Psalms 39
1 To the Chief Musician. For Jeduthun. A Melody of David. I said, [to myself, ] I will take heed to my ways, That I sin not with my tongue, —I will put on my mouth a muzzle, So long as the lawless is before me.
Ég hugsaði: „Ég ætla ekki að kvarta, né segja neitt ljótt meðan óguðlegir heyra til.“
2 I was dumb with silence, I held my peace, afar from happiness, But, my pain had been stirred:
Og ég þagði. En hið innra leið mér verr og verr.
3 Hot was my heart within me, While I was musing, there was kindled a fire, I spake with my tongue!
Ég hélt aftur af mér, en gremjan magnaðist í mér. Að lokum gat ég ekki orða bundist:
4 Let me know, O Yahweh, mine end, And the measure of my days—what it is, I would know how short-lived I am.
„Drottinn, fæ ég aðeins að lifa örfá ár í viðbót?
5 Lo! as hand-breadths, hast thou granted my days, and my life-time, is as nothing before thee, —Surely, a mere breath, are all men, [even] such as stand firm. (Selah)
Ævi mín er lítið lengri en höndin á mér! Og í þínum augum er hún nánast ekki neitt! Maðurinn, hvað er hann? Vindblær, flöktandi skuggi!
6 Surely as a shadow, doth every man wander, Surely in vain, do they bustle about, he heapeth things up, and knoweth not who shall gather them in.
Ys hans og amstur kemur engu til leiðar. Hann rakar saman fé sem svo aðrir eyða!“
7 Now, therefore, for what have I waited, O My Lord? My hope, is, in thee.
En á hvern vona ég þá? Drottinn, ég vona á þig!
8 From all my transgressions, rescue thou me, —The reproach of the base, oh do not make me!
Frelsa mig frá syndum mínum svo að heimskingjarnir hafi mig ekki að spotti.
9 I am dumb, I cannot open my mouth, for, thou, hast done it.
Drottinn, ég þegi því að þú hefur talað. Ég vil ekki kvarta, því að þú hefur refsað mér.
10 Remove from off me thy stroke, Because of the hostility of thy hand, am, I, consumed.
Drottinn láttu refsingu þína taka enda – ég þoli ekki meira!
11 When, by rebukes for iniquity, thou hast corrected a man, Then hast thou consumed, as a moth, all that was delightful within him, Surely, a breath, are all men. (Selah)
Þegar þú hirtir manninn vegna synda hans, þá er nánast úti um hann. Hann er sem mölétin flík, já, hann líður burt eins og gufa.
12 Hear my prayer, O Yahweh, And, unto my cry for help, give ear, At my tears, do not be silent, —For, a sojourner, am, I, with thee, A stranger, like all my fathers.
Heyr þú bæn mína, Drottinn, hlustaðu á hróp mitt! Vertu ekki hljóður við tárum mínum. Mundu að ég er gestur hér, förumaður á þessari jörð eins og forfeður mínir.
13 Look away from me that I may brighten up, Ere yet I depart and am no more.
Miskunna þú mér, Drottinn og læknaðu mig. Lofaðu mér aftur að sjá glaðan dag áður en ég dey.
