Psalms 2

1 Wherefore have nations assembled in tumult? Or should, peoples, mutter an empty thing?

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 The kings of earth take their station, and, grave men, have met by appointment together, —against Yahweh, and against his Anointed One [saying]:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 Let us break asunder their bonds, —and cast from us their cords!

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 He that sitteth in the heavens, will laugh, —My Lord, will mock at them:

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 Then, will he speak unto them in his anger, and, in his wrath, confound them:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 Yet, I, have installed my king, —on Zion my holy mountain.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 Let me tell of a decree, —Yahweh, hath said unto me, My son, thou art, I, to-day, have begotten thee:

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 Ask of me, and let me give nations as thine inheritance, and, as thy possession, the ends of the earth:

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 Thou shalt shepherd them with a sceptre of iron, —as a potter’s vessel, shalt thou dash them in pieces.

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 Now, therefore, ye kings, show your prudence, Be admonished, ye judges of earth:

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 Serve Yahweh with reverence, and exult with trembling:

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 Kiss the son, lest he be angry, and ye perish by the way, for soon might be kindled his anger, —How happy are all who seek refuge in him!

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!