Psalms 106
1 Praise ye Yah, Give ye thanks to Yahweh—For he is good, For age-abiding, is his lovingkindness.
Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
2 Who can relate the mighty deeds of Yahweh? can cause to be heard, all his praise?
Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
3 How happy! They who observe justice, He that executeth righteousness at all times.
Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
4 Remember me, O Yahweh, when thou acceptest thy people, Visit me, with thy salvation;
Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
5 That I may look upon the welfare of thy chosen ones, That I may rejoice in the joy of thy nation, That I may glory, with thine inheritance.
Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
6 We have sinned—with our fathers, We have acted perversely, we have committed lawlessness;
Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
7 Our fathers, in Egypt, understood not thy wonders, They remembered not the abounding of thy lovingkindnesses, but rebelled by the sea—at the Red Sea.
Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
8 Yet he saved them, for the sake of his Name, to make known his mighty power;
En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
9 So he rebuked the Red Sea, and it dried up, And he led them through deeps, as pasture-land;
Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
10 And saved them from the hand of one full of hatred, And redeemed them out of the hand of the foe;
Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
11 So the waters covered their adversaries, Not one from among them, was left.
Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
12 They believed therefore in his words, They sang his praise.
Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
13 Soon forgat they his works, —They waited not for his counsel;
En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
14 But lusted a lust in the desert, and tested GOD in the waste.
en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
15 So he gave them their request, but sent leanness into their soul.
Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
16 And they became jealous of Moses in the camp, —of Aaron the holy one of Yahweh;
Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
17 The earth opened and engulfed Dathan, and covered up the assembly of Abiram;
Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
18 Then was kindled a fire in their assembly, —a flame, consumed the lawless ones.
Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
19 They made a calf in Horeb, —and bowed down to a molten image;
Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
20 Thus changed they my glory, for the similitude of an ox that eateth grass.
og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
21 They forgat GOD their saviour, who had done great things in Egypt:
Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
22 Wonders in the land of Ham, Terrible things by the Red Sea.
sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
23 Then would he have bidden to destroy them, —had not Moses his chosen, stood in the breach before him, To turn back his wrath from destroying.
Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
24 And they refused the delightful land, They believed not his word;
Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
25 But murmured in their tents, —They hearkened not unto the voice of Yahweh.
Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
26 So he lifted up his hand unto them, that he would let them fall in the desert;
Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
27 And would disperse their seed among the nations, and would scatter them throughout the lands.
tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
28 Yet they let themselves be bound to Baal-peor, —and did eat sacrifices to the dead:
Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
29 So they provoked to anger by their doings, and a plague, made a breach among them.
Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
30 Then stood up Phinehas, and interposed, and stayed was the plague:
Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
31 So it was counted unto him, for righteousness, To generation after generation, unto times age abiding.
Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
32 And they provoked by the waters of Meribah, —And it fared ill with Moses, for their sakes;
Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
33 For they embittered his spirit, and he spake rashly with his lips.
– hann reiddist og talaði ógætileg orð.
34 They destroyed not the peoples of which Yahweh had spoken to them;
Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
35 But had fellowship with the nations, and learned their doings;
heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
36 Yea they served their idols, and they became to them a snare:
Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
37 Yea they sacrificed their sons and their daughters to mischievous demons;
Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
38 And poured out innocent blood, the blood of their sons and their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan, And the land was polluted with blood-shed;
til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
39 And they became unclean by their works, and became unchaste in their doings.
Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
40 Then was kindled the anger of Yahweh with his people, and he abhorred his own inheritance.
Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
41 So he delivered them up into the hand of the nations, And they who hated them, had dominion over them;
og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
42 And their enemies oppressed them, And they were bowed down under their hand.
Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
43 Many times, did he rescue them, —But, they, rebelled by their counsel, and sank low in their iniquity.
Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
44 Then looked he on the distress which befell them, —when he heard their loud cry;
Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
45 Then remembered he, for them, his covenant, and was moved to pity, according to the abounding of his lovingkindnesses;
Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
46 And granted them compassion before all their captors.
svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
47 Save us, O Yahweh our God, and gather us from among the nations, That we may give thanks unto thy holy Name, That we may triumph aloud in thy praise.
Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
48 Blessed be Yahweh, God of Israel, from one age even unto another, And all the people, shall say, Amen! Praise ye Yah!
Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
