hast thou scattered us.
Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
12 Thou dost sell thy people for, no-value, And hast not made increase by their price.
Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Thou dost make us, A reproach to our neighbours, A mockery and a derision to them who are round about us:
Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Thou dost make us, A by-word among the nations, —A shaking of the head among the peoples.
Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
15 All the day, is my confusion before me, And, the shame of my face, hath covered me:
Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
16 At the voice of him who reproacheth and revileth, At the face of the foe and avenger.
Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 All this, hath come upon us, Yet had we not forgotten thee, Neither had we dealt falsely with thy covenant;
Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Our heart had not drawn back, Nor had our goings swerved from thy path;
Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 That thou shouldst have crushed us down in the place of wild dogs, And covered us over with a deadly shadow.
Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 If we had forgotten the Name of our God, And had spread forth our hands unto the GOD of the foreigner,
Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Would not, God, have searched into this, Seeing that, he, knoweth the secrets of the heart?
Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Surely, for thy sake, have we been slain all the day, We have been accounted as sheep for slaughter.
Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Awake thou! wherefore shouldst thou sleep, O Lord? Bestir thee! do not reject us altogether!
Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Wherefore shouldst thou hide, thy face? Shouldst forget our humiliation and our oppression?
Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 For our soul, sinketh down to the dust, Our body, cleaveth to the earth.
Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Arise to our help, And ransom us, because of thine own lovingkindness.
Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!
