Psalms 147
1 Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
