Psalms 107
1 O give thanks to Yahweh—For he is good, For, age-abiding, is his lovingkindness.
Þakkið Drottni, því að hann er góður og miskunn hans varir að eilífu.
2 Let the redeemed of Yahweh say, Whom he hath redeemed from the hand of the adversary;
Hafi Drottinn frelsað þig, þá segðu frá því! Segðu öðrum frá því að hann hafi frelsað þig frá óvinum þínum.
3 And, out of the lands, hath gathered them—From the east and from the west, From the north and from the south.
Hann leiddi hina útlægu heim frá ystu endimörkum jarðarinnar.
4 They wandered about in the desert—in a waste, Way to a city to dwell in, found they none;
Þeir ráfuðu heimilislausir um eyðimörkina,
5 Hungry—yea thirsty, their soul, within them, fainted:
hungraðir og þyrstir og að niðurlotum komnir.
6 Then made they outcry to Yahweh, in their peril, Out of their distresses, he rescued them;
„Drottinn, hjálpaðu okkur!“hrópuðu þeir, og hann svaraði bæn þeirra!
7 And led them by a straight road, That they might journey to a city to dwell in.
Hann leiddi þá í öruggt skjól, til byggilegrar borgar.
8 Let them give thanks to Yahweh for his lovingkindness, and for his wonderful dealings with the sons of men;
Ó, að þetta fólk vildi nú lofa Drottin fyrir miskunn hans og öll hans dásamlegu verk,
9 For he hath satisfied the longing soul, and, the famished soul, hath he filled with good.
því að hann svalar þyrstri sál og mettar hungraðan gæðum.
10 The dwellers in darkness and death-shade, bound with oppression and iron;
Hverjir eru þessir sem sitja í myrkri og skugga dauðans, þjáðir af eymd og volæði?
11 Because they had rebelled against the sayings of GOD, —and, the counsel of the Most High, they had spurned;
Þeir gerðu uppreisn gegn Drottni, fyrirlitu hann, hinn hæsta Guð.
12 And he bowed down, with labour, their heart, They staggered, with no one to help,
Þess vegna beygði hann þá með mæðu. Þeir hrösuðu og enginn gat hjálpað þeim á fætur.
13 Then made they outcry to Yahweh in their peril, Out of their distresses, he saved them;
Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim!
14 He brought them forth out of darkness and death-shade, and, their fetters, he tare off.
Hann leiddi þá út úr myrkri og skugga dauðans og braut fjötra þeirra.
15 Let them give thanks to Yahweh for his lovingkindness, and for his wonderful dealings with the sons of men!
Þeir skulu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans miskunnarverk!
16 For he brake in pieces the doors of bronze, And, the bars of iron, he hewed asunder.
Því að hann mölvaði hlið dýflissunnar og braut sundur rimlana.
17 The perverse, by reason of their transgression, and on account of their iniquities, are afflicted;
Sumir kölluðu yfir sig ógæfu með heimsku sinni.
18 All manner of food, their soul abhorreth, and so they draw near unto the gates of death,
Loks bauð þeim við öllum mat. Þeir sáu ekkert framundan nema dauðann.
19 Then make they outcry to Yahweh in their peril, and, out of their distresses, he saveth them.
Þá kölluðu þeir til Drottins í neyð sinni og hann bjargaði þeim úr angist þeirra, kom þeim á réttan veg.
20 He sendeth his word, and healeth them, and delivereth them from their graves.
Hann sendi út orð sitt og læknaði þá, hreif þá frá dyrum dauðans.
21 Let them give thanks to Yahweh for his lovingkindness, and for his wonderful dealings with the sons of men!
Ó, að menn þessir vildu lofa Drottin fyrir elsku hans og öll hans dásemdarverk!
22 Yea let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and recount his works with a shout.
Þeir þakki honum heilshugar og kunngjöri verk hans með gleði.
23 Men who go down to the sea, in ships, doing business through mighty waters;
Og svo eru þeir sem sigla um höfin, kaupmenn sem flytja vörur milli landa.
24 They, see the works of Yahweh, and his wonders in the deep;
Einnig þeir fá að reyna máttarverk Drottins.
25 And he speaketh, and there ariseth a tempestuous wind, which lifteth on high its rolling waves;
Hann kallar á storminn og lætur öldurnar rísa.
26 They mount the heavens, they descend the roaring deeps, their soul, by trouble, dissolveth;
Skipin sveiflast til himins og hverfa í öldudali – öllum um borð fellst hugur í neyðinni.
27 They reel and stagger, like a drunken man, and, all their wisdom, is engulfed,
Þeir ramba og skjögra eins og drukknir menn og vita ekki sitt rjúkandi ráð.
28 Then make they outcry to Yahweh in their peril, and, out of their distresses, he bringeth them forth,
Þá hrópa þeir til Drottins í neyð sinni og hann frelsar þá.
29 He calmeth the storm to a whisper, and silent are their rolling waves:
Hann kyrrir bæði sjó og vind.
30 Then are they glad, because they are hushed, And he guideth them unto their desired haven.
Hvílík blessun að ná höfn og njóta lognsins!
31 Let them give thanks to Yahweh for his lovingkindness, and for his wonderful dealings with the sons of men!
Ó, að þessir menn vildu þakka Drottni miskunn hans og öll hans dásemdarverk.
32 Yea let them extol him in the convocation of the people, and, in the seated company of elders, let them praise him.
Þeir lofi hann upphátt í söfnuðinum og í áheyrn leiðtoga Ísraels.
33 He turneth Rivers into a desert, and, Springs of Water, into thirsty ground,
Hann þurrkar upp fljótin
34 A Land of Fruit, into a waste of salt, For the wickedness of them who dwell therein.
og gerir land óguðlegra að skorpinni saltsléttu.
35 He turneth A Desert, into a pool of water, and, A Parched Land into springs of water;
En hann kann líka að breyta auðninni í frjósama og vatnsríka vin.
36 And hath caused the famished to dwell there, And they have built them a city to dwell in;
Þangað leiðir hann hungraða sem setjast þar að og byggja sér borgir,
37 And have sown fields, and planted vineyards, and made them fruits of increase:
sá í akra, gróðursetja víngarða og afla afurða.
38 Thus hath he blessed them, and they have multiplied greatly, And, their cattle, he maketh not few.
Þannig blessar hann! Og þeir margfaldast stórum og fénaði þeirra fjölgar.
39 So have they become few and been brought low, By oppression, misfortune, and sorrow;
Sumir missa allt í ofsókn, þjáningu og sorg,
40 He poureth contempt upon nobles, and causeth them to wander in a pathless waste;
því að Guð sendir hrokafullum skömm og lætur tignarmenn ráfa um í rústum,
41 But he hath set the needy on high from affliction, and made families, like a flock: —
en hann bjargar fátæklingum sem honum treysta, gefur þeim fjölda afkomenda og mikla hagsæld.
42 The upright seeth and is glad, And, all perverseness, hath closed her mouth.
Þetta sjá hinir guðhræddu og þeir gleðjast, meðan óguðlegir þegja í skömm.
43 Who is wise? then let him observe these things! and diligently consider the lovingkindness of Yahweh.
Þú sem ert vitur, hugleiddu þetta! Hugsaðu um miskunn og kærleika Drottins.
