Psalms 105

1 Give ye thanks to Yahweh, Call upon his Name, Make known, among the peoples, his doings;

۱ یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید.

2 Sing ye to him, Make ye music to him, Speak ye of all his wonders.

۲ او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید.

3 Make your boast in his holy Name, Joyful be the heart of them who are seeking Yahweh.

۳ در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد.

4 Search out Yahweh and his strength, Seek diligently his face at all times.

۴ خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید.

5 Remember his wonders which he hath done, His portents, and the just decisions of his mouth.

۵ کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را.

6 O ye Seed of Abraham—his servants, Sons of Jacob—his chosen ones:

۶ ‌ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او!

7 Yahweh himself, is our God, Through all the land, are his just decision.

۷ یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است.

8 He hath remembered, unto times age-abiding, his covenant, The word he commanded, to a thousand generations;

۸ عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

9 Which he solemnised with Abraham, and his oath, to Isaac;

۹ آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است.

10 And confirmed it unto Jacob for a statute, To Israel, as a covenant age-abiding;

۱۰ و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

11 Saying, To thee, will I give the land of Canaan, As your inherited portion;

۱۱ و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود.

12 While as yet they were men easily counted, —A very few, and sojourners therein;

۱۲ هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا.

13 And they wandered from nation to nation, From a kingdom, to another people.

۱۳ و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر.

14 He suffered no son of earth to oppress them, And reproved—for their sakes—[even] kings!

۱۴ او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود

15 Ye may not touch mine Anointed ones, And, to my Prophets, may ye do no wrong.

۱۵ که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید.

16 Then called he a famine over the land, All the staff of bread, he brake;

۱۶ پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست،

17 He sent before them a man, For a slave, was he sold—[even] Joseph;

۱۷ و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.

18 They forced, into a fetter, his foot, Into the iron, entered his soul;

۱۸ پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد

19 Until the time when his word came to pass, Speech of Yahweh, proved him;

۱۹ تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود.

20 The king sent, and set him free, One having dominion over peoples, yet loosed he his bonds;

۲۰ آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت.

21 He appointed him lord to his household, And one having dominion over all he possessed;

۲۱ او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش.

22 That he might bind his rulers as he pleased, And, his elders, he might embue with wisdom.

۲۲ تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد.

23 So Israel came into Egypt, And, Jacob, sojourned in the land of Ham;

۲۳ پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت.

24 And he made his people exceeding fruitful, —And caused them to become stronger than their adversaries.

۲۴ و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت.

25 He let them turn their heart—To hate his people, To deal treacherously with his servants;

۲۵ لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند.

26 He sent Moses his servant, Aaron, whom he had chosen.

۲۶ بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود.

27 He set among them his threatening signs, And his wonders, in the land of Ham;

۲۷ کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام.

28 He sent darkness, and made it dark, But they rebelled against his words;

۲۸ ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

29 He turned their waters into blood, And so caused their fish to die;

۲۹ آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید.

30 Their land swarmed with frogs, In the chambers of their kings!

۳۰ زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان.

31 He spake, and there came in the gad-fly, Gnats, in all their bounds;

۳۱ او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان.

32 He made their showers—hail, A fire flaming throughout their land;

۳۲ تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.

33 And he smote their vines, and their fig-trees, And brake in pieces the trees of their bounds;

۳۳ موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست.

34 He spake—then came the swarming locust, —The devouring locust, and that without number;

۳۴ او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون.

35 And devoured all the herbage in their land, And devoured the fruit of their ground.

۳۵ و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند.

36 Then smote he every firstborn in their land, The beginning of all their strength;

۳۶ وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را.

37 Thus brought he them forth, with silver and gold, Nor was there, throughout his tribes, one that faltered;

۳۷ و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود.

38 Egypt rejoiced when they went out, For the dread of them had fallen upon them.

۳۸ مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود.

39 He spread out a cloud as a covering, And fire, to give light by night,

۳۹ ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد.

40 They asked, and he brought in the quail, —And, with the bread of the heavens, he satisfied them;

۴۰ سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید.

41 He opened the rock, and there gushed forth waters, They flowed along, through parched places, as a river;

۴۱ صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید.

42 For he remembered his holy word, With Abraham his servant.

۴۲ زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را.

43 Thus brought he forth his people with gladness, —With shouts of triumph, his chosen ones;

۴۳ و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم.

44 And gave them, the lands of the nations, And, of the toil of the peoples, took they possession:

۴۴ وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند.

45 In order that they might observe his statutes, And, over his laws, might keep watch, Praise ye Yah.

۴۵ تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه!