Psalms 44

1 To the Chief Musician. For the Sons of Korah. An Instructive Psalm. O God! with our own ears, have we heard, Our fathers, have recounted to us, —The work thou didst work, In their day, In the days of aforetime:

Nadungog namo sa among mga igdulongog, Dios, ang among katigulangan nag-sulti kanamo sa mga butang nga imong nabuhat sa ilang mga panahon, sa karaang mga panahon.

2 Thou thyself, with thine own hand—Didst dispossess, nations, and didst plant them, Didst break peoples in pieces, and didst spread them out:

Gipapahawa mo ang mga nasod pinaagi sa imong mga kamot, apan gitanom mo ang among mga katawhan; gipasakitan mo ang imong mga katawhan, apan gipakatag mo ang among katawhan sa kayutaan.

3 For, not by their own sword, gat they possession of the land, Nor did, their own arm, win victory for them, —But thine own right hand, and thine own arm, and the light of thy face, Because thou hadst accepted them.

Kay wala nila naangkon ang yuta nga ilang gipanag-iya pinaagi sa ilang espada, ni ang ilang mga bukton nagluwas kanila; apan pinaagi sa imong tuong kamot, sa imong bukton, ug sa kahayag sa imong panagway, tungod kay midapig kaman kanila.

4 Thou thyself, art my king, O God, Command thou the victories of Jacob.

Dios, Ikaw ang akong Hari; pagmando ug kadaogan kang Jacob.

5 By thee, will we thrust at, our adversaries, In thy Name, will we tread down our assailants;

Pinaagi kanimo ipaubos namo ang among mga kaaway; pinaagi sa imong ngalan amo silang tamak-tamakan, kadtong nakigbatok kanamo.

6 For, not in my bow, will I trust, Nor shall, my sword, give me victory;

Kay wala ako misalig sa akong pana, ni ang akong espada nga magluwas kanako.

7 For thou hast saved us from our adversaries, And, them who hated us, hast thou put to shame.

Apan giluwas mo kami gikan sa among mga kaaway, ug gipakaulawan kadtong nagdumot kanamo.

8 In God, have we boasted all the day, And, thy Name—unto times age-abiding, will we praise. (Selah)

Diha sa Dios makapasigarbo kami sa tibuok nga adlaw, ug kami magapasalamat sa imong ngalan hangtod sa hangtod. (Selah)

9 But nay thou hast rejected, and confounded us, And wilt not go forth with our hosts;

Apan karon gihulog mo kami ug gipakaulawan, ug wala ka miuban sa among mga sundalo.

10 Thou sufferest us to turn back from the adversary, And, they who hate us, have plundered at will:

Gipabalik mo kami gikan sa mga kaaway; ug kadtong nagdumot kanamo giilog ang among mga kabtangan alang sa ilang kaugalingon.

11 Thou dost give us up like sheep to be devoured, And, amongst the nations, hast thou scattered us.

Gihimo mo kaming sama sa karnero nga gitagana alang sa pagkaon ug gitibulaag taliwala sa mga kanasoran.

12 Thou dost sell thy people for, no-value, And hast not made increase by their price.

Gibaligya mo ang imong katawhan alang sa wala; ug wala nadugangan ang imong bahandi tungod niana.

13 Thou dost make us, A reproach to our neighbours, A mockery and a derision to them who are round about us:

Gipahinginlan mo kami sa among mga silingan, gipakaulawan ug gipasipalahan niadtong nagpalibot kanamo.

14 Thou dost make us, A by-word among the nations, —A shaking of the head among the peoples.

Gipabugalbugalan mo kami taliwala sa mga nasod, ug nagpanglingolingo ang mga tawo sa ilang mga ulo taliwala sa mga katawhan.

15 All the day, is my confusion before me, And, the shame of my face, hath covered me:

Sa tibuok adlaw ang kaulaw anaa kanako, ug ang kaulawan nagtabon sa akong panagway.

16 At the voice of him who reproacheth and revileth, At the face of the foe and avenger.

Tungod sa iyang tingog sa pagbadlong ug pagtamay, tungod sa kaaway ug sa nagapanimalos.

17 All this, hath come upon us, Yet had we not forgotten thee, Neither had we dealt falsely with thy covenant;

Kining tanan miabot kanamo; apan kami wala nakalimot kanimo o nakalapas sa imong kasabotan.

18 Our heart had not drawn back, Nor had our goings swerved from thy path;

Ang among kasingkasing wala mibalik, ang among lakang wala mawala sa imong dalan.

19 That thou shouldst have crushed us down in the place of wild dogs, And covered us over with a deadly shadow.

Apan gibuak mo kami sa dapit sa mga ihalas nga iro ug gitabonan kami sa landong sa kamatayon.

20 If we had forgotten the Name of our God, And had spread forth our hands unto the GOD of the foreigner,

Kung among nalimtan ang ngalan sa among Dios o nagbayaw sa among mga kamot sa diosdios,

21 Would not, God, have searched into this, Seeing that, he, knoweth the secrets of the heart?

Dili ba makita man kini sa Dios? Kay nasayod siya sa gitago sa kasingkasing.

22 Surely, for thy sake, have we been slain all the day, We have been accounted as sheep for slaughter.

Sa pagkatinuod, alang kanimo nabutang kami sa kamatayon sa tibuok adlaw; sama kami sa karnero nga ihawonon.

23 Awake thou! wherefore shouldst thou sleep, O Lord? Bestir thee! do not reject us altogether!

Pagmata, nganong natulog ka man, Ginoo? Barog, ayaw kami isalikway kanunay.

24 Wherefore shouldst thou hide, thy face? Shouldst forget our humiliation and our oppression?

Nganong gitago mo man ang imong panagway ug gikalimtan ang among kasakit ug ang among pagkadinaugdaog?

25 For our soul, sinketh down to the dust, Our body, cleaveth to the earth.

Kay kami natunaw ug nahimong abog; ug ang among mga lawas nasagol sa yuta.

26 Arise to our help, And ransom us, because of thine own lovingkindness.

Tindog ug tubsa kami alang sa imong matinud-nong kasabotan.