Psalms 44
1 To the Chief Musician. For the Sons of Korah. An Instructive Psalm. O God! with our own ears, have we heard, Our fathers, have recounted to us, —The work thou didst work, In their day, In the days of aforetime:
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Thou thyself, with thine own hand—Didst dispossess, nations, and didst plant them, Didst break peoples in pieces, and didst spread them out:
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 For, not by their own sword, gat they possession of the land, Nor did, their own arm, win victory for them, —But thine own right hand, and thine own arm, and the light of thy face, Because thou hadst accepted them.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Thou thyself, art my king, O God, Command thou the victories of Jacob.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 By thee, will we thrust at, our adversaries, In thy Name, will we tread down our assailants;
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 For, not in my bow, will I trust, Nor shall, my sword, give me victory;
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 For thou hast saved us from our adversaries, And, them who hated us, hast thou put to shame.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 In God, have we boasted all the day, And, thy Name—unto times age-abiding, will we praise. (Selah)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 But nay thou hast rejected, and confounded us, And wilt not go forth with our hosts;
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Thou sufferest us to turn back from the adversary, And, they who hate us, have plundered at will:
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Thou dost give us up like sheep to be devoured, And, amongst the nations, hast thou scattered us.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 Thou dost sell thy people for, no-value, And hast not made increase by their price.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Thou dost make us, A reproach to our neighbours, A mockery and a derision to them who are round about us:
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Thou dost make us, A by-word among the nations, —A shaking of the head among the peoples.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 All the day, is my confusion before me, And, the shame of my face, hath covered me:
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 At the voice of him who reproacheth and revileth, At the face of the foe and avenger.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 All this, hath come upon us, Yet had we not forgotten thee, Neither had we dealt falsely with thy covenant;
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Our heart had not drawn back, Nor had our goings swerved from thy path;
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 That thou shouldst have crushed us down in the place of wild dogs, And covered us over with a deadly shadow.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 If we had forgotten the Name of our God, And had spread forth our hands unto the GOD of the foreigner,
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 Would not, God, have searched into this, Seeing that, he, knoweth the secrets of the heart?
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 Surely, for thy sake, have we been slain all the day, We have been accounted as sheep for slaughter.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Awake thou! wherefore shouldst thou sleep, O Lord? Bestir thee! do not reject us altogether!
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Wherefore shouldst thou hide, thy face? Shouldst forget our humiliation and our oppression?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 For our soul, sinketh down to the dust, Our body, cleaveth to the earth.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Arise to our help, And ransom us, because of thine own lovingkindness.
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
