Psalms 44

1 To the Chief Musician. For the Sons of Korah. An Instructive Psalm. O God! with our own ears, have we heard, Our fathers, have recounted to us, —The work thou didst work, In their day, In the days of aforetime:

برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.

2 Thou thyself, with thine own hand—Didst dispossess, nations, and didst plant them, Didst break peoples in pieces, and didst spread them out:

تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.

3 For, not by their own sword, gat they possession of the land, Nor did, their own arm, win victory for them, —But thine own right hand, and thine own arm, and the light of thy face, Because thou hadst accepted them.

قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.

4 Thou thyself, art my king, O God, Command thou the victories of Jacob.

ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.

5 By thee, will we thrust at, our adversaries, In thy Name, will we tread down our assailants;

ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.

6 For, not in my bow, will I trust, Nor shall, my sword, give me victory;

امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،

7 For thou hast saved us from our adversaries, And, them who hated us, hast thou put to shame.

زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.

8 In God, have we boasted all the day, And, thy Name—unto times age-abiding, will we praise. (Selah)

برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.

9 But nay thou hast rejected, and confounded us, And wilt not go forth with our hosts;

اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.

10 Thou sufferest us to turn back from the adversary, And, they who hate us, have plundered at will:

تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.

11 Thou dost give us up like sheep to be devoured, And, amongst the nations, hast thou scattered us.

ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.

12 Thou dost sell thy people for, no-value, And hast not made increase by their price.

تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.

13 Thou dost make us, A reproach to our neighbours, A mockery and a derision to them who are round about us:

ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.

14 Thou dost make us, A by-word among the nations, —A shaking of the head among the peoples.

ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.

15 All the day, is my confusion before me, And, the shame of my face, hath covered me:

از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.

16 At the voice of him who reproacheth and revileth, At the face of the foe and avenger.

از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.

17 All this, hath come upon us, Yet had we not forgotten thee, Neither had we dealt falsely with thy covenant;

این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.

18 Our heart had not drawn back, Nor had our goings swerved from thy path;

نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.

19 That thou shouldst have crushed us down in the place of wild dogs, And covered us over with a deadly shadow.

با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.

20 If we had forgotten the Name of our God, And had spread forth our hands unto the GOD of the foreigner,

اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،

21 Would not, God, have searched into this, Seeing that, he, knoweth the secrets of the heart?

آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟

22 Surely, for thy sake, have we been slain all the day, We have been accounted as sheep for slaughter.

تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.

23 Awake thou! wherefore shouldst thou sleep, O Lord? Bestir thee! do not reject us altogether!

ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!

24 Wherefore shouldst thou hide, thy face? Shouldst forget our humiliation and our oppression?

چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟

25 For our soul, sinketh down to the dust, Our body, cleaveth to the earth.

اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.

26 Arise to our help, And ransom us, because of thine own lovingkindness.

برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!