< Psalms 106 >

1 Praise ye Yah, Give ye thanks to Yahweh—For he is good, For age-abiding, is his lovingkindness.
سپاس بر خداوند! خداوند را سپاس گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.
2 Who can relate the mighty deeds of Yahweh? can cause to be heard, all his praise?
کیست که بتواند تمام کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است بیان کند و شکر و سپاس او را آنچنان که باید و شاید، بجا آورد؟
3 How happy! They who observe justice, He that executeth righteousness at all times.
خوشا به حال آنانی که با انصاف هستند و همیشه آنچه را راست است انجام می‌دهند.
4 Remember me, O Yahweh, when thou acceptest thy people, Visit me, with thy salvation;
ای خداوند، هنگامی که بر قوم خود رحمت می‌فرمایی و آنها را نجات می‌دهی مرا نیز به یاد آور و نجات بده تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و با قوم تو شادی کنم و در فخر آنها شریک باشم.
5 That I may look upon the welfare of thy chosen ones, That I may rejoice in the joy of thy nation, That I may glory, with thine inheritance.
6 We have sinned—with our fathers, We have acted perversely, we have committed lawlessness;
ما نیز مانند اجداد خود گناه کرده‌ایم؛ شرور و بدکار بوده‌ایم.
7 Our fathers, in Egypt, understood not thy wonders, They remembered not the abounding of thy lovingkindnesses, but rebelled by the sea—at the Red Sea.
اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبتهای تو را فراموش کردند و در کنار دریای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند.
8 Yet he saved them, for the sake of his Name, to make known his mighty power;
اما تو، به خاطر نام خود، آنها را نجات دادی و بدین وسیله قدرت خود را آشکار ساختی.
9 So he rebuked the Red Sea, and it dried up, And he led them through deeps, as pasture-land;
دریای سرخ را امر فرمودی و خشک گردید و بنی‌اسرائیل را هدایت کردی تا از میان دریا که همچون بیابان، خشک شده بود گذر کنند.
10 And saved them from the hand of one full of hatred, And redeemed them out of the hand of the foe;
آنها را از دست دشمنانشان رهانیدی و آزاد ساختی.
11 So the waters covered their adversaries, Not one from among them, was left.
همه دشمنان آنها در دریا غرق شدند و حتی یکی از آنها نیز زنده نماند.
12 They believed therefore in his words, They sang his praise.
آنگاه قوم خداوند، به وعده‌های او ایمان آوردند و او را با سرود ستایش کردند.
13 Soon forgat they his works, —They waited not for his counsel;
ولی طولی نکشید که معجزاتش را فراموش کردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند.
14 But lusted a lust in the desert, and tested GOD in the waste.
آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان کردند.
15 So he gave them their request, but sent leanness into their soul.
خدا هم آنچه را که خواستند به ایشان داد، ولی آنها را به بیماری سختی مبتلا ساخت.
16 And they became jealous of Moses in the camp, —of Aaron the holy one of Yahweh;
بنی‌اسرائیل در صحرا به موسی و هارون، پیشوایان برگزیده خداوند، حسد بردند.
17 The earth opened and engulfed Dathan, and covered up the assembly of Abiram;
آنگاه زمین دهان گشود و «داتان» و «ابیرام» را با خاندانشان فرو برد،
18 Then was kindled a fire in their assembly, —a flame, consumed the lawless ones.
و آتش از آسمان بر طرفداران ایشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانید.
19 They made a calf in Horeb, —and bowed down to a molten image;
بنی‌اسرائیل در دامنه کوه سینا بُتی گوساله شکل از طلا ساختند و آن را پرستش کردند.
20 Thus changed they my glory, for the similitude of an ox that eateth grass.
آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند.
21 They forgat GOD their saviour, who had done great things in Egypt:
آنها خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و کارهای شگفت‌انگیز او را در مصر سرزمین حام و دریای سرخ فراموش کردند.
22 Wonders in the land of Ham, Terrible things by the Red Sea.
23 Then would he have bidden to destroy them, —had not Moses his chosen, stood in the breach before him, To turn back his wrath from destroying.
آنگاه خداوند خواست ایشان را هلاک کند، ولی خادم برگزیده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود که از نابود کردن آنها بگذرد.
24 And they refused the delightful land, They believed not his word;
بنی‌اسرائیل نمی‌خواستند وارد سرزمین موعود شوند، چون به وعده خدا که گفته بود آن زمین را به ایشان می‌دهد، ایمان نداشتند.
25 But murmured in their tents, —They hearkened not unto the voice of Yahweh.
آنها در خیمه‌های خود پیوسته غرغر می‌کردند و به دستورهای خداوند گوش نمی‌دادند.
26 So he lifted up his hand unto them, that he would let them fall in the desert;
از این رو، خداوند خواست ایشان را در صحرا نابود کند،
27 And would disperse their seed among the nations, and would scatter them throughout the lands.
و فرزندانشان را در سرزمینهای بیگانه پراکنده و آواره سازد.
28 Yet they let themselves be bound to Baal-peor, —and did eat sacrifices to the dead:
بنی‌اسرائیل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی که به بتهای بی‌جان تقدیم می‌شد، خوردند.
29 So they provoked to anger by their doings, and a plague, made a breach among them.
با این رفتار خود، خشم خداوند را برانگیختند که به سبب آن بیماری وبا دامنگیر آنها شد.
30 Then stood up Phinehas, and interposed, and stayed was the plague:
آنگاه «فینحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گردید.
31 So it was counted unto him, for righteousness, To generation after generation, unto times age abiding.
این کار نیک فینحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نیکی یاد خواهند کرد.
32 And they provoked by the waters of Meribah, —And it fared ill with Moses, for their sakes;
بنی‌اسرائیل در کنار چشمهٔ «مریبه»، خداوند را خشمگین ساختند، چنانکه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمین کنعان محروم شد.
33 For they embittered his spirit, and he spake rashly with his lips.
زیرا چنان موسی را به ستوه آوردند که او غضبناک شده، سخن ناشایست به زبان راند.
34 They destroyed not the peoples of which Yahweh had spoken to them;
آنها، قومهایی را که خداوند گفته بود از بین ببرند، نکشتند،
35 But had fellowship with the nations, and learned their doings;
بلکه با آنها وصلت نمودند و از کارهای بد ایشان پیروی کردند.
36 Yea they served their idols, and they became to them a snare:
بتهای آنها را پرستش نمودند و با این کار، خود را محکوم به مرگ کردند.
37 Yea they sacrificed their sons and their daughters to mischievous demons;
اسرائیلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی کردند.
38 And poured out innocent blood, the blood of their sons and their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan, And the land was polluted with blood-shed;
خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای کنعان ریختند و زمین موعود را با خون آنها ناپاک ساختند.
39 And they became unclean by their works, and became unchaste in their doings.
با این کارها، خود را آلوده کردند و به خدا خیانت ورزیدند.
40 Then was kindled the anger of Yahweh with his people, and he abhorred his own inheritance.
بنابراین، خشم خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد و او از آنها بیزار گردید.
41 So he delivered them up into the hand of the nations, And they who hated them, had dominion over them;
آنها را به دست قومهایی که از ایشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حکمرانی کنند.
42 And their enemies oppressed them, And they were bowed down under their hand.
دشمنانشان بر آنها ظلم کردند و ایشان را خوار و ذلیل ساختند.
43 Many times, did he rescue them, —But, they, rebelled by their counsel, and sank low in their iniquity.
خداوند بارها بنی‌اسرائیل را از دست دشمنانشان نجات بخشید، ولی آنها هر بار بر ضد او شوریدند و در گناهان خود بیشتر غرق شدند.
44 Then looked he on the distress which befell them, —when he heard their loud cry;
با وجود این، هنگامی که فریاد برآوردند، خداوند به داد ایشان رسید و به درماندگی آنها توجه نمود.
45 Then remembered he, for them, his covenant, and was moved to pity, according to the abounding of his lovingkindnesses;
او وعده‌ای را که به ایشان داده بود، به یاد آورد و به سبب محبت فراوانش، آنها را مجازات نکرد.
46 And granted them compassion before all their captors.
او دل اسیرکنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم کنند.
47 Save us, O Yahweh our God, and gather us from among the nations, That we may give thanks unto thy holy Name, That we may triumph aloud in thy praise.
ای یهوه، خدای ما، ما را نجات ده. ما را از میان قومها جمع کن، تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم و در ستایش تو فخر کنیم.
48 Blessed be Yahweh, God of Israel, from one age even unto another, And all the people, shall say, Amen! Praise ye Yah!
متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابد. و همه مردم بگویند «آمین!» سپاس بر خداوند!

< Psalms 106 >